Ναυπηγεία: Θέλουν πραγματικά να τα σώσουν; Τα παράδοξα που προκαλούν το ερώτημα

06:25 24/5/2021 - Πηγή: militaire

Όπως είχε διαφανεί από τον Οκτώβριο του 2020, η Πρόσκληση του Ειδικού Διαχειριστή για τον Σκαραμαγκά, με τις ασάφειες αλλά και τους κατά τους υποψήφιους επενδυτές, «καταχρηστικούς» όρους πλήρους απαλλαγής του Ειδικού Διαχειριστή από κάθε ευθύνη, λειτουργεί αποτρεπτικά και όχι ενισχυτικά ως προς την επένδυση και ενισχύει τις επιφυλάξεις των επενδυτών για μια «αξιοπρεπή» προσφορά.

Δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία το γεγονός ότι η προσφορά

που κατατέθηκε στις 11-12-2020, ήταν για 15,1 εκατομμύρια.

Όσο και εάν ακούγεται και όντως είναι εξευτελιστικό αυτό το ποσό για την ιστορία που κουβαλάνε τα ναυπηγεία, η πραγματικότητα είναι ότι ο επενδυτής που καλείται να προσφέρει ένα «αξιοπρεπές τίμημα» και να αναβιώσει μέσω επενδύσεων δεκάδων εκατομμυρίων την ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία στην Ελλάδα (τα ναυπηγεία με εξαίρεση 2-3 εγκαταστάσεις είναι άνω των 50 ετών), καλείται να κολυμπήσει σε θολά νερά.

Ποιος σοβαρός επενδυτής, ειδικά από το εξωτερικό, θα δεχθεί να επενδύσει τα χρήματα του συμμετέχοντας σε μια διαδικασία που ως βασική προϋπόθεση έχει την απαίτηση, μεταξύ άλλων, να δεχθεί ανεπιφύλακτα ότι ο Ειδικός διαχειριστής «μπορεί να δίδει ανακριβή και ασαφή στοιχεία ή να έχει παραλείψει κάτι» χωρίς καμία αξίωση από αυτόν; 

Αλήθεια στο Υπουργείο Οικονομικών κατάλαβαν τι έβγαλαν στον αέρα;

Και εάν τους ξέφυγε τότε, αληθεύει ότι θα βγάλουν τον διαγωνισμό χωρίς καμιά αλλαγή στην σχετική πρόσκληση; Δεν τους ενημέρωσε κανείς για τις κατά καιρούς προβαλλόμενες «ενστάσεις» των υποψηφίων επενδυτών; 

Τα θολά νερά έχουν να κάνουν και με το τι οικονομικές υποχρεώσεις έχει να αναλάβει ο νέος ιδιοκτήτης αφού πέραν των γνωστών απαιτήσεων περί τα 10 εκατομμύρια για πολεοδομικές παραβάσεις, υπάρχουν γενικόλογες αναφορές και σε οποιεσδήποτε άλλες απαιτήσεις ακόμα και για οφειλές στην ΕΥΔΑΠ, που μπορεί ακόμα και να προκύψουν, ώστε να μην υπάρχει καμιά ευθύνη του Ειδικού Διαχειριστή.

Ο στόχος είναι να πουληθούν τα ναυπηγεία σε αξιοπρεπή τιμή ή να οδηγηθεί ο διαγωνισμός και πάλι σε αποτυχία λόγω προσφορών χαμηλού τιμήματος;

Έξι μήνες μετά την αποτυχία του πρώτου διαγωνισμού της 11ης Δεκεμβρίου 2020, θα περίμενε κανείς ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς θα είχαν κατανοήσει τους λόγους στους οποίους αποδόθηκε η προσφορά των 15,1 εκατομμυρίων και θα είχαν λάβει μέτρα για να κάνουν την επένδυση πιο ελκυστική, ώστε τα ναυπηγεία να μην πουληθούν «μπιρ παρά».

Οι ενέργειες του Υπουργείου Οικονομικών δυστυχώς έχουν και παρενέργειες στο Εθνικό θέμα των νέων Φρεγατών. Ζητάμε από τους διάφορους ανταγωνιστές να «κτίσουν» τα πλοία στην Ελλάδα. Σε ποια ναυπηγεία; 

Μήπως τελικά οδηγούμεθα σε μια εκ των πραγμάτων λύση κατασκευής των Φρεγατών στο εξωτερικό, με καταστροφικό αποτέλεσμα μηδαμινής συμμετοχής του Ελληνικού επιχειρηματικού κόσμου σε πρόγραμμα 5 δισεκατομμυρίων;

Δεν ενδιαφέρεται το Υπουργείο Οικονομικών για παραγωγή φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα; Πως θα επιτευχθεί αυτό στην δαπάνη των 5 δισεκατομμυρίων, εάν εξακολουθήσουμε να μην έχουμε ναυπηγεία; 

Από την άλλη πως θα δικαιολογηθεί η αύξηση του ποσού του  προστίμου της ΕΕ για τον Σκαραμαγκά, λόγω μη ολοκληρώσεως της διαδικασίας πωλήσεως των ναυπηγείων;

Και αυτά μόνο για τα ΕΝΑΕ, γιατί αν πιάσουμε το θέμα του τμήματος που διαχειρίζεται η ΕΤΑΔ τότε πραγματικά σκέφτεται κάποιος ότι η προσπάθεια είναι να αποτύχει και όχι να πετύχει η διαδικασία.

 

Η εικόνα του τμήματος της ΕΤΑΔ με την τεράστια αλάνα και την πλημμυρισμένη λόγω ολοσχερούς καταστροφής του θυρόπλοιου Δεξαμενής 5.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί το ότι μια «αλάνα», αφού το μόνο περιουσιακό της στοιχείο η Μόνιμη δεξαμενή 5 είναι «καταστραμμένη εκτός λειτουργείας» και χρειάζεται δεκάδες εκατομμύρια για να γίνει λειτουργική, κοστολογείται από την ΕΤΑΔ κατ’ ελάχιστο στα 57,5 εκατομμύρια;

Γιατί όποιος διάβασε προσεκτικά την διακήρυξη του Δεκεμβρίου 2020, αυτό ήταν το ποσό που ζητούσε η ΕΤΑΔ σε περίπτωση μιας και μοναδικής προσφοράς, αφού καθόριζε ότι το ποσό εκκινήσεως των 55 εκατομμυρίων σε αυτήν την περίπτωση θα αυξανόταν κατά 5%.

Ποιος με «σώας τας φρένας» πιστεύει ότι θα προσφέρει κάποιος 57,5 εκατομμύρια για μια αλάνα με καταστραμμένο το κύριο περιουσιακό της στοιχείο και με υποχρέωση αποζημιώσεως των ΕΝΑΕ για τον εξοπλισμό (γερανοί κλπ.) της δεξαμενής; 

Στην πράξη αποδείχτηκε ότι αυτή η «παράλογη» απαίτηση οδήγησε στην πλήρη αδιαφορία των επενδυτών και στο να μην υπάρξει κανένα ενδιαφέρον για τον διαγωνισμό της ΕΤΑΔ.

Και επειδή ξαφνικά «διαρρέει» ότι ο Ειδικός διαχειριστής θα τρέξει τις διαδικασίες πολύ γρήγορα, μήπως είναι προτιμότερο ο Υπουργός Οικονομικών, προκειμένου αποφευχθεί νέο φιάσκο, να δώσει εντολή σε όποιους εμπλέκονται να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν σοβαρά ώστε και οι δυο διαγωνισμοί να προσελκύουν και όχι να αποθαρρύνουν επενδυτές, ώστε το δημόσιο να αποκομίσει κάποιο αξιοπρεπές ποσό από την πώλησή τους (οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι 80-100 εκατομμύρια και για τα δυο τμήματα θεωρείται ως ένα ικανοποιητικό ποσό για το δημόσιο) και επιτέλους να αναγεννηθεί η ναυπηγοεπισκευαστική Ελληνική βιομηχανία με την δημιουργία και χιλιάδων, άμεσων και έμμεσων θέσεων εργασίας;

Δέκα ή δεκαπέντε μέρες αργότερα, εάν είναι να αποφευχθεί το φιάσκο δεν είναι κάτι που σηκώνει σοβαρή συζήτηση ή αντίλογο. Αφού δεν έγινε τίποτα σε 6 μήνες, ας προλάβουν την καταστροφή έστω και την ύστατη στιγμή.

The post Ναυπηγεία: Θέλουν πραγματικά να τα σώσουν; Τα παράδοξα που προκαλούν το ερώτημα appeared first on Militaire.gr.