Παλαιστίνη: Τρομοκράτες ή μαχητές;

06:10 17/5/2021 - Πηγή: militaire

Παλαιστίνη: Τιμή της στην Αντίσταση!
Bruno Guigue *, Comité Valmy

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

 Το πιο αποκρουστικό  στο παλαιστινιακό δράμα είναι, φυσικά, η βαρβαρότητα του κατακτητή, η αποικιακή έπαρσή του, η περιφρόνησή του για τη ζωή των άλλων, η άνεσή του στη δολοφονία, η αλαζονεία του ως νικητή σε εύκολη νίκη, η ήσυχη συνείδηση του όταν τραβάει τη σκανδάλη, η δειλία του όταν δολοφονεί αμάχους, ο εθισμός του στο έγκλημα. Αλλά είναι επίσης αυτή η αβυσσαλέα κακή πίστη, αυτή η υποκρισία του επιτιθέμενου που υποδύεται

τον αμυνόμενο, αυτό το ψέμα που βγαίνει από το στόμα του όταν ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τον εαυτό του, όταν καταδικάζει την τρομοκρατία, όταν τολμά να επικαλεστεί αυτοάμυνα, όταν μιλάει για αντισημιτισμό.

Τρομοκράτες, οι Παλαιστίνιοι μαχητές; Όχι, είναι μαχητές της αντίστασης, αληθινοί, εκείνοι που αγωνίζονται για την πατρίδα, για τη γη των προγόνων τους, για να ζήσουν ειρηνικά, μια μέρα, σε αυτή την Παλαιστίνη της οποίας ο εισβολέας θέλει να τους αρπάξει, για αυτή την Παλαιστίνη της οποίας το κράτος αποικιστής  θεωρεί τον εαυτό του θεματοφύλακα, όταν δεν είναι παρά μόνο ένας παράνομος κατακτητής, ένας σφετεριστής. 

 Νόμιμη αυτοάμυνα του Ισραήλ; Ας είμαστε σοβαροί: η μόνη αυτοάμυνα που αξίζει είναι αυτή του παλαιστινιακού λαού, όχι του αποικιακού στρατού, αυτή του κατακτημένου που αντιστέκεται, όχι του κατακτητή που καταπιέζει. Των μαχητών της αντίστασης, που έχουν δίκιο να πολεμούν και που ξέρουν ότι αν η τιμή είναι με το μέρος τους, η ατίμωση είναι στην αντίπαλη πλευρά.

Μας λένε ότι η τρέχουσα αντιπαράθεση οφείλεται στην αδιαλλαξία των εξτρεμιστών και των δύο πλευρών. Αλλά αυτή η εξίσωση του κατακτητή και των κατακτημένων είναι τραγελαφική, είναι  μια εξαπάτηση. Από πότε η αντίσταση είναι εξτρεμιστική; Είναι η κατοχή που είναι εξτρεμιστική, με τη συνεχή βία της, αυτήν την μόνιμη ταπείνωση στην οποία υποβάλλεται ο λαός, αυτήν την διαρθρωτική καταδυνάστευση, αυτό το αφόρητο μολύβδινο κάλυμμα που  καταπιέζει έναν πληγωμένο λαό, του οποίου τα ξεσπάσματα εξέγερσης, ευτυχώς, δείχνουν ότι δεν ηττάται. Όχι, η τελική ευθύνη για τη βία στην Παλαιστίνη δεν μοιράζεται, δεν είναι 50/50, επειδή είναι αποτέλεσμα της κατοχής και του αποικισμού, και οι Παλαιστίνιοι δεν ευθύνονται για την αδικία στην οποία  υπόκεινται.

Υπάρχουν θάνατοι και από τις δύο πλευρές, ναι, και καμία απώλεια αμάχων δεν δικαιολογείται. Αλλά όταν η αναλογία των θυμάτων είναι 1 προς 30, είναι σκανδαλώδες να προσποιούμαστε ότι αυτός είναι ένας κλασικός πόλεμος μεταξύ δύο στρατών σε μια συνηθισμένη μάχη. Γιατί αυτός ο πόλεμος δεν ξεκίνησε σήμερα, είναι μια εθνοκτονία, μια προσπάθεια να αφανιστούν οι Παλαιστίνιοι, να τους περικλείσουν στα  μπαντουστάν του σιωνιστικού απαρτχάιντ. 

Αυτός ο πόλεμος δεν είναι ένας συνηθισμένος πόλεμος, είναι ο αγώνας μεταξύ μιας κατοχικής δύναμης και μιας ένοπλης αντίστασης, και δεν θα είναι αρκετό να ζητούμε τον τερματισμό της βίας για να τεθεί τέλος σε αυτόν. Αυτό που είναι τόσο απεχθές όσο και γελοίο στους αφορισμούς της δυτικής διπλωματίας, είναι αυτή η σιωπηρή σύσταση για τον αφοπλισμό των Παλαιστινίων. Τους ζητούν να τα παρατήσουν, να παραιτηθούν, να δεχτούν τον ζυγό, προσποιούμενοι ότι αγνοούν τους λόγους για τους οποίους δεν θα το πράξουν, ούτε σήμερα ούτε αύριο.

Παραμένει, φυσικά, αυτή η κατηγορία αντισημιτισμού, ανεξάντλητα επαναλαμβανόμενη , παβλοβιανή τεχνική, αξιολύπητη βλακεία και αποκρουστική υποκρισία, που εξακοντίζεται στο πρόσωπο όλων εκείνων που υποστηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστινίων. Και όμως, αν ήξεραν, αυτοί οι απατεώνες : Ο αντισημιτισμός, όταν αποδεικνύεται, είναι ένας λεκές στο άτομο που τον βιώνει. Αλλά όταν χρησιμοποιείται  σαν συκοφαντία για αντισιωνισμό, είναι μια βρωμιά για αυτόν που εκτοξεύει αυτή την ψευδή κατηγορία. Μπορείτε πάντα να εκμεταλλεύεστε  αυτή την συκοφαντία, αλλά προσέξτε, μπορεί μια μέρα να σας γυρίσει κατάμουτρα..

Δύναμη ακαταμάχητη της προπαγάνδας, όταν προκαλεί το ύπουλο πέρασμα από τον ένα όρο στον άλλο, δημιουργεί την κακοήθη αντιστροφή με την οποία ο εκτελεστής γίνεται θύμα και ο αντισιωνισμός ονομάζεται αντισημιτισμός. Αυτή η κατηγορία, εννοείται, είναι ένα όπλο μαζικού εκφοβισμού, το οποίο επιτρέπει στις δουλοπρεπείς κυβερνήσεις, που υπηρετούν πανευτυχείς τον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό,  να αγοράζουν μια καλλωπισμένη συνείδηση. Αξιοθρήνητη διπλωματία, συνενοχή με το έγκλημα που φτιασιδώνεται με όλες τις αρετές, και που ποτέ δεν παύει να αγγίζει τον πάτο. Οι Παλαιστίνιοι, από την άλλη πλευρά, έχουν καταλάβει εδώ και πολύ καιρό ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτούς τους Ευρωπαίους που θα τους πνίξει μια μέρα η δειλία τους. 

*Ο Bruno Guigue είναι ένας απρόσβλητου κύρους Γάλλος διανοούμενος, πολιτικός αναλυτής, ανάστημα των δυο κορυφαίων γαλλικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (Ecole Normale, Ecole Nationale de l Administration). Τα άρθρα του μεταφράζονται σε δέκα γλώσσες.

The post Παλαιστίνη: Τρομοκράτες ή μαχητές; appeared first on Militaire.gr.