Ποια η αναγκαιότητα των ιδιωτικών πανεπιστημίων ;

05:35 25/1/2024 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΜΠΑΚΗΣ

Αφού έλυσε τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας (ακρίβεια, ασφάλεια, ανεργία κλπ)  η κυβέρνηση μας έπιασε το θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης με την πρόταση να επιτραπεί η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην χώρα, παρά την αντίθετη πρόβλεψη του Ελληνικού Συντάγματος. Το σύνταγμα δεν είναι πρώτη φορά που παρακάμπτεται και καταπατείται. Από τότε που οι δανειστές μας υπαγορεύουν την νομοθεσία ενώ οι βουλευτές μας μόνο την υπογράφουν, χωρίς κάποιες φορές να τη διαβάσουν, πέρασε

μία δεκαετία και συνηθίσαμε την λειτουργία χωρίς σύνταγμα, όπως στην φεουδαρχική (οθωμανική) εποχή. Η νομοθεσία είναι να την τηρούν οι πληβείοι όχι οι πατρίκιοι που την συντάσσουν. Για να μην ενοχλείται ο λαός ότι ιδιωτικοποιείται και η ανώτατη παιδεία λένε ότι αυτά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα είναι μη κερδοσκοπικά. Δηλαδή εταιρίες που κερδίζουν από την πώληση προϊόντων ευρείας κατανάλωσης (σαπούνι, χαρτί υγείας κλπ) με κόστος κάτω των 10 Ευρώ ανά προϊόν, θα οργανώσουν εκπαιδευτική διαδικασία ανωτάτου επιπέδου με δίδακτρα 10.000 ευρώ και δεν θα κερδίζουν από αυτήν.   

Ας περάσουμε τώρα όμως στην πραγματικότητα με τα συγκεκριμένα δεδομένα της χώρας. Απόφοιτοι Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων κάθε χρόνο στην χώρα συμμετέχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένας έγκριτος μελετητής μας δίνει τα στοιχεία γι’ αυτήν τη διαδικασία στον παρακάτω πίνακα:         

Από τον πίνακα φαίνεται ότι μεγαλύτερο ποσοστό 63,73% (το 2023) των υποψηφίων των Πανελλήνιων εξετάσεων συνεχίζει τις σπουδές του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έτσι για ένταξη στην παραγωγική διαδικασία (πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή τομέα της οικονομίας) μένουν οι υπόλοιποι, 100% - 63,73% = 36,27% και σε κάποιες χρονιές όπως το έτος 2010 μόνο το 100% - 79,45% = 20,55%  των εν δυνάμει εργατικό δυναμικό της χώρας. Η προσφορά του 20% έως 36% του εργατικού δυναμικού για τις παραγωγικές διαδικασίες ουσιαστικά σημαίνει έλλειψη εργατικού δυναμικού για βιομηχανία και αγροτική οικονομία, αύξηση του κόστους των προϊόντων τους και χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Τέτοια υψηλά ποσοστά επιστημονικού προσωπικού σε σχέση με το εν δυνάμει εργατικό δυναμικό της χώρας δεν έχουν ούτε οι προηγμένες τεχνολογικά χώρες Ιαπωνία, ΗΠΑ, Γερμανία κλπ. .

Στην Ελλάδα οι δημόσιες δομές υγείας δεν έχουν κάνει εδώ και πολλά χρόνια προσλήψεις νέων ιατρών ενώ οι παραιτήσεις τους πια δεν είναι λίγες, ενώ η στελέχωση των ιδιωτικών δομών δεν δύναται να αυξηθεί σημαντικά. Βιομηχανία για να προσφέρει αξιόλογη εργασία στους υπάρχοντες απόφοιτους πολυτεχνείων δεν έχουμε και μάλλον δεν θα έχουμε, τα ναυπηγία τα είχαμε κλειστά για χρόνια και τώρα μόλις κάποια από αυτά κάνουν τα πρώτα νέα βήματα τους, ούτε η οικοδομή έχει κάποια αξιόλογη δραστηριότητα στην οποία να εργαστούν οι απόφοιτοι των πολυτεχνείων δημόσιων ή ιδιωτικών (όταν γίνουν). Ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας δεν προσφέρει πληθώρα επιστημονικές θέσεις εργασίας. Στην εκπαίδευση οι λίστες αναμονής απόφοιτων εκπαιδευτικών σχολών για διορισμό είναι σε κατάσταση κορεσμού. Ούτε τόσες επιχειρήσεις που να διοικηθούν από τους πληθώρα απόφοιτους ‘’διοίκηση επιχειρήσεων’’ που έχουμε δεν υπάρχουν πια.  Άρα ;

Ποια η αναγκαιότητα των ιδιωτικών πανεπιστημίων ;     

Επειδή η οικονομία μας δεν προσφέρει εργασία σε όλους τους επιστήμονες που αποφοιτούν από τα υφιστάμενα δημόσια πανεπιστήμια – πολυτεχνεία, αυτοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για άλλες χώρες με την σημαντική πνευματική επένδυση που έχουν κάνει στο εαυτό τους. Στο εξωτερικό χρειάζονται τις γνώσεις και υπηρεσίες επιστημόνων, της οποίες ανταμείβουν πολλαπλάσια σε σχέση με το εάν θα έβρισκαν εργασία στην Ελλάδα. Αυτό το επιβεβαιώνει έρευνα της εφημερίδας ‘’Καθημερινή’’ από την οποία φαίνεται ότι αριθμητικά η τρίτη φάση μετανάστευσης, δηλαδή μετά το 2010, αριθμητικά υπερβαίνει το μέγιστο της δεύτερης φάσης μετανάστευσης της Ελλάδας που ήταν μετά το 2ρο Παγκόσμιο Πόλεμο (τα στοιχεία της 3της φάσης αναφέρονται στην περίοδο 2010-13). Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ της μετανάστευσης 2ρης και 3της φάσης είναι ότι η τελευταία αποτελείται από επιστήμονες με σημαντική επένδυση σε γνώσεις και ικανότητες ενώ οι μετανάστες της 2ρης φάσης ήταν ως επί το πλείστων ανειδίκευτοι, δηλαδή άτομα για τα οποία η Ελλάδα δεν είχε κάνει σημαντική επένδυση στην προπαρασκευή τους για την αγορά εργασίας.   

Δηλαδή σε μία χώρα που έχει διώξει πάνω από 1 εκατομμύριο πολίτες της τον 20ο αιώνα,  (περίπου το 10% του πληθυσμούς της) ξεκινά τον 21ο αιώνα ακόμα πιο ‘’δυναμικά’’ στην εκδίωξη των παιδιών της που θα φορολογηθούν για την εργασία τους στο εξωτερικό, ενώ σπούδασαν στη δημόσια δωρεάν Ελληνική παιδεία. Σε αυτή τη χώρα η κυβέρνηση σκοπεύει να ιδιωτικοποιήσει και την ανώτατη εκπαίδευση. Εντύπωση κάνει και η διάρθρωση των Eλλήνων μεταναστών επιστημόνων ότι το 31% είναι οι κοινωνικές, νομικές, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες με δεύτερη στη σειρά οι απόφοιτοι των πολυτεχνείων με το 18% και ακολουθούν οι φυσικές επιστήμες με 12%, που σημαίνει ότι την χώρα μας εγκαταλείπουν άνθρωποι με σημαντικές γνώσεις στις φυσικές και κοινωνικές επιστήμες.        

Είναι γνωστό από ιστορικά στοιχεία ότι η μεγαλύτερη μερίδα Eλλήνων μεταναστών δεν επιστρέφουν στην Ελλάδα, δημιουργούν οικογένεια στο εξωτερικό και τα παιδιά τους αναφέρονται στην Ελλάδα σαν μια μακρινή ανάμνηση για την καταγωγή τους. Την αγαπάνε βέβαια την Ελλάδα όμως πληρώνουν τον φόρο τους στο εξωτερικό και υπηρετούν στον δικό τους στρατό. Το αναφέρει και η εφημερίδα ‘’Η ΝΑΥΤΕΡΜΠΟΡΙΚΗ’’ η οποία λέει ότι : «Το 67% όσων έφυγαν στο εξωτερικό δεν επιθυμούν να επιστρέψουν».                                   Αυτό όμως δεν ονομάζεται ανάπτυξη της χώρας αλλά η συρρίκνωση της.

Την ίδια χρονική περίοδο που υπάρχει σημαντική αφαίμαξη του ελληνικού εθνικού κορμού με την μετανάστευση των επιστημόνων από την χώρα μας, εισρέουν αμέτρητοι μετανάστες από διάφορες χώρες, χωρίς τα προσόντα των ελλήνων που φεύγουν από την Ελλάδα αλλά ούτε τις στοιχειώδες γνώσεις έστω της ελληνικής γλώσσας για συνεννόηση. Πολύ εκ αυτών δεν επιθυμούν να μείνουν στην Ελλάδα, άλλος είναι ο προορισμός τους, αλλά ούτε εκφράζουν σεβασμό προς την ελληνική νομοθεσία, διατηρώντας τα πιστεύω τους στην Σαρία (ισλαμικό θρησκευτικό κώδικα διαβίωσης) που θεωρούν πάνω από τις εθνικές νομοθεσίες.

Τέτοια επιτυχία της αλλαγής της σύνθεσης του πληθυσμού του ελληνικού χώρου δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί ο Μοχάμεντ Αλί Πασά της Αιγύπτου το 1826 όταν σχεδίαζε την αποστολή του Ιμπραήμ να καταπνίξει την Ελληνική επανάσταση. Σχεδίαζε λένε να πάρει σκλάβους του έλληνες και να στείλει στη θέση τους μουσουλμάνους άραβες. Όμως ακυρώθηκε ο σχεδιασμούς του χάνοντας το στρατό και το στόλο του όταν στην στράτα του μπήκε ο Γέρος του Μοριά με τα παλικάρια του και ο βρετανό – γάλλο - ρωσικός στόλος.

Ορατό γίνεται ότι η σχεδιαζόμενη αντισυνταγματική δυνατότητα για ίδρυση και λειτουργία ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων δεν πρέπει να έχει κάποια αναγκαιότητα. Το αντίθετο φαίνεται στον γκρίζο ορίζοντα, το μέλλον της χώρας μας. Θα αυξηθεί η ανεργία στην χώρα των αποφοίτων Α.Ε.Ι. που ούτος άλλος είναι μεγάλη, θα μεγιστοποιηθεί η τάση μετανάστευσης τους, θα μειωθεί ο ελληνικός πληθυσμός στη χώρα ειδικά ο επιστημονικός, ενώ στην ύπαιθρο την οποία ήδη έχει εγκαταλείψει το κράτος και οι πολίτες λόγω των  αποτυχημένων πολιτικών των κυβερνήσεων πολλών ετών.

Όμως στην δύσκολη στιγμή (που η Διακήρυξη των Αθηνών δεν μπορεί να αποτρέψει) θα τεθεί το θέμα :  Ποιος θα πολεμήσει και γιατί να πολεμήσει ;  Οι Έλληνες που διώξαμε με τη κυβερνητική πολιτική από τη χώρα μας ή οι μετανάστες που δεν επιθυμούν να μείνουν στην Ελλάδα ; Ενώ πολύ από αυτούς είναι και ομόθρησκοι με τους εν δυνάμει επιτιθέμενους.

Η προετοιμασία για την εισβολή στην Κύπρο μάλλον ήταν πιο απλή υπόθεση. Εδώ θα πρέπει να δοθούν ‘’συγχαρητήρια’’ στον σχεδιαστή αυτής της αλληλουχίας αναίμακτων ακόμα πράξεων και τον αριστοτεχνικό προγραμματισμό τους μέχρι τώρα, που μπορεί να οδηγήσει στην επόμενη εθνική μας τραγωδία. Προγραμματισμός που συμπεριλαμβάνει: Υποβάθμιση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας έως και το κλείσιμο μονάδων της. Κλείσιμο ναυπηγείων και βιομηχανιών. Απομάκρυνση από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου οπλικών συστημάτων για να τα σταλούν στην Ουκρανία. Μη ανακήρυξη ΑΟΖ, ούτε με το άλλο ελληνικό κράτος, την Κύπρο. Διευκόλυνση της αναβολής στράτευσης των νέων μας. Υποβάθμιση της Τεχνικής Εκπαίδευσης ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα παραγωγής ακόμα και επισκευής του αμυντικού εξοπλισμού στη χώρα. Παράδοση του ιερού ονόματος των Μακεδόνων σε αλλοεθνής. Εκδήλωση δημοσίως της δουλικής συμπεριφοράς του υπουργού εξωτερικών σε επίσκεψη του σουλτάνου γειτονικού κράτους. Υπογραφή στην Αθήνα Διακήρυξη χωρίς ορατά δικά μας οφέλη. Πράξεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους.

Οι Έλληνες ως έθνος δραστηριοποιούταν από τον Καύκασο ως τις στήλες του Ηρακλέους (Γιβραλτάρ) ενώ σήμερα μετά από αρκετές τραγωδίες που είχε στην ιστορία του το έθνος μας έχει συρρικνωθεί σε μία γωνία της Μεσογείου. Μετά από ένδοξους αγώνες, άξιοι προς διδασκαλία στα πανεπιστήμια του εξωτερικού για την ευφυΐα και την ανδρεία των μαχητών τους, σήμερα με τις κυβερνήσεις που έχουμε είμαστε έτοιμοι για την επόμενη συρρίκνωση του έθνους και του χώρου που θα δραστηριοποιούνται τα παιδιά μας.

Εάν η κυβέρνηση και η βουλή των Ελλήνων έχουν πρόθεση να ασχοληθούν με το μέλλον της νέας γενιάς της χώρας και τη βελτίωση της παιδείας, καλά θα είναι να κάνουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυτόνομη. Οι απόφοιτοι της να μην είναι ανεπάγγελτοι όταν αποφοιτούν, να μπορούν να ενταχθούν χωρίς άλλη προπαρασκευή στην αγορά εργασίας, να μην ωθούνται αναγκαστικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για να περάσουν από τα ιδιωτικά φροντιστήρια αφήνοντας τον οβολό τους. Διότι από την 3τοβάθμια εκπαίδευση όταν αποφοιτούν σήμερα διαπιστώνουν ότι θα είναι άνεργοι όπως και πριν μπουν σε αυτήν. Να μειωθεί με φυσική επιλογή των ίδιων των υποψηφίων ο αριθμός των νέων που επιθυμούν να επενδύσουν 4, 5, 6 και παραπάνω χρόνια από τη ζωή τους στις ανώτατες σπουδές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έτσι ώστε με την αποφοίτηση τους από αυτή να μπορεί να εργαστούν στην Ελλάδα. Πράγματα φυσιολογικά για παιδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εάν η κυβέρνηση θέλει να βελτιώσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση ας τη βελτιώσει με αναβάθμιση του προγράμματος σπουδών, με στοχευμένη χρηματοδότηση σε νέα επιστημονικά πεδία, συνδέοντας τις σπουδές με τις ανάγκες της χώρας. Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν τα φέρνουν για να βελτιωθεί ποιοτικά η τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά με την ποσοτική αύξηση της να ενταχθούν σε αυτήν και αποφοιτήσουν τα τέκνα προνομιούχων που δεν θα μπορούσαν λόγω ικανοτήτων να προσεγγίσουν την ανώτερη εκπαίδευση μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων. Σήμερα οι απόφοιτοι της τριτοβάθμιας δημόσιας εκπαίδευσης υπερεπαρκούν για τις ανάγκες της χώρας μας αφού τροφοδοτούμε και το εξωτερικό με αυτούς. Δυστυχώς ορατή είναι ότι η προτεινόμενη δυνατότητα δημιουργίας και λειτουργία  ιδιωτικών πανεπιστημίων δεν έχει σχέση με τις ανάγκες της χώρας μας, την οικονομία και τον πολιτισμό της, αλλού είναι ο στόχος της κυβέρνησης όχι στην εκπαίδευση.

Ο σκοπός των πανεπιστημίων δεν είναι μόνο η ικανοποίηση της ιδιωτικής υπόθεσης έκαστου φοιτητή για την εκπλήρωση των ονείρων του προς ένταξη στην αγορά εργασίας με υψηλότερη στάθμη αμοιβής του, σκοπός των πανεπιστήμων είναι η προετοιμασία στελεχών που θα έχουν τη δυνατότητα να επιλύουν προβλήματα υψηλοτέρα στάθμη δυσκολίας στο μέλλον που θα ζήσουν οι ίδιοι και τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας που είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Η ανώτερη εκπαίδευση είναι κοινωνική υπόθεση και δεν μπορεί να κρίνεται με τα κριτήρια της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η πληρωμή ή μη διδάκτρων δεν είναι απόδειξη της ικανότητας κατανόησης ανωτέρων εννοιών και δυνατότητας χειρισμού των υψηλών απαιτήσεων πνευματικής εργασίας που απαιτούν οι ανώτερες σπουδές. Τα πανεπιστήμια δεν είναι μεγάλα ‘’περίπτερα’’ που πουλάνε ‘’πνευματικού είδους τσίχλες’’ όπως πάνε να τα παρομοιάσουν με εμπορικά καταστήματα. Εάν η ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν ικανή να οργανώσει οργανισμούς υψηλών απαιτήσεων όπως τα πανεπιστήμια, έχει το πεδίο δράσης στις παραγωγικές μονάδες που είναι στην απόλυτη δικαιοδοσίας της, έτσι ώστε να απασχολήσει ως εργαζόμενους της μεγαλύτερο μέρος των ελλήνων πολιτών και όχι να ρυθμίζεται το ποσοστό της ανεργίας με την εξαγωγή εργατικού δυναμικού (επιστημονικού και μη) από τη χώρα όπως συμβαίνει σήμερα.  Η ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι όχημα με άλλο στόχο από αυτόν που μας δείχνουν.   

Ο ευφυείς ναυτικός λαός μας λέει ότι ‘’Τα πλοία δεν βουλιάζουν από τα νερά στα οποία πλέουν, βουλιάζουν από τα νερά που εισχωρούν στο πλοίο’’.

Συμπερασματικά διαπιστώνεται ότι έχουν εισχωρήσει νερά στο πλοίο Ελλάδα.   

The post Ποια η αναγκαιότητα των ιδιωτικών πανεπιστημίων ;  appeared first on Militaire.gr.