Ποιο διεθνές δίκαιο στα ελληνοτουρκικά; Διονύσιος Θεοδωρίτσης

05:20 13/7/2024 - Πηγή: militaire

Τα 79 χρόνια από το τέλος του Β΄ΠΠ και η  σημερινή οπτική του διεθνούς δικαίου, των Ε/Τ σχέσεων, και της Ε/Τ φιλίας.

« …..Και διηγώντας τα να κλαίς .…»

Γράφει ο Αντιστράτηγος ε.α. Διονύσιος Ι. Θεοδωρίτσης 

Στο έτος που διανύουμε συμπληρώθηκαν 79 έτη από το τέλος του Β΄ΠΠ ( 08/09  Μαΐου 1945 η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στους Συμμάχους), και 80 έτη από την D-DAY ( 6 Ιουνίου 1944 ). Η σημασία της συνεισφοράς της Ελλάδας

στη νικηφόρο έκβαση του Β΄ΠΠ, είναι γνωστή. Επί αυτού, θα αρκεστούμε να αναφέρουμε  τα ακόλουθα :

-Το γεγονός ότι η μικρή Ελλάδα αντιμετώπισε, σχεδόν ταυτόχρονα, πολύ ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις χωρών του Άξονα.

-Τον χαρακτηριστικά μεγάλο χρόνο αντίστασης της Χώρας μας στις δυνάμεις του Άξονα, υπερβαίνοντα κατά πολύ τον αντίστοιχο χρόνο άλλων ευρωπαϊκών χωρών, όπως π.χ. της Γαλλίας, της Πολωνίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου, της  Δανίας (όλες χώρες της Ε.Ε. σήμερα). Με την ευκαιρία, εδώ πρέπει να θυμηθούμε και να αναφέρουμε και τον «επιτήδειο ουδέτερο» στην περιοχή μας, την Τουρκία.

-Τις συνολικές απώλειες της Ελλάδας σε ανθρώπινο δυναμικό, ανερχόμενες σε μεγαλύτερο ποσοστό - αναλογικά με τον πληθυσμό της  -  από το αντίστοιχο ποσοστό των άλλων χωρών, που αντιμετώπισαν τη λαίλαπα του φασισμού και του ναζισμού. Σε αυτές, πλέον των απωλειών λόγω πολεμικών ενεργειών και  δραστηριοτήτων, καθώς  και των απορρεουσών  από αυτές κοινωνικών και λοιπών καταστάσεων, συμπεριλαμβάνονται και απώλειες προκληθείσες από ειδεχθείς πράξεις, χαρακτηριζόμενες διεθνώς ως «εγκλήματα πολέμου». Εάν στις απώλειες αυτές προστεθούν, η μεγάλη καταστροφή των όποιων υλικών - μέσων - υποδομών και η υφαρπαγή όλου του οικονομικού και μέρους του αρχαιολογικού θησαυρού της χώρας μας, σχηματίζεται εύκολα η εικόνα της ολικής καταστροφής, της μεγάλης λεηλασίας και του «εξανδραποδισμού», που υπέστη  η Ελλάδα κατά το Β΄ΠΠ από   τις δυνάμεις του Άξονα. Δεν αναφερόμεθα στον εμφύλιο πόλεμο που - δυστυχώς - ακολούθησε, και στα δεινά που αυτός δημιούργησε στα «αντίπαλα» μέρη, δηλαδή σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες και στη Xώρα μας. Από τα δεινά αυτά και μόνο, δεινά με επακολουθήσασες πολύ δυσμενείς προεκτάσεις, αντιλαμβάνονται σήμερα όλοι, είτε τυχόν έζησαν - είτε μελέτησαν/μελετούν αυτά τα γεγονότα, το τι πραγματικά σημαίνει για μια χώρα ο «εμφύλιος - αδελφοκτόνος σπαραγμός».

-Τα πλείστα όσα λεκτικά εύσημα για τη χώρα μας, πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών και από τα δύο εμπόλεμα μέρη (Συμμαχικές χώρες και χώρες Άξονα), πρωταγωνιστών του πολέμου αυτού, είναι ευρέως γνωστά. Τα υπόψη λεκτικά εύσημα ( και στο σημείο αυτό  αναφερόμαστε αποκλειστικά και μόνο στους τότε και στους νυν Συμμάχους και Εταίρους μας ), παρέμειναν τελικά  «μόνο λόγια», δεδομένου ότι η Ελλάδα έκτοτε αντιμετωπίζει ακατάπαυστα και με ιδιαίτερα έντονο τρόπο μέχρι και σήμερα τον τουρκικό αναθεωρητισμό, με πολλές ενέργειες/πράξεις και δηλώσεις, οι οποίες και  παραβιάζουν ασύστολα το επικαλούμενο διαρκώς από  όλους  «Διεθνές Δίκαιο», το οποίο και εφαρμόζεται - με μέριμνα των ισχυρών της γης - μόνο όταν εξυπηρετεί συμφέροντα .

" Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι " μαρτυρούν σήμερα οι  ενέργειές του κ. Ερντογάν. Και το πιστεύει αυτό όλο και περισσότερο, αρκεί να ακούει και από κάποιους άλλους (συμμάχους - εταίρους - φίλους μας - και μη) να συμπληρώνουν :   " Και Εμάς τι μας μέλει ;; Έχει  Ζώνες .... η Θάλασσα, όπως και το Βαρέλι. "

Σαφώς και δεν είναι απλώς παραμύθια τα «κoλπάκια» του κ. Ερντογάν, όπως αυτά αναφέρονται  από  κάποια/όποια  δικά μας ΜΜΕ και δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία  και προβάλλουν με ιδιαίτερη έμφαση - σε κάθε ευκαιρία - την Ε/Τ φιλία .

Τα «κολπάκια» αυτά αποτελούν κυρίως την επί πάρα πολλά χρόνια επιδεικνυόμενη «Εμμονή στο σκοπό του "ροκανίσματος"  της    Ελλάδας» από τους εξ ανατολών γείτονές μας, ανεξάρτητα σαφέστατα  από την όποια πολιτική κατάσταση στην Τουρκία. Το " ροκάνισμα " αυτό  μας  έγινε συνήθεια ( και σε μερικούς - κάποιους/όποιους - ακόμα και ανάκουστη άκρατος  φιλία.) 

Και για να μην ξεχνάμε και τους προγόνους μας (που τους διαβάζουμε, αλλά εκτιμάται ότι μάλλον δεν τους μελετάμε) :

« Δεν υπάρχει ισχυρότερος δεσμός μεταξύ πόλεων ή ιδιωτών από το κοινό συμφέρον » μας λέγει ο μέγας στρατηγιστής (και όχι απλώς ιστορικός) και πατέρας του πολιτικού ρεαλισμού, Θουκυδίδης.                                                                                   

Το σημερινό διεθνές σύστημα είναι στην πραγματικότητα άναρχο, πλήρως ανταγωνιστικό και έντονα συγκρουσιακό, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, αλλά για την εξυπηρέτηση κρατικών - κλπ συμφερόντων. Δεν ακολουθείται παγκοσμίως - στις πλείστες των περιπτώσεων - το δίκαιο και η ηθική. Η  αρχή  του δικαίου υποτάσσεται   πρωτίστως στην αρχή της εξυπηρέτησης συμφερόντων.                                                

Επί πολλά χρόνια σύμμαχοι - εταίροι και φίλοι, μας συνιστούν «αυτοσυγκράτηση» και «ψυχραιμία» στις τουρκικές προκλήσεις    και μας προτρέπουν μάλιστα να  επιλύσουμε τις όποιες διαφορές μας με την Τουρκία μέσω διαλόγου, κοινώς «βρείτε τα, στη βάση του διεθνούς δικαίου». Μόνο που δεν κατονομάζουν ποιό  ακριβώς διεθνές δίκαιο εννοούν. Αυτό που ανεμπόδιστα παραβιάζει συστηματικά και δεν το αποδέχεται (π.χ. Διεθνές Δίκαιο     Θάλασσας/ΔΔΘ - Διεθνής Σύμβαση Montego Bay 1982) η Τουρκία;;                                                                                           

Είναι το δίκαιο, που και οι «μεγάλες Χώρες - Δυνάμεις»  το ερμηνεύουν και το εφαρμόζουν εκάστοτε κατά το  δοκούν, με πρώτιστη επιδίωξη βεβαίως την ικανοποίηση  των δικών τους και μόνο συμφερόντων.                                                                        

Ο "διάλογος των Μηλίων" από το Θουκυδίδη, είναι το καλλίτερο ίσως δείγμα παγκοσμίως για τη σχέση μεταξύ ισχύος και ηθικής.   

Η δημηγορία αυτή του Θουκυδίδη αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη συμπεριφορά της όποιας « Ισχυρής Χώρας - Μεγάλης Δύναμης» προς τον κάθε αδύναμο, με βασικό πρόσχημα την επικράτηση της ειρήνης και του δικαίου.

Επί της διαχρονίας των Ε/Τ σχέσεων έχουμε προ ετών εκφράσει λεπτομερώς τις απόψεις μας, μέσω άρθρου στο Μilitaire, στις αρχές του μηνός Απρ 2021, υπό τον τίτλο : " Ενέργεια, ελληνοτουρκικές σχέσεις, ελληνικός αγνωστικισμός και τουρκικές επιδιώξεις ". Από τα αναφερθέντα διαχρονικά στο   μνημονευόμενο άρθρο γεγονότα, θεμελιώδης προϋπόθεση  δικής μας επιτυχούς αντιμετώπισης του - επί χρόνια καλλιεργούμενου διαρκώς και συστηματικά (*) - εις βάρος της Χώρας μας τουρκικού αναθεωρητισμού, είναι η Ενότητα μας.                          

Ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας είναι βεβαίως αναμφισβήτητος και περιλαμβάνει διαχρονικά : προκλητικές ενέργειες- δυσμενείς  καταστάσεις/επεισόδια- ενεργειακά/οικονομικά θέματα - απίστευτες ψευδείς δηλώσεις-μεταποιήσεις ιστορικών γεγονότων, διεθνών συνθηκών και συμβάσεων, καθώς και λοιπά άλλα γεγονότα αναθεωρητισμού στην ευρύτερη περιοχή μας.                              

Μια σταθερή, σεβαστή και ακολουθούμενη από όλους    τους εκάστοτε κυβερνώντες Εθνική Στρατηγική/ ΕΣ (από πολλούς  διαρκώς αναφερόμενη και ουσιαστικά ανύπαρκτη διαχρονικά μέχρι και σήμερα στην Ελλάδα), και η θεσμική δημιουργία ενός Συμβουλίου Εθνικής  Ασφαλείας/ ΣΕΑ ( ή όπως αλλιώς αυτό ήθελε - κοινοβουλευτικά βεβαίως - ονομαστεί και θεσπιστεί ), αποτελούν κατά την άποψή μας τα αναγκαία και πρωταρχικά «εργαλεία».                                                                    

Αναφέροντες ΕΣ, εννοούμε σαφώς τη σύζευξη των πολιτικών στόχων με τα διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά, ενεργειακά, πολιτιστικά, και άλλα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Χώρα   μας, και τον καθορισμό του πλέον αποτελεσματικού συνδυασμού αυτών, ώστε να επιτευχθεί η μεγιστοποίηση των                    όποιων δυνατοτήτων μας και συνωδά η   ελαχιστοποίηση   των όποιων επίσης  αδυναμιών μας.                                                                   

Το ΣΕΑ αποτελεί ένα αξιόπιστο συντονιστικό και συμβουλευτικό όργανο, έναντι των όποιων άλλων συναφών οργάνων διατίθενται σήμερα στη Χώρα μας ( ως το Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας - κλπ), τα οποία αναμφισβήτητα αδυνατούν να έχουν τη συνεχή θεσμική δράση και την αποτελεσματικότητα ενός ΣΕΑ. Τα όργανα αυτά λειτουργούν διαχρονικά κατά τρόπο ασύνδετο, ασυντόνιστο και υποτονικό, όπως προκύπτει εκ των μέχρι σήμερα αποτελεσμάτων του έργου τους : σε περιόδους κρίσεων, έντονων διπλωματικών ενεργειών, αποφάσεων αμυντικής πολιτικής, κλπ κρίσιμων γεγονότων και ζητημάτων που αφορούν άμεσα τη Χώρα μας. Κάποιοι  ισχυρίζονται ότι - υπό τις διαμορφούμενες σήμερα συνθήκες - είναι πλέον αργά για τη δημιουργία ενός ΣΕΑ. Πλανώνται κατά τη γνώμη μας μεγάλη πλάνη. Αργά είναι η πλήρης υλοποίηση των όποιων ήδη αποφασισθέντων αρμοδίως εξοπλιστικών προγραμμάτων και η παραλαβή διαφόρων μέσων και υλικών  προς ενίσχυση των ΕΔ της Χώρας, .... κατόπιν εορτής.

Ο χρόνος επί μισόν αιώνα περίπου μέχρι και σήμερα τρέχει πολύ γρήγορα, και ως συνήθως εμείς οι Έλληνες δεν κοιτάζουμε ποτέ το ρολόι, καίτοι στο βάθος γίνεται όλο και πιο πιθανή η πλήρως απρόβλεπτη ετυμηγορία ενός διεθνούς διαιτητικού οργάνου, του οποίου μια απόφαση ενδεχόμενα δυσμενής για εμάς, θα           είναι μεσο-μακροπρόθεσμα καταστροφική για την Ελλάδα. Υπενθυμίζεται απλώς ότι, κατά την προσφυγή της Χώρας μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης/ΔΔΧ το έτος 1976 για τις έρευνες τουρκικού ερευνητικού σκάφους επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, το δικαστήριο με το σκεπτικό της απόφασής  του δεν καταδίκασε  την Τουρκία, γεγονός που συνέβαλε βεβαίως και στην περαιτέρω αύξηση  της  προκλητικότητάς της Γείτονος στο μέλλον. Δεν θα προχωρήσουμε σε λοιπά γεγονότα, γνωστά ή και άγνωστα σε πολλούς. Κρίνεται όμως σκόπιμο να αναφέρουμε εδώ ότι τα λόγια τέως Π/Θ της Χώρας μας, που ακούστηκαν αναφορικά με τη Θάλασσα - τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα - κλπ  σε πρόσφατη εκδήλωση στο Πολεμικό Μουσείο, μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρούνται  σήμερα. Το ζητούμενο όμως είναι εάν όντως θα αφυπνίσουν τους καθ΄ ύλην αρμόδιους. Τα υπόλοιπα βεβαίως, έγκεινται στην κρίση καθενός. Έναντι λοιπόν των όποιων επερχόμενων, αργά ή γρήγορα, "ενδεχόμενων καταστάσεων" στην ευρύτερη περιοχή μας, στην οποία αναμφισβήτητα επωάζεται σήμερα μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας ( τα μέχρι τώρα διαδοχικά γεγονότα στην περιοχή προβάλλουν ήδη έντονα τη σκιά τους ), εκτιμάται ότι : η ενότητα αναφορικά με τις προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζουμε, η αποφασιστικότητα από όλα τα μέρη, η μέγιστη δυνατή πολιτική συναίνεση, η εξωστρέφεια, η υπέρβαση - για το συμφέρον της Χώρας - στερεότυπων και «περιχαρακωμένων θέσεων», η αμείωτη προσπάθεια για την ανάταξη της Χώρας με πρωταρχική  σκοποθεσία την ωφέλεια    του λαού μας, η ανιδιοτέλεια, η πίστη στη δημοκρατία,   και φυσικά ο «άδολος» πατριωτισμός, αποτελούν το σωστό κοκτέιλ/το σωτήριο φάρμακο για την επιτυχή αντιμετώπιση  οποιουδήποτε «ενδεχόμενου να συμβεί σεναρίου».                                                                        

Τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν φυσικά  αντικείμενο   πολιτικών συμπαθειών/επιλογών, πολιτικών/κομματικών γραμμών -  εξαγγελιών - αντιπαραθέσεων - συμπορεύσεων - διαιρέσεων -διενέξεων - κλπ. Θα ήταν βεβαίως τελείως άστοχο και    σαφώς υποκριτικό να υποληφθούν έτσι, από τον  οποιονδήποτε αναγνώστη του παρόντος άρθρου.                                                                         

Αποτελούν απλά, μια  προσέγγιση των πραγμάτων υπό το     πρίσμα του πολιτικού ρεαλισμού που επικρατεί παγκοσμίως,  τον οποίο όλοι  ανεξαιρέτως  οι ταγοί μας  επικαλούνται, χωρίς όμως και να τον λαμβάνουν υπόψη σε βασικές εκφάνσεις των εκάστοτε συναφών αποφάσεων και ενεργειών τους.                                                                             

Υφίσταται ένα βασικό θέμα ρεαλισμού/πραγματικότητας,  επί του γεγονότος ότι : Οι εκάστοτε πολιτικές αποφάσεις και οι αντίστοιχες ενέργειες/δράσεις, πρέπει να λαμβάνουν βεβαίως σοβαρά υπόψη το «διεθνή παράγοντα », σε κατάλληλο όμως συνδυασμό και με τις υποχρεώσεις,  τις παρεχόμενες  εκάστοτε  διευκολύνσεις, αλλά και τις εθνικές μας επιδιώξεις, στο πλαίσιο μιας ΕΣ σταθερής, αποδεκτής από όλους και αταλάντευτης, προς υλοποίηση των « εθνικών αντικειμενικών μας σκοπών ».      Υπό την έννοια αυτή φρονούμε ότι θα πρέπει να διέπεται η όποια  Ε/Τ φιλία - προσέγγιση, καθώς και από την αρχή ότι δεν επαφίεσαι    στις ορέξεις του όποιου «φίλου», αποδεδειγμένα ιστορικού «θύτη του Ελληνισμού», και διαρκώς « επιτήδειου ουδέτερου ».   Επιδιώκεις σθεναρά ως Χώρα και διεκδικείς από παντού τα συμφέροντά σου, ως δίκαιη αλλά και ελάχιστη αμοιβή έναντι του πνεύματος που διέδωσες παγκοσμίως, της ιστορίας σου και των μεγάλων θυσιών της διαχρονικής διεθνούς προσφοράς σου,    όπως έγινε και κατά τον Β΄ΠΠ όπου η μικρή Ελλάδα έδωσε     στους συμμάχους της την πρώτη νίκη κατά των δυνάμεων του Άξονα.

                                                                                                                                                                  

Η σοβαρή  γεωστρατηγική  θέση της Χώρας υπαγορεύει την - από μέρους μας - ορθή, σώφρονα και ευφυή διαχείριση των γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, στην    οποία η Ελλάδα έχει βεβαίως και το φυσικό της χώρο. Η αίσθησή μας είναι ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω σε αυτό έναντι                    της Τουρκίας, η οποία έχει την πρωτοβουλία στις εξελίξεις (υπόψη τα γεγονότα των ετών 2020 - 2021, κλπ), και διαθέτει σήμερα εκτός της πληθυσμιακής και την οικονομική υπεροχή. Εδώ απαιτούνται : Ενότητα, Θεσμοί, Αρχές και φυσικά Ηγεσία. Είναι εμφανής η προσπάθειά της Γείτονος  - με την ανοχή και κάποιων  «μνημονιακών τιμωρών μας»/εταίρων μας στην ΕΕ - να  «βαλκανιοποιήσει» και να « δορυφοροποιήσει » στη συνέχεια τη Χώρα μας. Πλανάται βεβαίως μεγάλη πλάνη. Εμείς όμως, εξακολουθούμε δυστυχώς ακόμα να μην έχουμε διδαχθεί από τα πολλά διαχρονικά δείγματα της τουρκικής «λυκοφιλίας». Ένα από αυτά (αναφερόμαστε παραδείγματος χάριν σε μη στρατιωτικό, αλλά οικονομικό  δείγμα) είναι και η κατάληξη της Ε/Τ οικονομικής συνεργασίας/προσέγγισης με την εξαγορά παλαιότερα από μέρους μας της τουρκικής Finansbank την οποία  έχουμε σήμερα ξεχάσει, καίτοι είχαμε τελικά αρνητικό/παθητικό αποτέλεσμα ως Χώρα { οι τότε υποστηρικτές αυτής της εξαγοράς από μέρους μας, πίστευαν αφελώς πως η Τουρκία θα προσέγγιζε το δυτικό τρόπο σκέψης και την ΕΕ και δεν θα εξελισσόταν σε μια «αναθεωρητική δύναμη» που θα επεδίωκε να παίξει ενεργό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή, επιχειρώντας και στρατιωτικά σε αυτή, επαναφέροντας συμπεριφορές «οθωμανικής αυτοκρατορίας». Τα  διδάγματα από την τότε υπόθεση της Finansbank σε σχέση με το                  σήμερα, επαφίενται βεβαίως στον κάθε σώφρονα πολίτη.}                          

Η όποια πολιτικο-διπλωματική φιλία με την Τουρκία,  δεν  μπορεί  παρά  να περιλαμβάνει  αμοιβαίως  διαβουλεύσεις, συνεννοήσεις, συνεργασίες, καθώς και συμβιβασμούς φυσικά    του τύπου  «πάρε - δώσε ». Στη Χώρα μας όμως δεν ακούσαμε μέχρι σήμερα, από κανέναν υπέρμαχο της  Ε/Τ φιλίας, να αναφέρει στο πλαίσιο της φιλίας αυτής : Τι εν προκειμένω είναι διατεθειμένη να δώσει  στην Ελλάδα η Τουρκία ! Εύηχος ως όρος και ο «πολιτικός πολιτισμός», πλην όμως είναι ουσιαστικά  αδύνατος  στις σχέσεις μεταξύ κρατών, στις οποίες τα συμφέροντα  καταλαμβάνουν πάντα την πρώτη θέση. Υπόψη ότι τα εθνικά μας θέματα δεν έχουν φυσικά καμία σχέση με τυχόν (δήθεν) «παραχωρήσεις θρησκευτικού περιεχομένου» εκ μέρους της Γείτονος . Επίσης, η επί πολλά χρόνια διαλαλούμενη «ευρωπαική προοπτική της Τουρκίας» έχει καταντήσει ένα «κακόγουστο αστείο», διαρκώς και σκοπίμως ευρέως διαδιδόμενο. Ουδείς στην ΕΕ επιθυμεί ουσιαστικά  «εταίρο  του» την Τουρκία, ούτε φυσικά και η Τουρκία το επιθυμεί αυτό ! Το λογαριασμό όμως τον πληρώνει επί χρόνια και πολύ ακριβά η Χώρα μας……επάνω από τα νησιά, τις νησίδες, τις βραχονησίδες, και τα νερά του Αιγαίου. Η Ελλάδα - μια Χώρα την οποία τα επιβληθέντα τιμωρητικά μνημόνια κατέστησαν «μετέωρη» - πέραν του ρόλου της «αποικίας χρέους», έχει συγχρόνως εξαναγκαστεί να υποδύεται μέχρι σήμερα τον ίδιο ακριβώς ρόλο που είχε και επί Βυζαντίου, το ρόλο δηλαδή μιας «παθητικής επαρχίας» (κράτους σήμερα της ΕΕ), όχι προς δυσμάς έναντι των Ευρωπαίων όπως τότε, αλλά προς ανατολάς έναντι της Τουρκίας σήμερα. Επιπρόσθετα, τα κατά καιρούς «παραμυθάκια» κάθε εγχώριου και ξένου «εφησυχαστή» για την άσχημη οικονομική κατάσταση και πολλά άλλα που ακούγονται εκάστοτε για την «απομονωμένη» και «παρακμάζουσα» Τουρκία, μόνο χαλαρότητα από μέρους μας επιφέρουν και μείωση της θέλησης μας προς αντίσταση, καίτοι διαψεύδονται εύκολα και αβίαστα, όπως π.χ. από τη σύγκριση δύο φωτογραφιών που περιλαμβάνονται στο παρόν άρθρο :

Του παροπλισμένου πλέον παλαιού «ερευνητικού σκάφους»  Πίρι Ρέις , γνωστού από τα γεγονότα του 1987  ( φωτο προ 12ετίας περίπου) , και Του σύγχρονου «ερευνητικού σκάφους» Ουρούτς Ρέις , γνωστού από τα γεγονότα του έτους 2020 (όπου και η φωτο.)

Είναι πολύ κρίσιμη η χρονική στιγμή για τη Χώρα μας, μια Χώρα που - γέννησε τη δημοκρατία, ανέδειξε την έννοια του Πολίτη και της έδωσε νόημα - η οποία και οφείλει να «εξαργυρώσει » όλα όσα προσέφερε στην οικουμένη (πνεύμα, πολιτισμό, ιστορία , θυσίες) αρχίζοντας από εταίρους - συμμάχους - φίλους μας - και μη.          Υπόψη ότι, και στους δύο Παγκοσμίους  Πολέμους  (Α΄και Β΄ΠΠ), ο αντιπερισπασμός από το ανατολικό μέτωπο (Ελλάδα/Βαλκάνια) έφερε στην ουσία τη νίκη και την επικράτηση όλων όσων σήμερα ευημερούν, οι οποίοι υποκρίνονται δυστυχώς ότι……δεν βλέπουν,…..ούτε και ακούν. Ενότητα λοιπόν και Θέληση προς αντίσταση στον τουρκικό αναθεωρητισμό. Είναι πλέον θέμα του μέλλοντος της Χώρας και όχι θέμα.…..καρέκλας και ατομικής τακτοποίησης, και αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες, και σαφέστατα όσους «άρχουν» σήμερα (και με ιδιαίτερη βαρύτητα το κοινοβουλευτικό μας σύστημα, το οποίο αναμένεται  ότι θα αρθεί βεβαίως στο ύψος των περιστάσεων.)

Κατόπιν των όσων προαναφέρθηκαν, εάν  μας ερωτούσε  κάποιος απλός Έλληνας Πολίτης : « Υπάρχει Ερινεός ; (**) »

Θα του απαντούσαμε  : « Βεβαίως  Υπάρχει. Είναι όμως Άγνωστο για Πόσο Χρόνο Ακόμα ! Για το λόγο αυτό και μόνο, από Προμηθείς έχει μεγάλη ανάγκη σήμερα η Χώρα μας - από Επιμηθείς, ήταν και είναι  πάντα πλήρης .»       

Παραπομπές :

(*) ".…καλλιεργούμενου διαρκώς και συστηματικά….". Ακολουθεί ως απλό παράδειγμα ένα απόσπασμα κειμένου  του Abdullah  Gul  τέως Προέδρου της  Τουρκίας  :