Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος: Ο παραλογισμός του ΝΑΤΟ, η απερισκεψία της Ρωσίας και το παράδοξο της Ελλάδας

05:20 14/7/2024 - Πηγή: militaire

Γράφει ο

Δρ Ευάγγελος Στεργιούλης*

Το παράλογο, το απερίσκεπτο και το παράδοξο στον εν εξελίξει ρωσοουκρανικό πόλεμο συγκροτούν ένα εκρηκτικό μείγμα, που μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Και αυτό είναι λυπηρό διότι η Ευρώπη φαίνεται να μην έχει διδαχθεί τίποτα απολύτως από δύο καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους του περασμένου αιώνα!

Η απερισκεψία του ρώσου προέδρου να εισβάλει στην Ουκρανία πριν δύο χρόνια, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε να ανατρέψει την ουκρανική κυβέρνηση και να την αντικαταστήσει με μία φιλορωσική, προκάλεσε μία πρωτόγνωρη

αιματοχυσία, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν ο ρώσος πρόεδρος παρέμεινε στα δεδομένα του 2014 όταν προσάρτησε την Κριμαία, χωρίς καμία σχεδόν αντίδραση της Ευρώπης και ολόκληρης της διεθνούς κοινότητας.

Το γεγονός βέβαια ότι δεν υπήρξε ουσιαστική αντίδραση της διεθνούς κοινότητας εκείνη την περίοδο, ξύπνησε την απληστία του ρώσου προέδρου ότι σταδιακά θα μπορούσε να ενσωματώσει ολόκληρη την Ουκρανία στην ρωσική επικράτεια, διορθώνοντας έτσι ορισμένα ιστορικά λάθη, όπως ο ίδιος έχει δημόσια δηλώσει.

Η απερισκεψία και η απληστία του Πούτιν συνοδεύτηκε με τον επεκτατικό παραλογισμό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ, μία συμμαχία η οποία για πολλές δεκαετίες μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου ήταν κλινικά νεκρή, όπως είχε δηλώσει ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, ανένηψε όλως ξαφνικά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Και η πρώτη του αντίδραση ήταν να ολοκληρώσει την επέκταση του σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, κάνοντας παράλληλα αισθητή την παρουσία του και στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, στην Ουκρανία.

Η θλιβερή διαπίστωση στην προκειμένη περίπτωση είναι το γεγονός ότι τόσο η εγκληματική απερισκεψία του ρώσου προέδρου όσο και ο επεκτατικός παραλογισμός του ΝΑΤΟ που εξυπηρετεί πρωτίστως τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή ήπειρο, συνεχίζουν να εντείνονται παρά τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αυτού του πολέμου.

Το πνεύμα του παραλογισμού και της απερισκεψίας λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, να συνεχίζουν να στέλνουν πολεμικό οπλισμό στην Ουκρανία, ενώ τελευταία μάλιστα συζητείται και η αποστολή μαχητικών F-16, γεγονός το οποίο αναμένεται να προκαλέσει  απρόβλεπτες αντιδράσεις της Ρωσίας.

Παράλληλα, έχει εγκαταλειφθεί πλήρως κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης για την κατάπαυση του πυρός. Αντιθέτως, μάλιστα,  γίνονται και δημόσιες πολιτικές δηλώσεις ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, ακόμη και πυρηνικό, με τη Ρωσία!

Και εδώ προβάλλει κατηγορηματικά ένα αμείλικτο ερώτημα που αντανακλά τη βούληση των ευρωπαϊκών λαών: Όλοι αυτοί οι «ηγέτες» ευρωπαϊκών κρατών που προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις για την προετοιμασία ενός ολοκληρωτικού ακόμη και πυρηνικού πολέμου με την Ρωσία, έχουν τη συγκατάθεση των λαών τους; Έχουν προβεί στην διενέργεια δημοψηφισμάτων για να διαγνώσουν την βούληση των  λαών τους για την εμπλοκή τους σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

Το εξαιρετικά δυσάρεστο και παράλογο αυτών των εξελίξεων συμπληρώνεται με την αυξανόμενη  εμπλοκή της Ελλάδας,  μια μικρή χώρα που αντιμετωπίζει μία τεράστια απειλή πολέμου από την εξ ανατολών γείτονα, συνεχίζει με τρόπο απερίσκεπτο να αποστέλλει πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, όταν ο αυτός ο εξοπλισμός είναι απολύτως αναγκαίος για την θωράκιση της Χώρας (αλλά και της Κύπρου) απέναντι στην τουρκική απειλή.

Και όλως  ξαφνικά, μετά από δύο και πλέον χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, έρχεται να επιβεβαιωθεί με δημόσιες πολιτικές δηλώσεις η ύπαρξη κενών ασφαλείας στην Βορειοατλαντική συμμαχία, αλλά και στην Ελλάδα!

Τούτων  δοθέντων, λοιπόν, με ποιο σκεπτικό συνεχίζει η Ελλάδα να αποστέλλει πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, όταν η πληγή του Κυπριακού αιμορραγεί και η κυριαρχία των ελληνικών νησιών του Αιγαίου απειλείται σε καθημερινή σχεδόν βάση από την Τουρκία;

Και βεβαίως δεν είναι μόνο η συνεχής αποστολή πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία, αλλά η Ελλάδα προβαίνει και σε μεμονωμένες ενέργειες ακόμη και σε μεμονωμένες πολιτικές δηλώσεις (π.χ. έχουμε πόλεμο με την Ρωσία!) κατά της πολιτικής ηγεσίας της Ρωσίας, έχοντας πλήρως και ολοσχερώς καταστρέψει τις ελληνορωσικές σχέσεις αιώνων!

Αναλογίστηκε ποτέ η Ελλάδα πως θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες μετά το τέλος του ουκρανικού πολέμου, εάν η Ρωσία, η οποία πλέον θεωρεί την Ελλάδα εχθρική χώρα, προβεί σε μία πιθανή αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο; Ή αναγνωρίσει μία πιθανή προσάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία;

Εν κατακλείδι, ακόμη και σήμερα δεν είναι αργά προκειμένου η Ελλάδα να καταρτίσει τη δική της στρατηγική – όπως το έχει κάνει η Τουρκία – για τη θέση της στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, μέσα στο πλαίσιο των υποχρεώσεων της στην Βορειοατλαντική Συμμαχία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και αυτή η στρατηγική της Ελλάδας πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει και το κυπριακό ζήτημα δεδομένου ότι ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι ένα και το αυτό με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, πλην όμως ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.-

*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου  Πανεπιστήμιου, Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής  Αστυνομίας και απόφοιτος των Σχολών Εθνικής Άμυνας  και Εθνικής Ασφάλειας.

https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis

The post Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος: Ο παραλογισμός του ΝΑΤΟ, η απερισκεψία της Ρωσίας και το παράδοξο της Ελλάδας appeared first on Militaire.gr.