Στοχοποίηση και επιθέσεις κατά γυναικών πολιτικών: Ένας πιο μισογύνικος και αυταρχικός κόσμος

05:35 8/7/2024 - Πηγή: militaire

Φέτος, χώρες που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού διεξάγουν εθνικές εκλογές. Ωστόσο, αντί να αντιπροσωπεύουν ένα θρίαμβο της δημοκρατίας, τα αποτελέσματα υποδηλώνουν κάτι πιο σκοτεινό: σε πολλά μέρη, οι ψηφοφόροι συνέρρευσαν στις κάλπες μόνο και μόνο για να εκλέξουν ή να επανεκλέξουν αυταρχικούς λαϊκιστές. Αυτοί σημείωσαν νίκες φέτος σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες χώρες, όπως η Ινδία, η Ινδονησία και η Ρωσία. Και αυτές οι νίκες

έρχονται μετά τις περσινές λαϊκιστικές νίκες στην Αργεντινή και την Τουρκία.Σήμερα, πάνω από το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει υπό αυταρχική διακυβέρνηση και μια μειοψηφία των κυβερνήσεων του κόσμου είναι δημοκρατικές, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου V-Dem, ενός οργανισμού που μελετά τη δημοκρατία. Αυτό που δεν αποκαλύπτει η έκθεση είναι ότι κεντρική συνιστώσα αυτής της επίθεσης στη δημοκρατία είναι η στοχοποίηση των γυναικών πολιτικών ηγετών και των δικαιωμάτων των γυναικών από ακροδεξιούς εξτρεμιστές και εκλεγμένους αυταρχικούς λαϊκιστές που αποτελούν την αιχμή του δόρατος της παρακμής της δημοκρατίας. Για τρεις δεκαετίες, το ποσοστό των γυναικών νομοθετών σε όλο τον κόσμο αυξανόταν χάρη στις υποχρεωτικές ποσοστώσεις σε πολλές χώρες, αλλά ο ρυθμός αύξησης έχει σταματήσει τα τελευταία δύο χρόνια, ένα μήνυμα που η πρέσβειρα των ΗΠΑ για τα παγκόσμια γυναικεία ζητήματα Γκέτα Ράο Γκούπτα χαρακτηρίζει "τρομακτικό". Οι γυναίκες καταλαμβάνουν σήμερα μόνο το 27% των νομοθετικών εδρών παγκοσμίως. Ένα ακόμη πιο έντονο σημάδι είναι ότι ο αριθμός των γυναικών που ηγούνται χωρών μειώθηκε απότομα τον τελευταίο χρόνο.Η μείωση της εκπροσώπησης μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από τις απειλές και τη βία που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες πολιτικοί. Σχεδόν οι μισές γυναίκες νομοθέτες έχουν δεχθεί βίαιες απειλές και είναι πολύ πιο πιθανό να στοχοποιηθούν για το φύλο τους απ' ό,τι οι άνδρες, σύμφωνα με τη Διακοινοβουλευτική Ένωση, μια διεθνή οργάνωση εθνικών κοινοβουλίων. Από τότε που άρχισε να συλλέγει τα δεδομένα το 2019, το πρόγραμμα Armed Conflict Location & Event Data, το οποίο παρακολουθεί τις συγκρούσεις, έχει καταγράψει μια παγκόσμια αύξηση της σωματικής βίας κατά των γυναικών στην πολιτική. Αξιοσημείωτες περιπτώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες περιλαμβάνουν την εισβολή στο σπίτι και την επίθεση εναντίον του συζύγου της πρώην προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι (ο δράστης επεδίωκε να στοχοποιήσει την ίδια) και την απόπειρα απαγωγής της κυβερνήτριας του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Γουίτμερ το 2020. Τέτοιες επιθέσεις συχνά επωάζονται στο διαδίκτυο, αλλά δεν περιορίζονται πλέον σε ανώνυμες γωνιές του διαδικτύου. Το διαδικτυακό μίσος έχει γίνει mainstream, καθώς οι δεξιοί πολιτικοί και οι προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού υιοθετούν όλο και περισσότερο εξτρεμιστικές απόψεις.Με τις επιθέσεις στο διαδίκτυο να πρόκειται να γίνουν ακόμη πιο διαδεδομένες και επιβλαβείς χάρη στην ταχεία πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης, είναι καιρός οι κυβερνητικοί ηγέτες και τα πολιτικά κόμματα να δράσουν αποφασιστικά για να σταματήσουν την επιδημία βίας κατά των γυναικών και να ψηφίσουν νόμους που θα απαιτούν από τις εταιρείες τεχνολογίας να καταπολεμούν το μίσος και τη βία στο διαδίκτυο. Πρέπει επίσης να καταρρίψουν τους μύθους ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να ηγηθούν χωρών με την ίδια επάρκεια όπως οι άνδρες. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να συνδυαστούν με μια ευρύτερη επαναδέσμευση στα πολιτικά δικαιώματα για όλους, τα θεμέλια μιας πλήρως συμμετοχικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.Το ποσοστό των γυναικών που εκλέγονται στην κυβέρνηση είναι ένα βαρόμετρο για την υγεία μιας δημοκρατίας, επειδή οι γυναίκες αποτελούν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού και θα πρέπει να διαθέτουν πλήρη δικαιώματα και εκπροσώπηση. Μετά από δεκαετίες σταδιακής προόδου, ο αριθμός των γυναικών που υπηρετούν ως αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων σε 195 χώρες έχει μειωθεί από το υψηλό επίπεδο των 38 το 2023 σε 27 σήμερα. Οι γυναίκες ηγέτες στη Φινλανδία, τις Κάτω Χώρες, τη Νέα Ζηλανδία, τη Σλοβακία και τη Σκωτία παραιτήθηκαν ή επέλεξαν να μην διεκδικήσουν την επανεκλογή τους. Μία στις έξι γυναίκες βουλευτές σε όλο τον κόσμο αποχωρεί πριν από τη λήξη της θητείας της, σύμφωνα με τη Διακοινοβουλευτική Ένωση, ενώ φέτος, 14 γυναίκες βουλευτές των ΗΠΑ αποφάσισαν επίσης να μην θέσουν υποψηφιότητα για επανεκλογή, σημειώνοντας νέο ρεκόρ αποχωρήσεων. Σύμφωνα με το Κέντρο για τις αμερικανικές γυναίκες και την πολιτική, ο αριθμός των πιθανών γυναικών υποψηφίων έχει μειωθεί κατά 21% από το 2022, όταν το σύνολο ήταν 513. Τα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία σχετικά με τα ποσοστά υποψηφιοτήτων είναι ελλιπή, αλλά η Ράο Γκούπτα και αξιωματούχοι άλλων κυβερνήσεων αναφέρουν ότι οι γυναίκες που συναντούν σε όλο τον κόσμο αποφεύγουν τα πολιτικά αξιώματα λόγω της επίθεσης βίαιων απειλών και διαδικτυακής κακοποίησης. Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες που κατέχουν πολιτειακά και τοπικά αξιώματα έχουν τρεις έως τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να υποστούν κακοποίηση λόγω φύλου, και σε εθνικό επίπεδο, η δυσανάλογη κακοποίηση και οι απειλές κατά των γυναικών αυξάνονται όσο πιο υψηλόβαθμη είναι η θέση.Οι βίαιες απειλές κατά της πρώην πρωθυπουργού της Νέας Ζηλανδίας, Τζασίντα Άρντερν, πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα κατά τη διάρκεια της θητείας της. Διαδηλωτές την κυνήγησαν. Την απείλησαν με δολοφονία και βιασμό, ενώ απειλήθηκε και η οικογένειά της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ παρακολούθησε την αύξηση της διαδικτυακής κακοποίησης και των απειλών κατά βουλευτών, αλλά η Άρντερν υπέστη 50 έως 90 φορές περισσότερες απειλές από άλλες εξέχουσες προσωπικότητες. Δεν είναι περίεργο που παραιτήθηκε, παρά την ευρεία δημοτικότητά της. Εκείνη την εποχή, δήλωσε ότι δεν είχε “άλλη αντοχή”.Και δεν είναι μακράν η μόνη γυναίκα ηγέτης που αντιμετωπίζει ένα ασυνείδητο επίπεδο απειλών. Η αναπληρώτρια πρωθυπουργός της Ολλανδίας Σίγκριντ Κάαγκ, υπό ισχυρή αστυνομική προστασία λόγω απειλών για τη ζωή της, παραιτήθηκε αφού οι κόρες της την παρακάλεσαν δημοσίως να το κάνει, φοβούμενη ότι θα τη σκοτώσουν. Και η Σάνα Μάριν, η νεότερη πρωθυπουργός της Φινλανδίας και η τρίτη γυναίκα που υπηρέτησε σε αυτόν τον ρόλο, παραιτήθηκε αφού κέρδισε την επανεκλογή της, κατατρεγμένη από ένα viral βίντεο που την έδειχνε να χορεύει σε ένα ιδιωτικό πάρτι. Μια μελέτη του ΝΑΤΟ για το υπουργικό της συμβούλιο διαπίστωσε ότι η πλειονότητα των γυναικών υπουργών δέχθηκε δέκα φορές περισσότερες επιθέσεις στο διαδίκτυο από ό,τι τα οι άνδρες. Η σταυροφόρος πρόεδρος της Σλοβακίας κατά της διαφθοράς, Ζουζάνα Καπούτοβα, αρνήθηκε να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή παρά την υψηλή δημοτικότητα. Ακόμη και στις προοδευτικές χώρες της Ευρώπης, παρατηρείται μια αντίδραση κατά των γυναικών. Σε ένα σημάδι των καιρών, το ακροδεξιό κόμμα της Ολλανδίας, με επικεφαλής τον Γκερτ Βίλντερς, κέρδισε τις περισσότερες ψήφους τον Νοέμβριο. Χωρίς να αποτελεί πλέον παρία, ο Βίλντερς πρόκειται τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με το κόμμα του προηγούμενου πρωθυπουργού, Μαρκ Ρούτε, ο οποίος αναμένεται να γίνει γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ.Οι γυναίκες έχουν παίξει επίσης ρόλο στη δημοκρατική παρακμή και στις επιθέσεις κατά των γυναικών. Μπορούν επίσης να είναι αυτοκράτορες και να υποκινούνται από οποιοδήποτε φάσμα θεμάτων ή συμφερόντων. Η πρωθυπουργός του Μπαγκλαντές Σέιχ Χασίνα, η οποία φυλάκισε τον βασικό της αντίπαλο και διεξήγαγε εκλογές αμφιβόλου ποιότητας για μεγάλο μέρος της θητείας της, κέρδισε μια τέταρτη συνεχή θητεία τον Ιανουάριο. Οι γυναίκες ηγέτες έχουν επίσης υπηρετήσει την υποστήριξη ανδρών που ηγούνται αυταρχικών κυβερνήσεων.Γυναίκες ηγούνται επίσης ορισμένων από τα ακροδεξιά κόμματα που κερδίζουν έδαφος στην Ευρώπη, όπου αντιμεταναστευτικές, νεοναζιστικές και ευρωσκεπτικιστικές πλατφόρμες κερδίζουν ψήφους. Ο Εθνικός Συναγερμός, ένα νεοφασιστικό κόμμα στη Γαλλία, κέρδισε το 31,5% των ψήφων στην ΕΕ στις αρχές Ιουνίου, γεγονός που ώθησε τον Γάλλο πρωθυπουργό Εμανουέλ Μακρόν να προκηρύξει πρόωρες εθνικές εκλογές. Η Μαρίν Λεπέν, η ηγέτιδα του Εθνικού Συναγερμού, έχει μετριάσει τις πιο ακραίες εθνικολαϊκιστικές απόψεις του πατέρα της, ο οποίος ίδρυσε το κόμμα, ψηφίζοντας μάλιστα υπέρ της έγκρισης της πρόσφατης συνταγματικής τροποποίησης για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Της ιταλικής κυβέρνησης ηγείται η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, το κόμμα της οποίας έχει επίσης φασιστικές ρίζες, αν και έχει αποδειχθεί σπουδή στις αντιφάσεις. Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες πολιτικοί έχουν απόψεις που εκτείνονται σε όλο το πολιτικό φάσμα, ενώ ορισμένες γυναίκες όχι μόνο αντιτίθενται στον φεμινισμό αλλά είναι εξίσου προκατειλημμένες απέναντι στις γυναίκες όσο και οι άνδρες. Ωστόσο, οι ευρύτερες τάσεις της αυξανόμενης απολυταρχίας και του μισογυνισμού διαπράττονται σε μεγάλο βαθμό από τους άνδρες, οι οποίοι ασκούν μακράν την περισσότερη εξουσία σε ολόκληρο τον κόσμο, και το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν προσχωρήσει στον αγώνα τους δεν αλλάζει τις αυξανόμενες αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες.Η αυξανόμενη δημοτικότητα των δεξιών πολιτικών κομμάτων στην Ευρώπη και αλλού αποτελεί απειλή για τις γυναίκες και τη δημοκρατία. Οι λαϊκιστές πολιτικοί επιτίθενται ρητά στον φεμινισμό και την ισότητα των φύλων ή καλύπτουν τις οπισθοδρομικές τους θέσεις πίσω από τη ρητορική της αποκατάστασης των "παραδοσιακών οικογενειακών αξιών". Μόλις ανέβηκαν στην εξουσία, οι ηγέτες αυτοί μείωσαν την κρατική χρηματοδότηση και τους πόρους που υποστηρίζουν την ισότητα των φύλων και τα ίσα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην άμβλωση. Στην Ουγγαρία, ο Βίκτορ Όρμπαν έχει συνδυάσει τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές με μέτρα που αναιρούν την ισότητα των φύλων. Έχει θέσει εκτός νόμου τις σπουδές φύλου στα σχολεία και έχει διαλύσει την κυβερνητική αρχή για την ισότητα. Ο Όρμπαν περιγράφει τη μητρότητα ως τον κεντρικό ρόλο της γυναίκας και ως πατριωτικό καθήκον για τη διάσωση του έθνους από τους μετανάστες.Ακόμη και όταν οι ψηφοφόροι εκδιώκουν τα ακροδεξιά κόμματα, όπως συνέβη στην Πολωνία τον Οκτώβριο, η συνεχιζόμενη επιρροή των κομμάτων εμποδίζει τις προσπάθειες αποκατάστασης των δικαιωμάτων και αντιστροφής των πολιτικών. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της οκταετούς διακυβέρνησής του, το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη της Πολωνίας περιόρισε σοβαρά τα δικαιώματα των αμβλώσεων και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, μεταξύ άλλων μέτρων, αλλά η νέα κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει αυτά τα δικαιώματα. Συντηρητικά κόμματα αλλού στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη έχουν αγκαλιάσει τα κινήματα κατά των αμβλώσεων και της ισότητας των φύλων. Η Τσεχική Δημοκρατία ήταν η πιο πρόσφατη από τις έξι ευρωπαϊκές χώρες των οποίων τα κοινοβούλια απέτυχαν να επικυρώσουν τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία δεσμεύει τους υπογράφοντες να καταπολεμήσουν τη βία λόγω φύλου και να προωθήσουν την ισότητα των φύλων. Η Τουρκία, υπό τον αυταρχικό ηγέτη της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ηγήθηκε της επίθεσης στη σύμβαση-ορόσημο αποχωρώντας από αυτήν το 2021, μια δεκαετία αφότου η χώρα ήταν η πρώτη που την υπέγραψε και την επικύρωσε.Η ανατροπή των δικαιωμάτων των γυναικών δεν περιορίζεται στην Ευρώπη. Ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας Γιουν Σουκ-γέολ εξελέγη απευθυνόμενος ρητά σε νέους άνδρες που πιστεύουν ότι οι προοπτικές τους έχουν πληγεί από τον φεμινισμό. Ο Γιουν δεσμεύτηκε να διαλύσει το Υπουργείο Ισότητας των Φύλων και Οικογένειας, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχουν "διαρθρωτικές διακρίσεις λόγω φύλου" στη χώρα, παρόλο που η Νότια Κορέα κατατάσσεται στην 105η θέση μεταξύ 146 χωρών στο δείκτη Gender Gap Index του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Η Αργεντινή, κάποτε ηγέτιδα χώρα στη Νότια Αμερική όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, έκανε στροφή όταν εξέλεξε τον Χαβιέ Μιλέι τον Νοέμβριο. Τρεις ημέρες μετά την ορκωμοσία του, κατάργησε το Υπουργείο Γυναικών, Φύλου και Διαφορετικότητας. Αποκάλεσε επίσης τις αμβλώσεις "φόνο με βαρύτητα" και επιδιώκει να ανατρέψει τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στη χώρα του το 2020.Δύο παράγοντες έχουν προωθήσει τη διάβρωση της δημοκρατίας και την παράλληλη επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών: η μετανάστευση του ακροδεξιού εξτρεμισμού στην κυρίαρχη πολιτική και η άνθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου τα αποτελέσματα της εικονικής πραγματικότητας συναγωνίζονται εκείνα της πραγματικής ζωής. Καθώς ο ακροδεξιός εξτρεμισμός μετακινείται στην κυρίαρχη πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, ο ρατσισμός, ο αντισημιτισμός και η ξενοφοβία βρίσκονται συνήθως στο επίκεντρο της κάλυψης των μέσων ενημέρωσης. Τα αναπόσπαστα στοιχεία του βίαιου μισογυνισμού και της ανδρικής υπεροχής πολύ συχνά λαμβάνουν ελάχιστη προσοχή. Οι βίαιοι εξτρεμιστές περιγράφονται συνήθως ως νεοναζί, λευκοί ρατσιστές και ισλαμοφοβικοί, χωρίς αναφορά στον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζουν ο έλεγχος, η καταπίεση και η βία κατά των γυναικών στις κοσμοθεωρίες τους.Η σύνδεση είναι εμφανής σε όσους κοιτάζουν: Ο Άντερς Μπρέιβικ και ο Μπρέντον Τάραντ, που θεωρούνται πρωτοπόροι του σύγχρονου ακροδεξιού εξτρεμισμού, απέκτησαν φήμη για μαζικές δολοφονίες στη Νορβηγία και τη Νέα Ζηλανδία, το 2011 και το 2019, αντίστοιχα. Τα μανιφέστα τους, που δημοσιεύτηκαν παράλληλα με τις επιθέσεις τους, κατέστησαν σαφείς τις απόψεις τους. Ο Μπρέιβικ, ο οποίος σκότωσε 77 ανθρώπους σε μια βομβιστική επίθεση και σε μια σειρά πυροβολισμών το 2011, καταφέρθηκε εναντίον του φεμινισμού και δήλωσε ότι είχε στόχο να σκοτώσει την πρωτοπόρο πρώτη γυναίκα πρωθυπουργό της Νορβηγίας, Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ, στην επίθεσή του το 2011. Ο Τάραντ, ένας λευκός ρατσιστής που σκότωσε 51 ανθρώπους σε δύο τζαμιά στη Νέα Ζηλανδία, έγραψε ένα μανιφέστο με τίτλο "Η Μεγάλη Αντικατάσταση", το οποίο ξεκινούσε με μια επίκληση που σηματοδοτούσε την εμμονή του: "Είναι τα ποσοστά γεννήσεων. Είναι οι γεννήσεις". Τα λόγια του Τάραντ απηχούσαν μια θεωρία συνωμοσίας των λευκών ρατσιστών που είχε πάρει διαστάσεις στο διαδίκτυο αφότου πρωτοεμφανίστηκε από έναν Γάλλο συγγραφέα το 2011. Η ιδέα ότι οι λευκοί άνθρωποι αντικαθίστανται από έγχρωμους έχει τις ρίζες της στη ρατσιστική και αντισημιτική ιδεολογία, αλλά είναι εξίσου μισογυνιστική, όπως έχει επισημάνει η ιστορικός Κάθλιν Μπέλου, επιδιώκοντας να τιμωρήσει και να ελέγξει τις γυναίκες, τις οποίες θεωρούν πρωταρχικούς παράγοντες της "λευκής γενοκτονίας". Οι οπαδοί της θεωρίας όχι μόνο δικαιολογούν τον αποκλεισμό και τη βία κατά των έγχρωμων, αλλά κατηγορούν τις γυναίκες για τις διαφυλετικές ενώσεις ή για τη μη απόκτηση αρκετών παιδιών. Οι προληπτικές ‘συνταγές” τους είναι η απαγόρευση των αμβλώσεων, η εναντίωση στις ενώσεις ομοφυλοφίλων, η ενθάρρυνση του παραδοσιακού γάμου και η προώθηση των γεννήσεων λευκών - παράλληλα με τις αντιμεταναστευτικές και ισλαμοφοβικές πολιτικές. Πίσω από τη ρητορική των "παραδοσιακών οικογενειακών αξιών" πολλών δεξιών κομμάτων κρύβεται μια προναταλιστική ατζέντα. Στη Γαλλία, το κόμμα Reconquête βρίσκεται στα δεξιά του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, ο ιδρυτής του,Έρικ Ζέμουρ, ασπάζεται τη θεωρία της αντικατάστασης και τον προναταλισμό του Ζαν-Μαρί Λεπέν (ο οποίος αποκάλεσε τις αμβλώσεις "αντι-γαλλική γενοκτονία") με μια αντιφεμινιστική πλατφόρμα που καλεί τις γυναίκες να παράγουν μια νέα πλειοψηφία λευκών Γάλλων.Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η θεωρία της αντικατάστασης κυκλοφορούσε κάποτε κυρίως σε αποσχιστικές ομάδες και σκοτεινές γωνιές του διαδικτύου. Όμως η εξτρεμιστική ρητορική διακινείται όλο και περισσότερο από προσωπικότητες στα κυρίαρχα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και στην πολιτική. Ο πρώην παρουσιαστής του Fox News Τάκερ Κάρλσον προώθησε τη μεγάλη θεωρία αντικατάστασης, διαδίδοντας την άποψη ότι το Δημοκρατικό Κόμμα επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες και τους έγχρωμους για να αμβλύνει την εκλογική δύναμη των λευκών ανδρών. "Η δημογραφική αλλαγή είναι το κλειδί για τις πολιτικές φιλοδοξίες του Δημοκρατικού Κόμματος", δήλωσε ο Κάρλσον το 2021. Εν τω μεταξύ, Ρεπουμπλικάνοι βουλευτές και πολιτειακοί αξιωματούχοι έχουν επίσης επαναλάβει τους ισχυρισμούς περί θεωρίας αντικατάστασης, ενώ ο Μαρκ Ρόμπινσον, ο υποδιοικητής και υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών για την κυβέρνηση στη Βόρεια Καρολίνα, κέρδισε την υποστήριξη του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, παρά το μακρύ ιστορικό προσβλητικών δηλώσεων για τις γυναίκες και τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας.Οι μισογυνιστικές απόψεις έχουν αγκαλιαστεί στα υψηλότερα επίπεδα από λαϊκιστές που παραβιάζουν τους κανόνες, όπως ο Τραμπ, ο Όρμπαν και ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρου. Ο σεξισμός και ο μισογυνισμός του δεξιού λόγου γίνεται σταθερά πιο φανερός. Παρόλο που ορισμένοι από αυτούς τους πολιτικούς μπορεί να έχουν υιοθετήσει τις αντιγυναικείες απόψεις καιροσκοπικά για να σπείρουν το διχασμό και να κερδίσουν οπαδούς, σε πολλές περιπτώσεις βρίσκονται σε αρμονία με τις δικές τους σεξιστικές απόψεις. Στην περίπτωση του Τραμπ, ο ίδιος καυχιόταν περιβόητα το 2005 ότι άρπαζε τις γυναίκες "από το μουνί". Έχει επίσης λάβει αποφάσεις τακτικής για να αντιταχθεί στα δικαιώματα των γυναικών. Ο Τραμπ, ο οποίος κάποτε υποστήριζε τα δικαιώματα των αμβλώσεων, φλέρταρε επιμελώς τους λευκούς εθνικιστές και τους ευαγγελικούς χριστιανούς ως βασικό εκλογικό σώμα. Μόλις έγινε πρόεδρος, οι διορισμοί του στο Ανώτατο Δικαστήριο άνοιξαν τον δρόμο για την ιστορική ανατροπή των δικαιωμάτων στην άμβλωση στις Ηνωμένες Πολιτείες -για την οποία ο Τραμπ διεκδικεί τώρα τα εύσημα στην προεκλογική εκστρατεία. Ο Μπολσονάρου δήλωσε ότι θα καταπολεμήσει την "ιδεολογία των φύλων" και θα υπερασπιστεί την οικογένεια και τις χριστιανικές αξίες, κατά τα πρότυπα του εγχειριδίου του Όρμπαν. Γυναίκες ακτιβίστριες οργανώθηκαν για να βοηθήσουν να ηττηθεί η υποψηφιότητά του για επανεκλογή το 2022, την οποία οι οπαδοί του προσπάθησαν να ακυρώσουν με βίαιες διαδηλώσεις, όπως ακριβώς έκανε και ο Τραμπ το προηγούμενο έτος. Το κόμμα του εξακολουθεί να κατέχει την πλειοψηφία στο νομοθετικό σώμα και επιδιώκει να περιορίσει περαιτέρω τις αμβλώσεις με αυστηρότερες ποινές από αυτές που επιβάλλονται για τον βιασμό.Μαζί με αυτή την ενσωμάτωση των ακραίων ιδεών έχει έρθει μια σοκαριστική ομαλοποίηση της σεξιστικής και βίαιης ρητορικής, των συνηθισμένων επιδείξεων τοξικού ανδρισμού και των αστείων περί βιασμού. Ως πρόεδρος, ο Μπολσονάρου επιτέθηκε και προσέβαλε τακτικά γυναίκες δημοσιογράφους και υποστήριξε περιβόητα ότι μια βουλευτής "δεν αξίζει" να βιαστεί. Ο Τραμπ συχνά αγκαλιάζει γνωστούς μισογύνηδες και καταθέτει συνεχώς επιθέσεις κατά των γυναικών, ιδίως εκείνων που αντιλαμβάνεται ως πολιτικές απειλές.Ο ρόλος της τεχνολογίας στην ταυτοτική επίθεση κατά της δημοκρατίας και των γυναικών αυξάνεται συνεχώς. Το dιαδίκτυο έχει συνδέσει ακροδεξιούς εξτρεμιστές σε ένα παγκόσμιο δίκτυο που επικοινωνεί μέσω διαδικτυακών πινάκων μηνυμάτων και εφαρμογών όπως το Telegram και το Discord. Οι γυναίκες είναι μακράν οι αποδέκτες των περισσότερων επιθέσεων με βάση το φύλο μέσω μιας ουσιαστικά μη ρυθμισμένης αρχιτεκτονικής του Διαδικτύου που διαδίδει και ενισχύει το μισητό περιεχόμενο μέσω αλγορίθμων που έχουν σχεδιαστεί για να μεγιστοποιούν τα κλικ και να διατηρούν την προσοχή των ανθρώπων. Διαδοχικές έρευνες που χρονολογούνται από το 2016 δείχνουν ότι περίπου το 80% των γυναικών βουλευτών δέχονται επιθέσεις με βάση το φύλο, πάνω από το 40% απειλούνται με βιασμό, θάνατο ή βίαιες επιθέσεις και το 25% έχουν δεχθεί σωματική επίθεση. Σε μια πρόσφατη συγκέντρωση στο περιθώριο της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Κατάσταση των Γυναικών, στελέχη της Microsoft κάθισαν εμβρόντητοι καθώς γυναίκες βουλευτές από την Αφρική, την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική περιέγραφαν τις μοχθηρές απειλές που φτάνουν στα εισερχόμενά τους αρκετές φορές κάθε ώρα. Η Λουκία Νικολσόνοβα, πρώην αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου της Σλοβακίας και νυν μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, διάβασε ένα μακροσκελές, γραφικό tweet από κάποιον που ορκίστηκε να τη φιμώσει απειλώντας να τη βιάσει, να τη σοδομίσει, να την ακρωτηριάσει και να τη δολοφονήσει. Η Σιλβάνα Κοχ-Μεχρίν, ιδρύτρια του Women Political Leaders, της ομάδας που συγκάλεσε την εκδήλωση, αναφέρθηκε σε μια μελέτη που διαπίστωσε ότι οι ρυθμοί των tweet μίσους μπορεί να είναι κατά μέσο όρο 2.000 ανά ώρα.Η έλευση της γεννητικής τεχνητής νοημοσύνης επιταχύνει αυτές τις διαδικτυακές επιθέσεις, οι οποίες μπορεί να είναι καταστροφικές και δυνητικά να τερματίσουν την καριέρα τους. Το εύκολα διαθέσιμο λογισμικό έχει προκαλέσει έκρηξη στη δημιουργία deepfakes, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι fake βίντεο πορνογραφίας με γυναίκες. Οι ψεύτικες γυμνές εικόνες έχουν αυξηθεί εκρηκτικά κατά 290% από το 2018, σύμφωνα με την ερευνήτρια του κλάδου Genevieve Oh, και τις περισσότερες φορές παρουσιάζουν πρόσωπα διασημοτήτων και πολιτικών, όπως η εκπρόσωπος των ΗΠΑ Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ. Οι γυναίκες αποτελούν στη συντριπτική τους πλειοψηφία το αντικείμενο αυτών των εξαιρετικά ρεαλιστικών αλλά εντελώς ψεύτικων εικόνων, βίντεο και μηνυμάτων και το πρόβλημα επιδεινώνεται. Η νέα τεχνολογία εμβύθισης που χρησιμοποιείται στις εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας δημιουργεί αληθοφανείς εμπειρίες για τους θεατές, γεγονός που έχει οδηγήσει σε προσομοιώσεις βιασμών και βίαιων επιθέσεων με τρομακτικό και τραυματικό αντίκτυπο. Οι επιπτώσεις της αύξησης του πορνό και της εξαιρετικά ρεαλιστικής καθηλωτικής τεχνολογίας δεν έχουν μελετηθεί σε βάθος, αλλά μια μελέτη διαπίστωσε συσχέτιση μεταξύ των νεαρών ανδρών καταναλωτών πορνό και της επιθυμίας άσκησης εξουσίας επί των γυναικών.Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής της δεξιάς και η δύναμη της τοξικής τεχνολογίας ενισχύουν και επιταχύνουν τις μακροχρόνιες έμφυλες προκαταλήψεις αντί να τις καταρρίπτουν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι νεότερες γενιές ανδρών υποστηρίζουν λιγότερο τον φεμινισμό από τους μεγαλύτερους. Μια έρευνα της Ipsos σε ερωτηθέντες σε 31 χώρες διαπίστωσε ότι το 60% των ανδρών της γενιάς Z πιστεύει ότι η ισότητα των φύλων δημιουργεί διακρίσεις εις βάρος τους, σε σύγκριση με το 43% των ανδρών της γενιάς boomer. Αυτές οι όλο και πιο σεξιστικές συμπεριφορές για τις γυναίκες συνδυάζονται με διαρθρωτικά εμπόδια που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην πολιτική, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης παιδικής φροντίδας και οικογενειακής άδειας, των μισθολογικών διαφορών και της πρόσβασης σε ηγετικές θέσεις κομμάτων. Η πιο πρόσφατη Παγκόσμια Έρευνα Αξιών αποκαλύπτει μια αποκαρδιωτική υποδομή πεισματικά εμμένουσας προκατάληψης που παραμένει αμετάβλητη την τελευταία δεκαετία. Οι μισοί από τους ερωτηθέντες (άνδρες και γυναίκες) πιστεύουν ότι οι άνδρες, ακριβώς επειδή είναι άνδρες, είναι καλύτεροι ηγέτες. Με πολύ μεγαλύτερα περιθώρια, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο κατάλληλες για να λάβουν τις αποφάσεις ζωής ή θανάτου που πρέπει να λάβουν οι επικεφαλής των κυβερνήσεων καθώς διαχειρίζονται την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική.Αυτή η προκατάληψη κατά των γυναικών ηγετών δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά διαψεύδεται επαρκώς από τις σημερινές και πρόσφατες γυναίκες προέδρους και πρωθυπουργούς, πολλές από τις οποίες έχουν επιδείξει εξαιρετικά θαρραλέα ηγεσία κατά τη διαχείριση κρίσεων. Η πρόεδρος της Ταϊβάν με δύο θητείες, η Τσάι Ινγκ - βεν, διαχειρίστηκε με επιτυχία πράξεις κινεζικής επιθετικότητας, επιβεβαιώνοντας την de facto ανεξαρτησία της Ταϊβάν από το Πεκίνο χωρίς να ανταγωνιστεί υπερβολικά τους Κινέζους ηγέτες. Στην Εσθονία, η πρωθυπουργός Κάγια Κάλλας βοήθησε στη συσπείρωση της Ευρώπης σε μια άνευ προηγουμένου εποχή απειλών. Οι γυναίκες πρόεδροι της Γεωργίας, του Κοσσυφοπεδίου και της Μολδαβίας υπερασπίστηκαν με τόλμη τις χώρες τους από την επιθετικότητα και τον εκφοβισμό της Ρωσίας και των πληρεξουσίων της. Η Γιούλια Ναβάλναγια, η σύζυγος του ηγέτη της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, ανέλαβε ηγετικό ρόλο αμέσως μετά τον θάνατο του συζύγου της σε φυλακή της Σιβηρίας. Εν τω μεταξύ, η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια της Λευκορωσίας ηγείται της αντιπολιτευόμενης κυβέρνησης της χώρας στην εξορία. Άλλες γυναίκες ηγέτες αντιμετωπίζουν θέματα όπως η εσωτερική πόλωση (Σλοβενία και Τανζανία), η διαφθορά (Σλοβακία) και η διεθνής μεταρρύθμιση της χρηματοδότησης του κλίματος (Μπαρμπάντος). Οι ηγέτες αυτές αποδεικνύουν ότι η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ- δεν αποκλείει τη διακυβέρνηση για όλους και την υπεράσπιση των δημοκρατιών τους από εσωτερικές και εξωτερικές απειλές.Παρόλο που οι μεγάλες χώρες ηγούνται του αυταρχικού κύματος, πολλά μπορούν να διδαχθούν από τις 18 χώρες που εκδημοκρατίζονται, σύμφωνα με την ανάλυση του V-Dem--κυρίως μικρές χώρες, πολλές από τις οποίες διοικούνται από γυναίκες. Πολλές από αυτές τις χώρες που εκδημοκρατίζονται έχουν αποκαταστήσει τη χρηστή διακυβέρνηση και έχουν μειώσει την πόλωση που υπάρχει σε τόσες πολλές χώρες. Πολλές έχουν ψηφίσει νόμους που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των γάμων, αλλά ακολουθούν επίσης οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ασφάλειας που έχουν σχεδιαστεί προς όφελος όλων των πολιτών τους. Οι άνδρες δεν έχουν περιθωριοποιηθεί, παρόλο που καλούνται να αποδεχθούν τη βασική προϋπόθεση των ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών για όλους. Αυτές οι δημοκρατικές γυναίκες ηγέτες έχουν στηρίξει και επεκτείνει τα πολιτικά δικαιώματα, έχουν σκύψει στις υπαρξιακές προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή και έχουν οργανώσει αποτελεσματική άμυνα κατά της επιθετικότητας. Δεν έχουν επιτύχει σε κάθε στόχο, αλλά έχουν δημιουργήσει αξιόπιστα ρεκόρ που θα πρέπει να αρχίσουν να καταρρίπτουν την παρατεταμένη προκατάληψη ότι οι γυναίκες, κατά κάποιο τρόπο, δεν μπορούν να ηγηθούν αποτελεσματικά και θαρραλέα.Πηγή: Foreign Affairs

The post Στοχοποίηση και επιθέσεις κατά γυναικών πολιτικών: Ένας πιο μισογύνικος και αυταρχικός κόσμος appeared first on Militaire.gr.