Υπάρχει ακόμη ελπίδα για τη Γάζα;

16:23 19/6/2024 - Πηγή: militaire

Η έκκληση του ΟΗΕ έχει υποχωρήσει, μαζί με τις φωνές των ΗΠΑ και άλλων. Η Γάζα έχει μετατραπεί σε παιδική χαρά της αλόγιστης απανθρωπιάς, σε θέατρο βάναυσης ακολασίας μέσα σε έναν πολιτισμένο σύγχρονο κόσμο που επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τις δυτικές δυνάμεις, οι οποίες δηλώνουν ότι υποστηρίζουν εμφατικά τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα…Τελικά, ωστόσο, η ενιαία φωνή του ΟΗΕ

έχει γίνει πιο δυνατή και σαφής, ακόμη και αν παραμένει πολωμένη από συγκρουόμενα αποφασιστικά προσωπικά και φυλετικά συμφέροντα. Εν μέσω αυτής της πολυπλοκότητας, υπάρχουν ακόμη ελπίδες για την επίλυση της ένοπλης σύγκρουσης στη Γάζα, που θα μπορούσε να γίνει σε δύο φάσεις και με βάση τους παρακάτω πυλώνες. Πρώτη φάση: Επιχείρηση διάσωσης-ΑποκατοχήΕίτε η Γάζα χαρακτηρίζεται κατεχόμενο είτε αμφισβητούμενο έδαφος, παραμένει ένα ασταθές σημείο ανάφλεξης που θέτει σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια τόσο της Παλαιστίνης όσο και του Ισραήλ. Η Γάζα μοιάζει με μια μπάλα του βόλεϊ που πετιέται μπρος-πίσω μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, με θεατές τους δυτικούς “μεσίτες” εξουσίας. Το 1967, το Ισραήλ κατέλαβε τη Γάζα από την Αίγυπτο μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών και απέσυρε τις δυνάμεις του το 2005 ως πολιτική στρατηγική υπό την Παλαιστινιακή Αρχή. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη Χαμάς το 2006, ακολούθησαν αμοιβαίες στρατιωτικές επιθέσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από απώλειες αμάχων που δυστυχώς έχουν γίνει κανόνας του πολέμου.-ΑποστρατιωτικοποίησηΗ Χαμάς θεωρεί τον εαυτό της ως ένοπλη αντίσταση, σε αντίθεση με τη διπλωματική προσέγγιση της Παλαιστινιακής Αρχής, την οποία η Χαμάς θεωρεί πλέον μη εφαρμόσιμη. Η ένοπλη σύγκρουση έδωσε στη Χαμάς λόγο ύπαρξης και παρείχε αφορμή για στρατιωτικά αντίποινα στην κυβέρνηση Νετανιάχου. Η κατάσταση, που εκμεταλλεύονται προσωπικά και φυλετικά συμφέροντα, διαιωνίζει τον πόλεμο. Ο πόλεμος είναι ο λόγος ύπαρξης για τα εμπλεκόμενα μέρη- δημιουργεί μια συμβίωση που διευκολύνει την υποστήριξη και την εξασφάλιση της συνέχισης των αντίστοιχων βάσεων εξουσίας, της ύπαρξης και της υπολογίσιμης σημασίας τους.Η αποστρατιωτικοποίηση είναι η προϋπόθεση για μια σοβαρή, εφικτή διπλωματική επίλυση. Είναι για την ανασυγκρότηση της Γάζας και την “επαν-ανθρωποποίηση” του λαού της. Έτσι, η αποϊδρυματοποίηση απαιτεί την εκποίηση των πόρων της ένοπλης σύγκρουσης, τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών, και την επένδυση σε προσπάθειες ανασυγκρότησης και επανανθρωποποίησης.Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να σημειωθεί ότι η στρατιωτικοποίηση είναι συνέπεια ενός άλλου παράγοντα - της ριζοσπαστικοποίησης.-ΑποριζοσπαστικοποίησηΗ σύγκρουση στη Γάζα ευδοκιμεί από τον ριζοσπαστισμό και από τις δύο πλευρές, θεωρώντας τη διπλωματική επίλυση ως ιστορική αποτυχία που στερείται ισχύος. Υπό την καθοδήγηση ηγετών βαθιά αφοσιωμένων σε προσωπικούς σκοπούς και ενισχυμένων από τις αντίστοιχες ριζοσπαστικές ομάδες τους, η σύγκρουση μετατρέπεται σε εμμονή με στόχο την τελική εξόντωση, οδηγώντας σε αμοιβαία καταστροφή μέσω συνεχών πολεμικών επιχειρήσεων.Λίγοι είναι πιο αποφασισμένοι στην πρόθεσή τους να εξοντώσουν τους αντιληπτούς εχθρούς από τους θρησκευτικούς-πολιτικούς ριζοσπάστες. Γι' αυτούς, η εξόντωση γίνεται θεϊκή τιμή. Κατά συνέπεια, μια ένοπλη σύγκρουση που τροφοδοτείται από τον ενδυναμωμένο θρησκευτικό-πολιτικό ριζοσπαστισμό παραμένει αδιάφορη για τον ανθρώπινο πόνο και θάνατο, ανεξάρτητα από την κλίμακά της. Έτσι, η αποκατάληψη της Γάζας καθιστά αναγκαία την απομάκρυνση των ριζοσπαστικών Ισραηλινών και Παλαιστινίων.Η επίλυση του πολέμου στη Γάζα απαιτεί όχι μόνο μια αναλυτική κατανόηση του θρησκευτικοπολιτικού ριζοσπαστισμού, αλλά και την αποκάλυψη της ενδυνάμωσης των ηγετών από τις ριζοσπαστικές ομάδες υποστήριξής τους για τη διατήρηση του πολέμου. Αυτό δεν είναι εύκολο εγχείρημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι δυτικοί “μεσίτες” ισχύος της ειρήνης μπορεί να είναι οι ίδιοι οχυρωμένοι στις αντίστοιχες θρησκευτικοπολιτικές ιδεολογίες τους, ενώ παράλληλα επιδιώκουν τα πολιτικά, εμπορικά και στρατιωτικά τους συμφέροντα.Έτσι, υπάρχει ανάγκη για έναν πραγματικά ουδέτερο διαμεσολαβητή και για μια αμοιβαία επωφελή στρατηγική και σχέδιο που να διασφαλίζει την εθνική ασφάλεια τόσο του Ισραήλ όσο και της Παλαιστίνης, καθώς και την υποδομή, την κοινωνική ανασυγκρότηση και την κοινωνικοοικονομική πρόοδο.-Δημιουργία μιας ανοικοδομητικής ουδέτερης ζώνηςΜια απλή κατάπαυση του πυρός από μόνη της δεν μπορεί να εγγυηθεί βιώσιμη ειρήνη στη Γάζα. Η παρουσία μιας ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ με πολιτικό μηχανικό και ιατρικό σώμα, εργαζόμενους για ανθρωπιστική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων εκπαιδευτικών και παρόχων ψυχικής υγείας, μπορεί να επιτρέψει στη Γάζα και στο λαό της να μεταβούν από τον πόλεμο στην ειρήνη και την κοινωνική ανασυγκρότηση. Αυτό θα διευκόλυνε επίσης τη δημιουργία μιας ουδέτερης ζώνης ανοικοδόμησης για τη διασφάλιση της εθνικής ασφάλειας τόσο της Παλαιστίνης όσο και του Ισραήλ. Όταν τα όπλα κατατίθενται και οι άνθρωποι ασχολούνται με παραγωγικές προσπάθειες, η εστίασή τους μετατοπίζεται από τον πόλεμο στην κοινωνικοοικονομική πρόοδο.Δεύτερη φάση: Κοινωνική αναγέννηση-ΑνασυγκρότησηΠαρόμοια με τις μεταπολεμικές προσπάθειες στην Ιαπωνία, οι οποίες ωφέλησαν όχι μόνο τους Ιάπωνες αλλά και την παγκόσμια κοινότητα, ένα κοινό διεθνές σχέδιο ανοικοδόμησης θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη Γάζα. Αυτό θα μπορούσε δυνητικά να σταθεροποιήσει τόσο την Παλαιστίνη όσο και το Ισραήλ, με θετικές επιπτώσεις σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μια προσαρμοσμένη εκδοχή του ιαπωνικό-αμερικανικού μοντέλου ανοικοδόμησης θα μπορούσε επίσης να αποδειχθεί αποτελεσματική στη μεταπολεμική Ουκρανία.Η ανοικοδόμηση, σε συνδυασμό με πρωτοβουλίες για την οικονομική ενδυνάμωση και την παγκόσμια υποστήριξη, προσφέρουν καλύτερες προοπτικές για την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Γάζα και το ευάλωτο Ισραήλ να γίνουν βιώσιμα ειρηνικά κράτη που θα επικεντρώνονται στην κοινωνική αναγέννηση και πρόοδο.Η ανοικοδόμηση των υποδομών της Γάζας είναι ένα δύσκολο έργο, αλλά ακόμη πιο δύσκολη είναι η διαδικασία επούλωσης των ψυχών του λαού της Γάζας, η οποία θα μπορούσε να είναι παρατεταμένη και να διαρκέσει πολλές γενιές.-ΕπανθρωπισμόςΟ κοινωνικοπολιτισμικός μετασχηματισμός μέσω εκπαιδευτικού περιεχομένου και στρατηγικών χωρίς αποκλεισμούς μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πιο περιεκτικής και παραγωγικής παλαιστινιακής και ισραηλινής κοινωνίας. Οι άμαχοι χρειάζονται επειγόντως μια παγκοσμίως υποστηριζόμενη και ολιστική κοινωνική διαδικασία για να ανακάμψουν από τα βαθιά τραύματά τους.Η ένοπλη σύγκρουση έχει τραυματίσει βαθιά την παλαιστινιακή ψυχή και έχει μετατρέψει το άλλοτε σεβαστό πολιτισμένο αμυντικό συγκρότημα του Ισραήλ σε όργανο μαζικής δολοφονίας και καταστροφής. Τα δεινά που υπέστησαν οι Παλαιστίνιοι είναι ανείπωτα και αυτό που έχει γίνει το Ισραήλ υπό την ηγεσία του Νετανιάχου είναι ντροπή για την ιστορία του. Και οι δύο λαοί χρειάζονται υποστήριξη για να ξεκινήσουν ένα νέο ταξίδι προς τον εξανθρωπισμό.-ΜεταρρύθμισηΣε αντίθεση με τις σταθερές και προοδευτικές κληρονομικές θρησκευτικές μοναρχίες, η Παλαιστίνη και το Ισραήλ δεν έχουν την πολυτέλεια να περιπλέκονται σε θρησκευτικό-πολιτικό αυταρχισμό. Τέτοιες εμπλοκές θα ήταν καταστροφικές και δυσοίωνες για το μέλλον τους. Η διαφανής δημοκρατία προσφέρει και στα δύο κράτη μια βιώσιμη και διαρκή πορεία προς τα εμπρός. Η μετάβαση από την καταστροφική στρατιωτική ηγεσία στην εποικοδομητική κοινωνικοοικονομική διακυβέρνηση θα διευκολύνει την ομαλή αναμόρφωση της περιοχής.Η Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Κατάρ οραματίζονται οικονομική πρόοδο και ευημερία για τη Μέση Ανατολή. Οι χώρες που παραμένουν βυθισμένες σε μια κουλτούρα πολέμου και καταστροφής δεν έχουν θέση σε αυτό το όραμα ανάπτυξης- μπορούν μόνο να οπισθοχωρήσουν στη λήθη και την ασημαντότητα, εκτός αν ενταχθούν σε αυτή τη φωτεινότερη εθνική και περιφερειακή προοπτική.Από τις παθιασμένες φωνές Εβραιοαμερικανών ηγετών όπως ο Μπέρνι Σάντερς και ο Τσακ Σούμερ, μέχρι τα ορθολογικά και οραματικά μηνύματα Ισραηλινών ηγετών όπως ο Εχούντ Μπαράκ και ο Μπένι Γκαντζ, τις διπλωματικές τάσεις της παλαιστινιακής προεδρίας και την παγκόσμια χορωδία που καλεί για ειρήνη -και τώρα, την φαινομενικά ενιαία έκκληση από τον ΟΗΕ- ακούμε όλο και πιο δυνατά και ξεκάθαρα τις εκκλήσεις για ειρηνική κοινωνική αλλαγή στη Γάζα, την Παλαιστίνη και το Ισραήλ.Με την ηγεσία λογικών και ανθρώπινων φορέων εξουσίας που δεσμεύονται για θετική αλλαγή, το όνειρο μιας ειρηνικής και προοδευτικής Μέσης Ανατολής δεν χρειάζεται να μαραζώνει ως απλή φαντασίωση. Οι απλοί άνθρωποι θέλουν μόνο να ζήσουν ως αξιόλογα και σεβαστά ανθρώπινα όντα, ως μέλη μιας παγκόσμιας ανθρώπινης οικογένειας.Η επιβίωση και το μέλλον μας δεν εξαρτώνται από το να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλον, αλλά από το να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον.  Μπορεί να ανταγωνιζόμαστε στα αντίστοιχα εθνικά, τεχνολογικά, επιστημονικά και οικονομικά μας επιτεύγματα, βρίσκοντας ο καθένας τη θέση του, αλλά είμαστε όλοι μέρος ενός ανθρώπινου οικοσυστήματος ζωής και ύπαρξης.Δεν υπάρχει μέλλον σε καταστροφικές ένοπλες συγκρούσεις. Έτσι, ο κόσμος δεν χρειάζεται ηγέτες που είναι αδύναμοι, εγωπαθείς και πολεμοκάπηλοι, αλλά ηγέτες που είναι ισχυροί, αλτρουιστές και διαθέτουν κοινωνικοοικονομική οξυδέρκεια.Πηγή: Modern Diplomacy

The post Υπάρχει ακόμη ελπίδα για τη Γάζα; appeared first on Militaire.gr.