Captive State Review

13:01 28/3/2019 - Πηγή: Novasports

They Live.

Ο πλανήτης βρίσκεται υπό εξωγήινη κατοχή, με πρόσχημα την παγκόσμια ειρηνική συνύπαρξη. Ένας αστυνομικός από το Σικάγο, προσπαθεί να προκαλέσει την παγκόσμια ένωση των ανθρώπων, εναντίων των αλλοειδών εισβολέων. Αρωγό του έχει έναν νεαρό, γιο ενός νεκρού στρατιώτη.

Το Captive State, είναι ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, σκηνοθετημένο απ' τον Rupert Wyatt, δημιουργό του παλιότερου, Πλανήτης των Πιθήκων: η Εξέγερση. Μαθημένος και σε τηλεοπτικά, αλλά και σε κινηματογραφικά μονοπάτια, ο Wyatt καταπιάνεται εδώ με ένα φιλόδοξο

big budget, κατά παραγγελίαν, προσπαθώντας ταυτόχρονα να δώσει τη δική του ματιά πάνω στο είδος του sci-fi, με έναν τρόπο ίσως πιο εναλλακτικό και προσωπικό. Η απειλή εξωγήινων και το ανθρώπινο είδος ως σκλάβος, είναι ένα θέμα που αποτελεί πολλάκις, θεματική του αμερικάνικου σινεμά, ενώ εδώ γίνεται μια σαφή προσπάθεια, για μια πιο ιδιαίτερη κινηματογράφιση εκ μέρους των δημιουργών με έναν άξονα κυρίως ανθρωποκεντρικό.

Ο R.Wyatt, μαθημένος κυρίως απ' τον S.Kubrick και όχι τον R. Emmerich του Independence Day, προσπαθεί να δώσει στο φιλμ μια αίσθηση οικονομίας της εικόνας, υπό την έννοια, πως επιλέγει να μην επιμείνει στον υπερτονισμό των εξωγήινων ως όντα ή στην σύγκρουση μεταξύ γήινων σκαφών με μη γήινων, αλλά προσπαθεί να κεντράρει στους δύο κεντρικούς ήρωες, στην κατατονική, ομιχλώδη και μεταποκαλυπτική ατμόσφαιρα παρακμής της γης. Όλα εδώ έχουν μια τάση να υπονοούν περισσότερα, παρά να δείχνουν, στοιχείο που σε σημεία λειτουργεί καλά, δεν αρκεί ωστόσο για να κάνει το Captive State κάτι το αξιέπαινο, καθώς παρά τις προσπάθειές του, παραμένει άνισο στο σύνολό του. Προσπαθώντας να δημιουργήσει σκέψεις και προβληματισμούς για το μέλλον, για το που ο πλανήτης οδεύει, για την λανθασμένη χρήση της τεχνολογίας που οδηγεί σε ένα μέλλον δυστοπικό και Οργουελικό, το Captive State σκοντάφτει σε λεπτομέρειες που δεν επιτρέπουν στο όραμά του να εξελιχθεί και εν τέλει να λειτουργήσει. Αν και το φιλμ γνωρίζει το είδος που υπηρετεί, εν τούτοις σε πολλά σημεία χρειαζόταν σεναριακά γεμίσματα και περαιτέρω πέρασμα-draft,καθώς πολλές φορές καθηλώνεται γύρω απ' τον άξονά του, κάνοντας κύκλους που δεν αναπτύσσουν την πλοκή παρακάτω, αν και το υλικό υπήρχε, δίνοντας μια αίσθηση στασιμότητας και εγκλωβισμού.

Αρκετά άνισα είναι πολλά σημεία στο ενδιάμεσο, κυρίως απ' την πλευρά του ρυθμού που έχει αρκετές κοιλιές και σκαμπανεβάσματα, ενώ δίνεται η εντύπωση, πως στην πορεία τα πράγματα κάπου αφέθηκαν και γίνονται απλά μηχανικά, για να γεμίσουν χρόνο, χωρίς να έχει δοθεί το παραπάνω ενδιαφέρον απ' την πλευρά του σεναρίου, ωστόσο οι ηθοποιοί κάνουν ότι μπορούν, προκειμένου να πάνε το εγχείρημα όσο πιο μακριά μπορούν. Το φιλμ διαθέτει πολλά σημεία που δεν χρειάζονταν, ούτε προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, ενώ ο R.Wyatt, δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει όπως ήθελε την αρχική του σκέψη, αφήνοντας ένα φιλμ, που έθεσε μεν βάσεις για κάτι άλλο, αλλά ποτέ δεν το ολοκλήρωσε, αφήνοντας πολλά απ' τα τεκταινόμενα και πρόσωπα, να μην αναλυθούν όπως έπρεπε, χάνοντας έτσι πολύ απ' τη δυναμική της.

Ο John Goodman, είναι ένας αδικημένος αλλά και εξαίρετος ηθοποιός, που γνωρίζει άριστα την τέχνη της υποκριτικής, ενώ εδώ προσπαθεί να πάρει στην πλάτη του το φιλμ, παίζοντας παθιασμένα, δουλεύοντας όσο μπορούσε το χαρακτήρα του, μια φιγούρα που γενικά σου μένει και μετά τη θέαση και είναι το μεγαλύτερο χαρτί του φιλμ. Το Captive State γενικώς, διαθέτει κάποιες δυνατές σκηνές, τον John Goodman σε μεγάλη φόρμα, υπόσχεται ωστόσο πολλά που δεν εκπληρώνει στο τέλος, παρά την γενικά επιτυχημένα σκοτεινή του αποκαλυπτική ατμόσφαιρα και τον γνώστη του σινεμά R.Wyatt, που δεν καταφέρνει να δημιουργήσει εδώ, το φιλμ-υπέρβαση για το είδος του sci-fi, παρά το φιλοσοφικό του προφίλ.

IGN Greece Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 18/03 - 24/03 Στη νέα ταινία "Scooby-Doo" κατευθύνονται οι Zac Efron και Amanda Seyfried Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 11/03 - 17/03

Πηγή: IGN Greece