O Ρικ στο δρόμο για τη γη της επαγγελίας

10:10 13/3/2025 - Πηγή: Novasports

Στις 26 Δεκεμβρίου του 2018 όταν ο Παναθηναϊκός έκανε το colpo grosso και έφερε στην Ελλάδα τον Ρικ Πιτίνο όσοι γνωρίζαμε την ιστορία του εμβληματικού κόουτς ξέραμε στα σίγουρα ένα πράγμα: Δεν ερχόταν για να μείνει αλλά για να βρει τον τρόπο να επιστρέψει εκεί που πραγματικά ανήκει. Στην ελίτ του κολεγιακού μπάσκετ. Επτά χρόνια αργότερα, στα 73 του χρόνια, μοιάζει

πιο ακμαίος από ποτέ, είναι εκεί που (περίπου) θέλει να βρίσκεται και δικαιούται να ονειρεύεται ότι το come back του θα τελειώσει θριαμβευτικά.

Ο Πιτίνο πήρε πολύ αγάπη στην Ελλάδα, έφτιαξε καινούργιες φιλίες αλλά στην άκρη του μυαλού του είχε πάντα την επιστροφή. Αφού κατάφερε να βγει αλώβητος και ατσαλάκωτος από τη δίνη του σκανδάλου που του στέρησε τη δουλειά του στο Λούιβιλ, τα τελευταία χρόνια ενός μυθικού συμβολαίου και τον μετέτρεψε σε εξόριστο παρία του κολεγιακού μπάσκετ ήταν αναμενόμενο ότι θα έβρισκε τον δρόμο της επιστροφής. Αλλωστε είναι λίγα πράγματα που δεν έχει καταφέρει στη μυθική καριέρα του ο ταλαντούχος κύριος Πιτίνο. Και πλέον η ομάδα που έκτισε από πέρσι, το Σεν Τζονς τερμάτισε πρώτο στην απαιτητική περιφέρεια της Big Ease έχοντας χάσει μόνο δύο από τα 20 ματς εντός περιφέρειας και μόλις τέσσερα από τα συνολικά 31. Πέρσι ήταν πέμπτο και τελικά αγνοήθηκε από την επιτροπή που επιλέγει τις 64 ομάδες του τελικού τουρνουά. Φέτος, με κανένα μέτρο σύγκρισης και ανεξάρτητα από τι θα συμβεί στο τελικό τουρνουά της περιφέρειας θα παίξει στις 64 καλύτερες ομάδες. Κάτι που σημαίνει ότι ο Πιτίνο θα γίνει ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ που έχει πάει στη March madness με έξι διαφορετικές ομάδες. Σιγά τα ωά….Ούτως ή άλλως είναι ο μοναδικός που το έχει κάνει με πέντε!

Όταν μπαίνει ο Μάρτης το σπινθηροβόλο βλέμμα του Πιτίνο αλλάζει, Ο πανέξυπνος Ιταλο-αμερικάνος με τα υπερφυσικά επικοινωνιακά χαρίσματα μετατρέπεται σε ένα θηρίο που απλά βλέπει το επόμενο θύμα του! Για μια ζωή και μια καριέρα που εύκολα θα γίνει κάποια στιγμή ταινία ή τηλεοπτικό σίριαλ όρια στην επιτυχία δεν υπάρχουν. Ακόμη και έτσι όμως ο Πιτίνο που ήρθε στην Ελλάδα νιώθοντας λίγο σαν ο μπασκετικός Κολόμβος που θα μοίραζε χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς δύσκολα μπορούσε να ονειρευτεί τι του έκρυβε το μέλλον. Στον Παναθηναϊκό μπήκε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Την ώρα που αγωνιζόταν για να ξεπλύνει το όνομα του πίσω στην πατρίδα του έστελνε ένα ξεκάθαρο μήνυμα: ‘’Δεν είμαι τελειωμένος, μπορώ ακόμη να κοουτσάρω’’. Η συμφωνία με το μικρής εμβέλειας Αϊόνα έμοιαζε με δώρο ζωής. Ο Πιτίνο επέστρεφε στο ΝCAA και θα είχε μια ακόμη ευκαιρία στην καριέρα του. Όταν πακέταρε τα Armani σακάκια του το είπε άλλωστε: ‘’Αυτή θα είναι η τελευταία ομάδα της ζωής μου’’. Φυσικά δεν ήταν και φυσικά βρήκε τρόπο να το εξηγήσει. Διότι αν ο Πιτίνο δεν ήταν ένας μεγάλος προπονητής, ίσως ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών στην ιστορία του μπάσκετ γενικά, θα μπορούσε εύκολα να πουλάει άμμο σε βεδουίνους και πάγο σε εσκιμώους. Όταν του το είχα πει σε μια από τις πολλές συζητήσεις μας μου εξήγησε επακριβώς αυτό το ταλέντο του. Αλλλάγια να το μεταφέρω θα χρειαζόταν ένα ακόμη άρθρο των 1000 λέξεων.Το μοναδικό που μπορώ να γράψω σε συντομία είναι ότι ο Πιτίνο ξέρει σίγουρα να κάνει πολύ καλά τρία πράγματα: Να διδάσκει μπάσκετ, να κλείνει επικερδείς συμφωνίες και να γνωρίζει τι σκέφτεται αυτός που κάθεται απέναντι του!

Μέσα σε τρία χρόνια ξανάβαλε το Αϊόνα στον χάρτη, το οδήγησε πίσω στο τελικό τουρνουά του NCAA δύο φορές και τον Μάρτιο του 2023 έσκασε η βόμβα: Αποδέχθηκε την πρόταση του Σεν Τζονς και ανέλαβε την ‘’Κόκκινη καταιγίδα’’. Το Σεν Τζονς είναι η δεύτερη πιο αγαπητή ομάδα της πόλης μετά τους Νικς και περίπου η ίδια πονεμένη ιστορία. Εχουν περάσει ακριβώς 40 χρόνια από την τελευταία φορά που η ομάδα με την τεράστια βάση φιλάθλων έπαιξε σε ένα φάιναλ φορ. Τότε στον πάγκο του καθόταν ένας συμπαθητικός κυριούλης που φόραγε πολύχρωμα πουλόβερ και διέθετε ένα κοφτερό μυαλό. Ο Λου Καρνεσέκα που έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερώνς τα 99 του χρόνια τον περασμένο Νοέμβριο. Και στην ομάδα του 1985 έπαιζαν δύο θρύλοι των ανοιχτών γηπέδων του Μεγάλου Μήλου. Ο Μαρκ Τζάκσον με μεγάλη θητεία στο ΝΒΑ και ο γνώριμος μας Γουόλτερ Μπέρι. Α, ναι και ένας ζερβοχέρης με θανατηφόρο σουτ. Ο Κρις Μάλιν! Από τότε η ομάδα δεν έχει ξανασηκώσει κεφάλι. Η τελευταία φορά που τερμάτισε πρώτη σε κανονική περίοδο της Big East πριν τη φετινή ήταν την τελευταία χρονιά του Καρνεσέκα στον πάγκο, το 1992.

Ο Πιτίνο είναι λοιπόν στα καλύτερα του. Επέστρεψε στην πόλη που γεννήθηκε, αναμόρφωσε ένα πρόγραμμα που ήταν βουλιαγμένο στη μιζέρια και την μετριότητα και είναι στο επίκεντρο της προσοχής. Σε μια πόλη που το think big είναι κανόνας επιβίωσης και νόμος ο Πιτίνο έγινε ο καλύτερος εκφραστής του! |Σε μια πόλη που ακόμη και την εποχή του διαδικτύου ταμπλόιντ όπως η New York Post ανεβάζουν και κατεβάζουν ήρωες πριν στεγνώσει το μελάνι της επόμενης έκδοσης ο Πιτίνο είναι βασιλιάς. Στο τελευταίο μήνυμα που του έστειλα για να τον συγχαρώ για την πρωτιά στην κανονική περίοδο δεν χρειάστηκε να γράψω πολλά: Συγχαρητήρια κόουτς, 7 Απριλίου Αλάμοντομ, Σαν Αντόνιο Τέξας. Είμαι σίγουρος όμως ότι το παλιό ‘’σπίτι’’ των Σαν Αντόνιο Σπερς το βλέπει στα όνειρα του εδώ και καιρό κάθε βράδυ. Και φυσικά όλοι ξέρουμε πια ότι ο Ρικ Πιτίνο στα 73 του χρόνια ξέρει τον τρόπο να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα.