Τον κοντό και τα μάτια σας

11:22 5/2/2025 - Πηγή: Novasports

Όταν ο Ολυμπιακός υποδέχτηκε τους Παριζιάνους στο Φάληρο, αρχές Δεκέμβρη, η Παρί ήταν η μύγα που κανείς δεν μπορούσε να πιάσει, με μυγοσκοτώστρα ή ξυλάκια φαγητού. Είχαν φτάσει στο Σ.Ε.Φ με εννιά σερί νίκες και όλη την αυτοπεποίθηση του κόσμου, τις έκαναν δέκα. Κάπου εκεί οι μπασκετικοί θεοί το αισθάνθηκαν σαν ύβρι, τους έστειλαν πέντε σερί ήττες και η Ευρωλίγκα θαρρεί κανείς αισθάνθηκε ξανά ασφαλής από τους νεωτεριστές που ήρθαν να φέρουν το ΝΒΑ

στα ιερά και όσια χώματα της Γηραιάς Ηπείρου.

Η ιδιοφυία του Τόμας Ίσαλο βρίσκεται στο Μέμφις, εκεί όπου έχει συνεισφέρει καθοριστικά σε μία από τις πιο διασκεδαστικές ομάδες του ΝΒΑ φέτος, όμως η φιλοσοφία του παραμένει ίδια και απαράλλαχτη από τον Τιάγκο Σπλίτερ, ειδικά από τη στιγμή που η Παρί πήρε το ρίσκο(;) να μην αλλάξει παρά ελάχιστα στην ομάδα που πήρε περίπατο το περσινό Eurocup. Φαίνονται άναρχοι, αλλά κάθε άλλο παρά έτσι είναι. Απλώς είναι περίεργο στην Ευρώπη να βλέπει κανείς παίκτες να τρέχουν σαν παλαβοί να κάνουν την επαναφορά και τους πόιντ γκαρντ να παίρνουν τη μπάλα με σπριντ μετά από επαναφορά και με 24΄΄ διαθέσιμα στο ρολόι, λες και όλοι τους συμμετέχουν σε μια αόρατη σκυταλοδρομία.

Οι αριθμοί δεν λένε ψέμματα. Η Παρί είναι η ομάδα που προσπαθεί να τρέξει περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρωλίγκα, ακόμα και σε φάσεις που στην Ευρώπη το τρέξιμο δεν συνίσταται, θεωρείται ανοργανωσιά και βιασύνη. Ενδεικτικά, σύμφωνα με το 3stepsbasket.com η Παρί είναι η Νο.1 ομάδα σε επιθέσεις στα πρώτα 10΄΄ από επαναφορά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και η πιο αποδοτική: στις 11.4 επιθέσεις/40 λεπτά σκοράρει 87.4 πόντους/100 κατοχές, επίδοση που την φέρνει 7η στη σχετική λίστα (πρώτος είναι ο Παναθηναϊκός με 95.3).

Φυσικά βγάζει νόημα ότι αν τρέχουν μετά από επαναφορά, θα το κάνουν ακόμα περισσότερο μετά από κλέψιμο ή ριμπάουντ. Πράγματι, η Παρί είναι πρώτη και σε αυτή τη λίστα με 16.3 δράσεις στα πρώτα 10΄΄ ανά αγώνα, χωρίς και πάλι να είναι η πιο αποδοτική. Για την ακρίβεια σκοράρει 94.7 πόντους/100 κατοχές, πολύ μακριά από την αντίστοιχη χειρουργική ακρίβεια του πρώτου Ολυμπιακού που γράφει 107.4 πόντους σε αυτές τις καταστάσεις.

Είναι μία από τις περιπτώσεις που η ποσότητα υπερισχύει της ποιότητας: η Παρί θα ζήσει με κάμποσες μέτριες ή/και κακές επιλογές στο παιχνίδι, αρκεί να διατηρήσει το ρυθμό στα επίπεδα που θέλει (73.0 κατοχές, 2η πίσω από την Άλμπα σύμφωνα με το RealGM). Αυτό δυσκολεύει αρκετά τις «τακτοποιημένες», συστημικές ομάδες τύπου Ολυμπιακού, Φενέρ που έχουν μάθει να αναδεικνύουν τα πλεονεκτήματα τους, επιθετικά ή αμυντικά, στο κομμάτι 10-24 των επιθέσεων τους. Όπως μου έλεγε και μέλος της Εφές την περασμένη εβδομάδα: «θέλουμε να επιτεθούμε στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα, εκεί αισθανόμαστε πως μπορεί να φανεί το ταλέντο μας. Από εκεί και πέρα κάνει κουμάντο η άμυνα του Ολυμπιακού».

Όλα τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτά αν δεν τα ενσάρκωνε αυτός ο θαυματουργός κοντός, ο Τι-Τζέι Σορτς των 18.2 πόντων και των 7.3 ασίστ. Το πρόβλημα για τους ερυθρόλευκους είναι πως βρίσκονται στο Παρίσι χωρίς τους δύο παίκτες που ταιριάζουν περισσότερο στο μαρκάρισμά του (όπως και σε αυτό του Ιφί), τον Γουόκαπ και τον Βιλντόσα. Χωρίς αυτούς, είναι πιθανό να πάρει λεπτά στην αποστολή ο Μακίσικ, σε ένα ρόλο τύπου Στέρλινγκ Μπράουν: ο Αμερικανός πλάγιος της Παρτίζαν έκανε σπουδαία δουλειά πάνω του πριν δύο εβδομάδες. Ο Σορτς έχει περιοριστεί στις τέσσερις ή λιγότερες ασίστ σε τέσσερα ματς: η Παρί τα έχασε όλα. Φαίνεται πως κανείς θα πρέπει να ζήσει με τους πόντους του, αρκεί να μη χρειαστεί να υποφέρει τη δημιουργία του, το δημιουργικό χάος ενός σμήνους που φάινεται σε όλους ότι κινείται στην τύχη, αλλά μόνο έτσι δεν είναι.

Κατά τα άλλα το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού κοντά στο καλάθι βγάζει μάτι, όμως για να το εκμεταλλευτεί ποσοτικά θα πρέπει να ορίσει ο ίδιος το τέμπο και να προστατεύσει το ριμπάουντ, ειδικά στη δεύτερη ζώνη. Κάθε ομάδα που σουτάρει πολλά τρίποντα φέρνει πολλές διεκδικούμενες μπάλες μακριά από το ζωγραφιστό, στα 4-6 μέτρα. Αν οι πλάγιοι και οι γκαρντ μαζέψουν αυτές τις μπάλες, η Παρί θα στερηθεί το οξυγόνο που της επιτρέπει να τρέχει όλο το ματς. Κάπως έτσι η νίκη θα έρθει λίγο πιο κοντά.