Γιατί οι Έλληνες έκαναν τατουάζ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας;

Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες βρέθηκαν υπό τον ζυγό των Οθωμανών, αντιμετωπίζοντας πιέσεις για εξισλαμισμό και απειλές απαγωγής, ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Μέσα σε αυτό το κλίμα καταπίεσης, η δερματοστιξία, γνωστή σήμερα ως τατουάζ, αναδείχθηκε ως μέσο προστασίας και διατήρησης της χριστιανικής ταυτότητας.

Η πρακτική του τατουάζ δεν ήταν νέα στα Βαλκάνια. Λαοί όπως οι Βλάχοι είχαν μακρά παράδοση στη δερματοστιξία, με ρίζες που ανάγονται στους αρχαίους χρόνους.

Στην Ελλάδα, η δερματοστιξία χρησιμοποιήθηκε ως ασπίδα απέναντι στις απειλές της εποχής. Οι γυναίκες, φοβούμενες την απαγωγή και τον εξισλαμισμό, χάραζαν μικρούς σταυρούς ή άλλα χριστιανικά σύμβολα στο μέτωπο, στα χέρια ή στο στήθος τους. Αυτά τα σημάδια λειτουργούσαν ως ορατά σύμβολα πίστης, αποθαρρύνοντας πιθανούς απαγωγείς και δηλώνοντας ξεκάθαρα την ταυτότητά τους.

Η διαδικασία της δερματοστιξίας ήταν απλή αλλά επώδυνη. Χρησιμοποιούσαν βελόνες ραψίματος ή αιχμηρά αντικείμενα για να τρυπήσουν το δέρμα, δημιουργώντας το επιθυμητό σχέδιο. Στη συνέχεια, στις μικρές πληγές τοποθετούσαν χρωστικές ουσίες, όπως σκόνη από τριμμένο κάρβουνο αναμεμειγμένη με λάδι ή αλκοόλ, για να δώσουν χρώμα στο τατουάζ. Παρά τον πόνο και τον κίνδυνο μόλυνσης, η ανάγκη για προστασία και διατήρηση της ταυτότητας έκανε αυτή την πρακτική διαδεδομένη.

Εκτός από τις γυναίκες, και οι άνδρες συμμετείχαν σε αυτή την πρακτική, ιδιαίτερα εκείνοι που ήταν αφιερωμένοι στον αγώνα κατά των Οθωμανών. Τα τατουάζ λειτουργούσαν ως σημάδια αναγνώρισης μεταξύ των επαναστατών, ενισχύοντας το αίσθημα της ενότητας και της κοινής αποστολής.

Παρόλο που η δερματοστιξία θεωρούνταν από ορισμένους ως βάρβαρη πρακτική, για τους Έλληνες της εποχής αυτής αποτέλεσε εργαλείο επιβίωσης και αντίστασης. Μέσω αυτής, διατηρούσαν την πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα, αντιστεκόμενοι στην αφομοίωση και την καταπίεση.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα