Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας που παραδέχτηκε ότι ήταν μαριονέτα και παραιτήθηκε

Το 1973, στην καρδιά της δικτατορίας, το καθεστώς των Συνταγματαρχών χρειαζόταν κάποιον για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν ήταν επιλογή του λαού, δεν υπήρξε εκλογική διαδικασία – ήταν απλώς μια τοποθέτηση. Έτσι, έβαλαν στη θέση αυτή τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, έναν άνθρωπο που από την πρώτη στιγμή δεν είχε καμία πραγματική εξουσία. Ήταν απλώς ένα πρόσωπο που τοποθετήθηκε για να δίνει μια εικόνα τάχα “κανονικότητας” σε μια χώρα που βρισκόταν υπό στρατιωτικό έλεγχο.

Το καλοκαίρι

του 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση της χούντας, ο ρόλος του έγινε ακόμα πιο παράδοξος. Ενώ υποτίθεται ότι ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στην πραγματικότητα δεν έπαιρνε καμία απόφαση. Το μόνο που έκανε ήταν να συγκαλέσει μια σύσκεψη με πολιτικούς, όπου αποφασίστηκε η επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το Παρίσι για να ηγηθεί της χώρας.

Ο ίδιος ο Γκιζίκης παραδέχτηκε ανοιχτά ότι ήταν μαριονέτα. Δεν είχε καμία δύναμη, καμία πραγματική αρμοδιότητα. Ήταν μια φιγούρα τοποθετημένη από τη στρατιωτική χούντα, που παρέμενε στη θέση του απλώς για να υπάρχει κάποιος. Όταν το καθεστώς έπεσε, έμεινε εκεί προσωρινά μέχρι να αποφασιστεί τι θα γίνει με το πολίτευμα.

Μετά το δημοψήφισμα του 1974, όπου ο ελληνικός λαός αποφάσισε την κατάργηση της μοναρχίας και την επιστροφή στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, η παρουσία του δεν είχε πλέον κανέναν λόγο ύπαρξης. Έτσι, παραιτήθηκε, αφήνοντας τη θέση του στον εκλεγμένο Πρόεδρο Μιχαήλ Στασινόπουλο. Δεν έδωσε καμία μάχη για να παραμείνει, ούτε προσπάθησε να παίξει κάποιον ρόλο στη νέα πολιτική πραγματικότητα.

Ο Φαίδων Γκιζίκης δεν ήταν ηγέτης. Δεν κυβέρνησε, δεν άσκησε πολιτική, δεν πήρε αποφάσεις. Ήταν ένας πρόεδρος χωρίς καμία εξουσία, τοποθετημένος από ένα καθεστώς που τον χρησιμοποίησε όσο του ήταν χρήσιμος. Όταν όλα τελείωσαν, απλώς εξαφανίστηκε από τη δημόσια σφαίρα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα