Πήγαιναν στον ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο και ζητούσαν να φύγουν τα τατουάζ τους; Τι έλεγαν αυτά τα τατουάζ;

Στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, το τατουάζ δεν ήταν μόδα, ούτε σύμβολο προσωπικής έκφρασης. Ήταν σημάδι υποταγής. Οι σκλάβοι, οι εγκληματίες και όσοι βρίσκονταν στο περιθώριο της κοινωνίας συχνά σημαδεύονταν με ανεξίτηλα σύμβολα, όχι για να ξεχωρίζουν, αλλά για να ντροπιαστούν. Πολλοί από αυτούς, όταν κατάφερναν να δραπετεύσουν ή να κερδίσουν την ελευθερία τους, είχαν έναν απρόσμενο προορισμό: τον ναό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο.

Στο ιερό του θεού της θεραπείας, χιλιάδες άνθρωποι πήγαιναν

αναζητώντας θαύματα. Ανάμεσά τους, αρκετοί πρώην σκλάβοι που κουβαλούσαν ένα ανεξίτηλο σημάδι στο σώμα τους. Τα τατουάζ τους δεν ήταν παρά φράσεις όπως «Σταματήστε με! Είμαι δραπέτης!» ή «Ανήκω στον κύριό μου», λέξεις που τους ακολουθούσαν όπου κι αν πήγαιναν, μια διαρκής υπενθύμιση της υποδούλωσής τους.

Οι μαρτυρίες λένε ότι στο ναό της Επιδαύρου έχουν βρεθεί αναθήματα με χαραγμένες εκκλήσεις προς τον Ασκληπιό, όπου οι πρώην σκλάβοι ζητούσαν τη βοήθειά του για να εξαφανιστούν τα τατουάζ τους. Για εκείνους, η απελευθέρωση δεν ήταν πλήρης αν το σώμα τους συνέχιζε να φέρει τα σημάδια της προηγούμενης ζωής τους. Σε μια εποχή που η ιατρική βασιζόταν περισσότερο στη θεϊκή παρέμβαση παρά στην επιστήμη, η ελπίδα για ένα θαύμα ήταν το μόνο που τους απέμενε.

Το αν ο Ασκληπιός απαντούσε σε αυτές τις προσευχές, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Αυτό που ξέρουμε, όμως, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι άφησαν πίσω τους τις φωνές τους, χαραγμένες σε λίθινες επιγραφές. Και αυτές οι φωνές, χιλιάδες χρόνια μετά, συνεχίζουν να μιλούν για το βάρος που μπορεί να κουβαλά ένα σώμα και για την ακατανίκητη ανάγκη της ελευθερίας.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα