Ποιός είναι ο πιο ασφαλής όροφος σε μια πολυκατοικία; Για κλοπές, σεισμούς, πλημμύρες και πυρκαγιές

Σε μια πολυσύχναστη πόλη, οι πολυκατοικίες υψώνονται σαν ανθρώπινες κυψέλες, γεμάτες ζωή, ιστορίες και μικρούς καθημερινούς κινδύνους που συχνά περνούν απαρατήρητοι. Πολλοί επιλέγουν το σπίτι τους για τη θέα, την ησυχία ή την ευκολία πρόσβασης, αλλά λίγοι σταματούν να αναρωτηθούν: ποιος είναι ο πιο ασφαλής όροφος; Κάτω από τα πόδια μας, το έδαφος μπορεί να τρανταχτεί από σεισμούς. Από πάνω, μια φωτιά μπορεί να εξαπλωθεί με ταχύτητα. Οι κλοπές και οι πλημμύρες έχουν το δικό τους μερίδιο απειλών. Είναι, λοιπόν, η ζωή στον

πρώτο όροφο μια ανοιχτή πρόσκληση στους διαρρήκτες; Μπορεί το ρετιρέ να αποδειχθεί μια παγίδα χωρίς διαφυγή;

Τα στατιστικά είναι ξεκάθαρα: οι κλοπές στις πολυκατοικίες γίνονται κυρίως στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο. Εκεί, οι διαρρήκτες έχουν εύκολη πρόσβαση από παράθυρα, μπαλκόνια ή ακόμα και από την ταράτσα γειτονικών κτιρίων. Πιο ψηλά, η πρόσβαση γίνεται δύσκολη και οι κλέφτες αποθαρρύνονται, αναζητώντας πιο εύκολους στόχους. Όμως, όσο ανεβαίνει κανείς, έρχεται αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα: τις φυσικές καταστροφές.

Όταν το έδαφος αρχίζει να σείεται, η σταθερότητα γίνεται το πιο πολύτιμο αγαθό. Στους σεισμούς, οι χαμηλοί όροφοι παραμένουν σχετικά προστατευμένοι από την ταλάντωση που πλήττει τους ψηλότερους. Όμως, αν η κατασκευή του κτιρίου δεν είναι γερή, εκείνοι που βρίσκονται κοντά στο έδαφος κινδυνεύουν περισσότερο από καταρρεύσεις ή ρωγμές που μπορούν να τους εγκλωβίσουν. Οι υψηλότεροι όροφοι μπορεί να μοιάζουν ασφαλείς, αλλά δοκιμάζονται από έντονες ταλαντώσεις. Ένας σεισμός μπορεί να κάνει τα φώτα να αιωρούνται σαν εκκρεμές, τα ντουλάπια να ανοίγουν απότομα και τα τζάμια να γίνονται θρύψαλα.

Και ύστερα, υπάρχει το στοιχείο του νερού. Οι πλημμύρες είναι αμείλικτες και δεν κάνουν διακρίσεις. Ένα ξαφνικό κύμα βροχής, μια υπερχείλιση ή ακόμα και ένα προβληματικό αποχετευτικό σύστημα μπορεί να μετατρέψουν το ισόγειο και τα υπόγεια σε λίμνες, καταστρέφοντας σπίτια και περιουσίες μέσα σε λίγα λεπτά. Οι μεσαίοι και υψηλοί όροφοι παραμένουν αλώβητοι από αυτόν τον κίνδυνο, προσφέροντας μια αίσθηση απόλυτης προστασίας. Αλλά μόνο μέχρι να αναφερθεί η λέξη “φωτιά”.

Ένα μικρό σπινθήρισμα, μια ξεχασμένη κατσαρόλα, ένα βραχυκύκλωμα. Η φωτιά εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα και όσοι βρίσκονται στους ανώτερους ορόφους συνειδητοποιούν ότι η μόνη τους διέξοδος είναι προς τα κάτω. Σε ένα κτίριο γεμάτο καπνό, με ανελκυστήρες εκτός λειτουργίας, κάθε λεπτό μετράει. Οι πρώτοι όροφοι έχουν το πλεονέκτημα της γρήγορης εκκένωσης, αλλά είναι πιο εκτεθειμένοι σε φωτιές που ξεκινούν από το ισόγειο. Στους πολύ ψηλούς ορόφους, η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη – αν η φωτιά εξαπλωθεί και οι σκάλες γίνουν απροσπέλαστες, οι επιλογές λιγοστεύουν.

Οπότε, ποιος είναι ο ιδανικός όροφος για να ζει κανείς; Αν υπήρχε μια τέλεια απάντηση, θα ήταν ο 3ος έως ο 6ος όροφος. Αρκετά ψηλά για να αποφύγουν τους κινδύνους των πλημμυρών και των διαρρήξεων, αλλά όχι τόσο ψηλά ώστε να γίνουν παγίδα σε μια φωτιά ή να δοκιμάσουν ακραίες ταλαντώσεις σε έναν σεισμό. Είναι το χρυσό σημείο όπου η ισορροπία της ασφάλειας συναντά την πρακτικότητα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα