Πώς ήταν μια επίδειξη τάπερ στην Ελλάδα του 1980;

13:40 5/2/2025 - Πηγή: Sportime

Ήταν απόγευμα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος, και το σαλόνι της κυρίας Μαρίας είχε γεμίσει με γέλια, ψίθυρους και την υπόσχεση μιας ζεστής, φιλικής συνάντησης. Το τραπέζι ήταν στολισμένο με κεντητό σεμέν, ενώ πιάτα με σπιτικά κουλουράκια, λουκούμια και γλυκό του κουταλιού περίμεναν τις καλεσμένες. Το άρωμα του ελληνικού καφέ ανακατευόταν με τη μυρωδιά του λαδιού από το τηγάνι, όπου η οικοδέσποινα τηγάνιζε λουκουμάδες για να γλυκάνει τις φίλες της.

Μια επίδειξη τάπερ δεν ήταν απλώς μια παρουσίαση πλαστικών δοχείων. Ήταν ένα κοινωνικό γεγονός, μια αφορμή για τις γυναίκες της γειτονιάς να βρεθούν,

να μοιραστούν νέα, να γελάσουν και να νιώσουν κομμάτι μιας μικρής, αλλά δυνατής κοινότητας. Όταν η “κυρία της Tupperware” έμπαινε στο σπίτι, κρατώντας μια τεράστια τσάντα γεμάτη πολύχρωμα δοχεία, τα μάτια όλων γυάλιζαν από ενθουσιασμό.

Ξεκινώντας με ένα πλατύ χαμόγελο και έναν αέρα αυτοπεποίθησης, η πωλήτρια έβγαζε από την τσάντα τα νέα προϊόντα, μιλώντας με στόμφο για το πόσο αεροστεγή ήταν τα καπάκια, πόσο φρέσκο κρατούσαν το φαγητό και πόσο πρακτικά ήταν για το ελληνικό νοικοκυριό. Οι γυναίκες άγγιζαν τα τάπερ, τα άνοιγαν και τα έκλειναν με αυτόν τον χαρακτηριστικό “ποπ” ήχο, επιβεβαιώνοντας πως ήταν γνήσια.

“Δοκιμάστε, κορίτσια, δες πόσο εύκολα κλείνει!” έλεγε η πωλήτρια, ενώ μια κυρία έσφιγγε το καπάκι δυνατά, σαν να έκλεινε μέσα τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς. Άλλες ρωτούσαν αν υπάρχουν νέα σχέδια για να ταιριάζουν με την κουζίνα τους, ενώ κάποια νεαρότερη γυναίκα ρωτούσε γελώντας αν θα κρατήσει το φαγητό του άντρα της φρέσκο όσο λείπει στη δουλειά.

Όταν η παρουσίαση τελείωνε, η οικοδέσποινα μοίραζε τα δελτία παραγγελίας, ενώ όλοι γέμιζαν ξανά τα ποτήρια τους με λικέρ ή λεμονάδα. Τα κουβεντολόι συνεχιζόταν μέχρι αργά. Μιλούσαν για παιδιά, για προίκες, για καθημερινά άγχη, αλλά πάντα με γέλια και αγκαλιές. Στο τέλος, κάποιες αγόραζαν ένα μικρό τάπερ “για δοκιμή”, ενώ άλλες έφευγαν με ένα σετ, νιώθοντας πως έκαναν μια έξυπνη αγορά για την κουζίνα τους.

Και όταν η πόρτα έκλεινε, το σπίτι γέμιζε με τη γλυκιά αίσθηση πως η φιλία, η εμπιστοσύνη και το μοίρασμα ήταν τα πραγματικά “αεροστεγή” συστατικά που κρατούσαν τις καρδιές ενωμένες.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.