Στα 11 της είχε πει: Θέλω να γίνω τραγουδίστρια, να βλέπω το όνομά μου στις φωτεινές επιγραφές. Το κατάφερε

Η Λίτσα Διαμάντη γεννήθηκε με τη μουσική μέσα της. Από μικρή ήξερε τι ήθελε και το έλεγε ξεκάθαρα: να γίνει τραγουδίστρια, να βλέπει το όνομά της φωτισμένο στις μαρκίζες των νυχτερινών κέντρων. Δεν ήταν ένα παιδικό όνειρο που ξεθώριασε με τον χρόνο, αλλά ένας στόχος που κυνήγησε με πάθος. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η φωνή της άρχισε να ακούγεται στις πίστες και στα ραδιόφωνα, φέρνοντας έναν νέο αέρα στο λαϊκό τραγούδι.

Μελωδική, γεμάτη συναίσθημα, η φωνή της έδεσε αρμονικά με το λαϊκό και το ελαφρολαϊκό τραγούδι, χαρίζοντας της συνεργασίες με τους μεγαλύτερους συνθέτες και στιχουργούς

της εποχής. Ο Απόστολος Καλδάρας, ο Άκης Πάνου, ο Θόδωρος Δερβενιώτης, ο Μάριος Τόκας έγραψαν γι’ αυτήν, αναγνωρίζοντας το μέταλλο της φωνής της. Σύντομα, οι δισκογραφικές της επιτυχίες διαδέχονταν η μία την άλλη. «Ένα Περιστέρι», «Μια συγνώμη δεν φτάνει», «Τι σου φταίω εγώ» – τραγούδια που ακόμα και σήμερα αντηχούν στα ραδιόφωνα και στις καρδιές όσων αγάπησαν το λαϊκό τραγούδι.

Στη νυχτερινή Αθήνα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, η Διαμάντη έγινε πρωταγωνίστρια. Με το αυθεντικό της λαϊκό ύφος, κέρδισε όχι μόνο το κοινό αλλά και τον σεβασμό των συναδέλφων της. Η φωνή της είχε μια σπάνια ειλικρίνεια, που έκανε κάθε τραγούδι να μοιάζει σαν προσωπική εξομολόγηση. Παρά την επιτυχία της, η ίδια παρέμεινε σεμνή, διακριτική και πάντα αφοσιωμένη στη μουσική της.

Οι δεκαετίες πέρασαν, αλλά το όνομά της παραμένει φωτεινό. Η Λίτσα Διαμάντη δεν ήταν μια ακόμα τραγουδίστρια της εποχής της. Ήταν και είναι μια από τις φωνές που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Και το όνειρο του κοριτσιού που στα 11 της χρόνια είπε «θέλω να γίνω τραγουδίστρια και να βλέπω το όνομά μου στις φωτεινές επιγραφές» έγινε πραγματικότητα.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα