Τον έλεγαν το ποτό του διαβόλου, σήμερα όλοι τον πίνουν. Η ιστορία με τον Πάπα και τον καφέ

Στις αρχές του 16ου αιώνα, ο καφές άρχισε να διαδίδεται στην Ευρώπη, φέρνοντας μαζί του τη φήμη του «ποτού του διαβόλου». Η προέλευσή του από τον ισλαμικό κόσμο τον έκανε αντικείμενο καχυποψίας για τους Ευρωπαίους Χριστιανούς. Η σκουρόχρωμη εμφάνιση και η πικρή γεύση του, μαζί με τις διεγερτικές του ιδιότητες, θεωρήθηκαν ύποπτες από μερίδα της Εκκλησίας, που τον κατέταξε αρχικά στα «ανίερα» προϊόντα.

Ο θρύλος λέει ότι όταν ο καφές έφτασε στη Ρώμη, υπήρχαν εκκλήσεις προς τον Πάπα Κλήμη VIII

να τον απαγορεύσει. Ο καφές είχε συνδεθεί με την κουλτούρα των Μουσουλμάνων και κάποιοι τον έβλεπαν ως απειλή για τη χριστιανική ηθική. Αντί να πάρει μια βιαστική απόφαση, ο Πάπας Κλήμης αποφάσισε να δοκιμάσει το ποτό. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, αφού δοκίμασε μια γουλιά, φέρεται να είπε: «Αυτό το σατανικό ποτό είναι τόσο νόστιμο, που θα ήταν κρίμα να το αφήσουμε μόνο για τους απίστους».

Η έγκριση του Πάπα έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διάδοση του καφέ στη χριστιανική Ευρώπη. Από ένα ποτό που θεωρούνταν επικίνδυνο, έγινε το αγαπημένο ρόφημα για ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης. Οι πρώτες καφετέριες άρχισαν να ανοίγουν σε μεγάλες πόλεις, όπως η Βενετία και το Παρίσι, μετατρέποντάς τες σε κέντρα συζητήσεων και ανταλλαγής ιδεών.

Η αλλαγή στην αντίληψη για τον καφέ είναι χαρακτηριστική της εποχής, όπου οι πολιτιστικές ανταλλαγές μεταξύ Ανατολής και Δύσης προκάλεσαν μετασχηματισμούς στις συνήθειες και τις αντιλήψεις. Ο καφές από «ποτό του διαβόλου» έγινε συνώνυμο της διανόησης, της κοινωνικότητας και, τελικά, της καθημερινής απόλαυσης.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα