ATM vs TV: Η διελκυστίνδα μεταξύ πραγματικής οικονομίας και προπαγάνδας

07:06 23/12/2024 - Πηγή: iEidiseis

Το κυβερνητικό αφήγημα που σκοντάφτει στην καθημερινότητα του πολίτη.

Τεχνητή ευφορία με την κατάλληλη δόση και τηλεοπτικού ντόπινγκ προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση εν όψει των εορτών και του νέου Έτους.

Με αφετηρία τον προϋπολογισμό, εν τέλει, τα «δώρα» Μητσοτάκη περιορίστηκαν στους ενστόλους (από το προσεχή Ιούλιο), ενώ ελάχιστα –και μάλιστα άπαξ- ποσά δόθηκαν στους παλαιούς (προ της 13η Μαΐου 2016) συνταξιούχους με «προσωπική διαφορά» (οι οποίοι δεν έλαβαν ποσοστιαία αναπροσαρμογή στις αποδοχές τους). Και εδώ προϋπόθεση

ήταν μεικτή σύνταξη να είναι κάτω των 1.600 ευρώ και η «προσωπική διαφορά μικρότερη των 10 ευρώ…. Επίσης, από μισό επίδομα πήραν οι απόλυτα φτωχοί που λαμβάνουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα.

Έτσι, το πανηγυρικό κλίμα που πήγε να στήσε ο Μητσοτάκης, χάλασε μπροστά στα… ΑΤΜ.

Ταυτόχρονα, μέσα στο… εορταστικό κλίμα των ημερών μας διέφυγε:

Οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα μειώθηκαν κατά 2,9% μέσα στο καλοκαίρι των εργασιακών ευκαιριών και της τουριστικής άνθησης (γ’ τρίμηνο), ενώ την ίδια στιγμή αυξήθηκαν έως και 5,5% στην Ευρώπη των 27 κρατών μελών (μέσα επίπεδα). Παρά τους χαμηλούς μισθούς, που οδηγούν στο χειρότερο διαθέσιμο εισόδημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με όρους ωρομισθίου, το όποιο αναβαθμίζεται στο δεύτερο χειρότερο διαθέσιμο εισόδημα μετά τη Βουλγαρία λόγω αυξημένων ωρών εβδομαδιαίας εργασίας, τελικά εξάγαμε λιγότερα προϊόντα. Με αποτέλεσμα για διευρυνθεί το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωτών. Τη μεγαλύτερη εθνική ανισορροπία της χώρας, μετά βεβαίως τη δημογραφική κρίση. Οι φόροι αυξήθηκαν με αποτέλεσμα μέσα στο έτος τα φορολογικά έσοδα να ξεπεράσουν κατά 2,2 δισ. ευρώ των προϋπολογισθέντων, σημειώνοντας ρεκόρ πρωτογενούς πλεονάσματος 3,3% του ΑΕΠ για δεύτερη συνεχή χρονιά (μετά το 2023). Ενώ την ίδια στιγμή η κατανάλωση τροφίμων και άλλων χρειωδών για την οικογένεια υποχώρησαν (αλλά ο τζίρος των σούπερ μάρκετ αυξήθηκε λόγω ακρίβειας…) Έτσι το δημόσιο έχει αποθεματικά άνω των 47 δισ. ευρώ, μεταξύ αυτών και σχεδόν 20 δισ. ευρώ από η διπλή φορολογία των συνταξιούχων (επιβολή ΕΑΣ για επικουρικές συντάξεις πάνω από 300 ευρώ και άθροισμα κύριων άνω των 1.400 ευρώ). Αλλά, η κυβέρνηση συνεχίζει να μην πληρώνει τους προμηθευτές του δημοσίου, οφείλοντάς τους άνω των 3 δισ. ευρώ κατά το φετινό Δεκέμβριο.

Μόνο αυτά τα (ενδεικτικά) στοιχεία καταδεικνύουν ένα εύρωστο, εισπρακτικά, κράτος το οποίο γιγαντώνεται φορολογικά λόγω της ακρίβειας, το οποίο αναπτύσσεται σε ένα αναιμικό, κοινωνικά τομέα. Με ένα τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα. Όχι μόνο, για παραδείγματα, ως προς την επάρκεια των συντήξεων, αλλά και τα οικονομικά του ΕΦΚΑ με την εκτίναξη των δαπανών κατά 1 δισ. ευρώ φερτός, πήραν των 420 εκ που κατευθύνθηκαν στις αυξήσεις του 2023. Και αυτό λόγω ων… κινήτρων πρόωρης συνταξιοδότησης (εργασία συνταξιούχε δίχως πέναλτι), που θέσπιση η ΝΔ...

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ευνοεί τη συγκέντρωση του τζίρου σε λίγες εταιρείες (ολιγοπώλια), πιστή στη νεοφιλελεύθερη άποψη της συσσώρευσγς κερδών ώστε αυτά να διαχυθούν/στάξουν στην οικονομία. Κάτι όμως που δεν επιβεβαιώνεται από τις επενδύσεις. Με τους ολιγάρχες να «διαμαρτύρονται» στις επιδερμικές επιβαρύνσεις (τράπεζες, ενεργειακές εταιρείες), έχοντας διασφαλίσει, ωστόσο, ότι δεν θα διασαλευτεί το κομπρεμί με του γκουβέρνο που εγγυάται την κερδοφορία μέσω της ανεξέλεγκτης διαμόρφωσης των τιμών από τα ολιγοπώλια.

Σε αυτή την ασυδοσία δεν είναι αμελητέες και οι πολιτικές συγκάλυψης για α/έργα που αναθέτονται αλλά δεν υλοποιούνται, όπως διαφημιστικά πακέτα, κονδύλια «τεχνικής βοήθειας» β/σε εκτελούμενα ευρωπαϊκά προγράμματα, γ/μη παραδοτέες μελέτες και δ/ παρεμβάσεις σε αποκλειστικές προμήθειες του δημοσίου: τιμολογήσεις, αναθέσεις. Ακόμη-ακόμη τις κυβερνητικές παρεμβάσεις για την απαλλαγή από τις υποχρεώσεις των στρατηγικών κακοπληρωτών από τις τράπεζες, τα funds και τους servicers που έχουν ενθυλάκωση τα «κόκκινα» δάνεια με κρατική εγγύησης 22 δισ. ευρώ («Ηρακλής» I, II, III).

Εκεί που παλιά (προ κρίσης) οι τραπεζίτες έδιναν δάνειο στον εαυτό τους, αγόραζαν καταστήματα τα οποία - στη συνέχεια - ενοικίαζαν στην τράπεζα που διεύθυναν και εξοφλούσαν έτσι τη δόση, σήμερα οι τράπεζες αγοράζουν ίδιες μετοχές για να ανέβει η τιμή στο «ταμπλό». Και να αυξηθεί έτσι το μπόνους μετοχών που οι ίδιοι μοίρασαν επειδή υπήρξε υπερκερδοφορία από τις αλόγιστες προμήθειες που ασύστολα εφαρμόζουν οι τράπεζες...

Αυτή είναι η κύρια διάκριση μεταξύ μιας ισχυρής μειοψηφίας που κερδοσκοπεί και αυξάνει έτσι την οικονομική απόσταση από την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, των αγροτών, των μικρομεσαίων. Τους οποίους, προσπαθούν οι κυβερνητικοί να πείσουν ότι «καλά πάμε», στον βαθμό που πριν 10-15 χρόνια γινόταν και ονομαστικές μειώσεις στις αποδοχές (μισθοί, συντάξεις, μερίδια αγοράς). Ενώ τώρα, το διαθέσιμο εισόδημα φαλκιδεύεται «μόνο» από την… ακρίβεια και τη φορολογία.

Μια αφήγηση όμως που σκοντάφτει στην καθημερινότητα του πολίτη…