«Δεν έχω οξυγόνο» - Νέες αεροφωτογραφίες: Πώς «απλώθηκε» σε 100 στρέμματα το σύνθημα για τα Τέμπη

21:35 19/2/2025 - Πηγή: iEidiseis

«Δεν έχω οξυγόνο» για τα Τέμπη σε χωράφι 100 στρεμμάτων έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Συγκίνηση προκαλεί το σύνθημα που έχει χαραχτεί σε χωράφι λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη προς τιμή των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών.

Ειδικότερα, σε μιά έκταση 100 στρεμμάτων λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη

ο αδερφός ενός εκ των θυμάτων μαζί με έναν φίλο του αγρότη «έγραψαν» με τα τρακτέρ τους το βασικό σύνθημα των συγκεντρώσεων που έγιναν πριν από λίγο καιρό για το δυστύχημα των Τεμπών, «Δεν έχω οξυγόνο».

Ο Κρίστιαν Ρούτσι, αδερφός του Ντένη Ρούτσι, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία που γνώρισε η χώρα, με τον τρόπο αυτό θέλησε να τιμήσει τόσο τον αδικοχαμένο αδερφό του όσο και τα υπόλοιπα θύματα που «έφυγαν» την 28η Φεβρουαρίου 2023.

«Φόρος τιμής» στο χωράφι - Πώς γράφτηκε το σύνθημα

«Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ιδέα. Πήγαμε στο χωράφι, το μελετήσαμε. Ούτε μαθηματικοί είμαστε, ούτε σαΐνια», σημείωσε ο Κριστιάν Ρούτσι μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Focus FM.

{https://www.youtube.com/watch?v=mFCLaE0U7nw}

«Πήραμε ιμάντες και διαστάσεις από τις άκρες του χωραφιού για να δούμε σε ποιο πλαίσιο θα γίνει τον "Δεν έχω οξυγόνο". Γύρω στα 5 μέτρα ήταν η απόσταση από το ένα γράμμα στο άλλο" ανέφερε και σημείωσε ότι το έργο έγινε το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου. Το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ από την υπερένταση» συμπλήρωσε.

Μιλώντας για τον αδερφό του και πώς έμαθε ότι έχασε τη ζωή του στα Τέμπη σε ηλικία 22 ετών, ο Κριστιάν Ρούτσι ανέφερε: «Όλοι μας στην αρχή ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Ήμουν στον στρατό όταν συνέβη. Γύρισα από την υπηρεσία μου εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζω ότι αδερφός μου ήταν στο τρένο εκείνο το βράδυ. Μου είπε ένας φαντάρος έλα να δεις τι έγινε. Δεν γνώριζα τι γινόταν. Ήμουν σε σοκ μόνο που τα έβλεπα. Έπεσα για ύπνο, έβαλα το κινητό μου σε σίγαση. Όταν ξύπνησα, είδα 80 αναπάντητες από τη μητέρα μου. Την πήρα τηλέφωνο και με λυγμούς μου είπε, εύχομαι ποτέ κανείς να μην πάρει τέτοιο τηλεφώνημα στη ζωή του.

Βρέθηκα στη Λάρισα και μέχρι να βρεθώ έκλαιγα όλη την ώρα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Σκηνές πολέμου στη Λάρισα, ένας χαμός, ασθενοφόρα, κόσμος να κλαίει και να ψάχνει τα παιδιά του. Έβγαιναν σακούλες από τα ασθενοφόρα. Ήμασταν 4 μέρες στο ξενοδοχείο μέχρι να ταυτοποιηθεί ο αδερφός μου».