Εμανουέλ Μακρόν: Το λυκόφως του πιο αποτυχημένου Προέδρου της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας

08:52 7/12/2024 - Πηγή: iEidiseis

Με τη χαμηλότερη δημοτικότητα όλων των εποχών για Πρόεδρο – κάτω απο 20% – ο Εμανουέλ Μακρόν ψάχνει για σωσίβιο, που δεν υπάρχει.

Άρχισε την πολιτική σταδιοδρομία του ως αποτυχημένος υπουργός του Ολάντ και την κλείνει ως αποτυχημένος Πρόεδρος της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας. Ενδιαμέσως έστησε Ι.Χ. κόμμα, που στηριξαν κυρίως οι πλούσιοι της Γαλλίας, και βγήκε δύο φορές Πρόεδρος από τον φόβο των ψηφοφόρων για την τύχη της χώρας τους αν παραδοθεί στη Λεπέν και στο σόι της. Αλλά στον κοινοβουλευτισμό δεν έχει ποτέ

καλό τέλος η εκλογή του ενός για να μην εκλεγεί ο άλλος. Το ξέρουμε και από τα δικά μας.

Ο Εμανουέλ Μακρόν ηττήθηκε, πολιτικά και κοινοβουλευτικά, στις εκλογές που προκάλεσε ο ίδιος, αλλά θελει να παραμείνει ως τη λήξη θητείας του το 2027. Ίσως για να προλάβει να ρίξει κανένα πυρηνικό στον Πούτιν και να κάνει τον πλανήτη παρανάλωμα. Ή να στείλει Ευρωπαίους στρατιώτες , να σφαγιαστούν στην Ουκρανία για χάρη του διεφθαρμένου Ζελένσκι. Μοιάζει στον Μπλερ – πρώτο εκπρόσωπο αυτού του είδους πολιτικής – που ήθελε να απαλλάξει τον πλανήτη από τα χημικά όπλα του Σαντάμ, που δεν υπήρχαν.

Ο Γάλλος έχασε έναν ακόμη πρωθυπουργό, αλλά στο διάγγελμά του προς τον γαλλικό λαό είπε ότι έχει καβάτζα και θα την εμφανίσει οσονούπω. Για να συνεχίσει να κυβερνάει ο ίδιος, ενώ δεν διαθέτει την πλειοψηφία.
Συνεχίζει, έτσι, τον ακρωτηριασμό του βασικού κοινοβουλευτικού κανόνα: Να διορίζει πρωθυπουργό αυτόν που κέρδισε τις εκλογές – και να «συγκατοικεί» μαζί του όπως κάποιοι προκάτοχοί του – και όχι αυτόν που ταιριάζει καλυτέρα στα πολιτικά γούστα του.

Έβαλε τη Γαλλία σε δρόμο της χρεοκοπίας, δεν μπορεί να συντάξει προϋπολογισμό, αλλά – κατά το διάγγελμά του – το πρόβλημα είναι ότι «η Ακροαριστερά και η Ακροδεξιά ενδιαφέρονται μόνο για τις προεδρικές εκλογές». Όχι ότι ο ιδιος επιμένει να κυβερνήσει άλλους 30 μήνες – χωρίς έρεισμα στο εκλογικό σώμα και στη Βουλη.

Ωστόσο, η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει – όπως ο Σολτς παραδίπλα – δείχνει ότι στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχουν κορόιδα, που ψηφίζουν διαρκώς πολιτικούς που κατασκευάζουν επιχειρηματικά συμφεροντα και χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί ως …εκπροσώπους τους ακόμη και σε πολέμους που εξυπηρετούν μόνο υπερατλαντικούς σχεδιασμούς ισχύος.

Με τη χαμηλότερη δημοτικότητα όλων των εποχών για Πρόεδρο – κάτω απο 20% – ο Μακρόν ψάχνει για σωσίβιο, που δεν υπάρχει, στη θάλασσα αποδοκιμασίας της πολιτικής του. Ο αυταρχισμός του φτάνει στα όρια του λουδοβίκειου «L'État, c'est moi», υιοθετεί εκτος από το ύφος και τις μεθόδους της μοναρχίας και αμφισβητεί την ουσία της Δημοκρατίας.

Ο εκλεκτός του γαλλικού κατεστημένου και των συστημικών ΜΜΕ της Ευρώπης, που κάποτε εμφανιζόταν ως ανάχωμα στην Ακροδεξιά, με τη θητεία του την εδραίωσε στη Γαλλία. Τώρα, με το κύκνειο άσμα του προκαλεί ανησυχία στην κοινοτική Ευρώπη – όχι για την αποτυχία του που απειλεί να την ανατινάξει αλλά και με τον προκλητικό βοναπαρτισμό του.

Στην Ελλάδα έχουμε έναν πρόσθετο λόγο να ανησυχούμε, καθώς ο Μακρόν υπήρξε πρότυπο του ημέτερου Μητσοτάκη που έχει, όσο τον παίρνει, τις ίδιες αντιλήψεις για τη διακυβέρνηση, αλλά για τους αντίθετους λόγους: Επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Ευτυχώς που το Σύνταγμα και το Πολίτευμα δεν επιτρέπουν να κοπιάρει όσα διδάσκει ο Μακρόν ως «Δημοκρατία», αν και υπάρχουν εμφανώς σε πολλές επιλογές του.