Η μονοκοντυλιά της Marfin

11:16 6/5/2020 - Πηγή: iEidiseis

Δέκα χρόνια από την τραγωδία της Marfin, τα γεγονότα της 5ης Μαΐου του 2010 συνεχίζουν να στοιχειώνουν το πολιτικό σκηνικό. Κάθε 5η Μαΐου ανασύρονται οι φρικτές μνήμες της Σταδίου.

Αυτό όμως γίνεται ως ζοφερή μνήμη για τους τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους, για τον Επαμεινώνδα Τσακάλη, την Παρασκευή Ζούλια και την έγκυο Αγγελική

Παπαθανασοπούλου ή ως ένα μία ιστορική τραγωδία ενταγμένη κατά το δοκούν σε μία πολιτική φαρέτρα;

Η ιστορία έγραψε ότι τρεις άνθρωποι βρήκαν φρικτό θάνατο την ώρα που εργάζονταν, ενώ ακόμα 21 κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους.

Η ιστορία έγραψε ότι δέκα χρόνια μετά αυτοί οι δολοφόνοι, αυτοί οι κανίβαλοι που πέταξαν τις μολότοφ και τα μπιτόνια με τη βενζίνη αναζητούνται - τύποις - ακόμα από την ΕΛ.ΑΣ. Επομένως οι πύρινοι λόγοι του πολιτικού της προϊσταμένου, κ. Χρυσοχοΐδη και τότε και σήμερα, δέκα χρόνια μετά, αν μη τι άλλο αποτελούν χυδαίο φαρισαϊσμό. Αντί πύρινων λόγων να κάνει τη δουλειά που δεν έχει κάνει εδώ και μία δεκαετία.

Η ιστορία όμως έγραψε και άλλα, τα οποία δεν έχει κανείς δικαίωμα να σπρώχνει στην ιστορική λήθη για να μπορέσει να χωρέσει μία τραγωδία στο πολιτικό του αφήγημα απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης, κινητοποίησης ή ιδεολογικό και πολιτικό χώρο.

Έγραψε ότι τρία από τα τέσσερα στελέχη της τράπεζας καταδικάστηκαν από τη Δικαιοσύνη για την ίδια ακριβώς υπόθεση.

Έγραψε ότι το υποκατάστημα δεν είχε έξοδο κινδύνου και οι εργαζόμενοι, που τους είχαν κλειδώσει μέσα, υποχρεώθηκαν να εργαστούν εκείνη την ημέρα απειλούμενοι με απόλυση.

Έγραψε ότι ένας διευθύνων σύμβουλος, ένας υπεύθυνος ασφαλείας και μία διευθύντρια υποκαταστήματος καταδικάστηκαν χωρίς κανένα ελαφρυντικό για αυτό.

«Μπορούσαν να προβλέψουν και να αποτρέψουν το αποτέλεσμα, αλλά εκείνοι δεν έλαβαν κανένα μέτρο πυροπροστασίας ή εκκένωσης του κτιρίου. Ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν εκκένωσαν το κατάστημα το οποίο ήταν γυμνό και απροστάτευτο. Έπρεπε να εκκενωθεί, όπως εκκενώθηκαν άλλες τράπεζες στην περιοχή εκείνη την ημέρα» ανέφερε ο εισαγγελέας πριν ρίξει τον πέλεκυ.

Όλα αυτά όμως δεν αφορούν κάποιους απρόσωπους «μπαχαλάκηδες» στους οποίους μπορεί κανείς να βάζει ταμπέλα για να υποστηρίξει ένα αυθαίρετο πολιτικό αφήγημα. Αφορούν επώνυμους «υπεύθυνους». Για αυτό και κάθε χρόνο μουτζουρώνεται η ύπαρξή τους με μία μονοκοντυλιά από την τραγωδία της Marfin.