Κυριάκος Μητσοτάκης: Ήττες

15:44 15/1/2025 - Πηγή: iEidiseis

Οι ήττες του Μητσοτάκη δείχνουν ότι και στην περίπτωσή του λειτουργεί ο πανάρχαιος κανόνας της πολιτικής: όταν τα παίρνεις όλα, έρχεται, η στιγμή που τα χάνεις όλα…

Κρύβε λόγια: Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Για ποιόν; Για το διαβόητο «σύστημα Μητσοτάκη». Ο νόμος του Μέρφι το χτύπησε με δυο από τους κανόνες του: «Ότι κάτι φαίνεται ισχυρό, δεν σημαίνει ότι είναι κιόλας» και «αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει». Ένας - ένας οι σχεδιασμοί του Πρωθυπουργού οδηγούνται σε αδιέξοδο.

-Αυτές τις μέρες

θα θριαμβολογούσε για την ιδέα που είχε το 2020 να αναδείξει στην Προεδρία της Δημοκρατίας την Κατερίνα Σακελλαροπούλου: θα έδρεπε τους καρπούς της επιλογής του και η ανανέωση της θητείας της θα ήταν παράσημο στο πέτο του.

Τζίφος. Το άλογο βγήκε κουτσό και το αποσύρει - μετά πολλών επαίνων, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Μαζί με ό,τι είχε επιχειρήσει να συμβολίσει: την εμπιστοσύνη στις γυναίκες - που αποφεύγει να βάλει στις κυβερνήσεις του - τη γέφυρα με τις «αξίες» της σημιτικής περιόδου, τα ανοίγματα σε νομικούς ριζοσπαστισμούς - όπως ο γάμος των ομόφυλων - και άλλες «προτεραιότητες» των θεωρητικών του αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος, που είναι γνωστές ως «Woke ατζέντα».

-Άλλος άξονας ήταν η προσκόλληση στη διοίκηση Μπάιντεν, που τίμησε - και χειρίσθηκε -τον ημέτερο Πρωθυπουργό - ποικιλοτρόπως. Με το αζημίωτο, όπως υποδηλώνει η στήριξη για επανεκλογή του ανοϊκού πλανητάρχη και ακολούθως στη διάδοχό του. Έμεινε όμως μόνο το υποκριτικό χαμόγελό της, μαζί με τη φημολογία ότι «έπεσε σε πολύ ελληνικό χρήμα» στην αντι-Τράμπ καμπάνια.

Η αστοχία συμπαρασύρει και την προσκόλληση στην «αγαπητή Ούρσουλα» - για την οποία το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία προβάλει και σαν δική της ημερομηνία λήξης. Με ό,τι συμβαίνει αυτό για τη Γερμανίδα που υπέταξε τα συμφέροντα των λαών κοινοτικής Ευρώπης στην, υπερατλαντική, αντι-ρωσική στρατηγική…

Αποσυρόμενη, θα συμπαρασύρει μεταξύ των άλλων στην Ευρώπη και τον Μητσοτάκη, που υπήρξε ο πιο φανατικός υποστηρικτής του διεφθαρμένου Ζελένσκι. Όσο και του εγκληματία - κατά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο - Νετανιάχου, του οποίου έχει διαταχθεί η σύλληψη για να δικαστεί - όπως θα του συμβεί και στο Ισραήλ.

Το ένα κακό φέρνει το άλλο. Η εξαετής άσκηση ΙΧ πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, με συνεχείς συναντήσεις με τον Ερντογάν και στόχο την επίλυση «διαφορών» και τη «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο - και παράλληλη εγκατάλειψη του Κυπριακού - κατέρρευσε εμφανώς.

Τρέχει άσκοπα ο μήνας που θα περιείχε τον θρίαμβο μιας ακόμη ελληνοτουρκικής συνάντησης κορυφής για την οριστικοποίηση των προθέσεων που υπέκρυπτε η «Διακήρυξη των Αθηνών». Μένει μόνο το διπλωματικό έδαφος που κέρδισε η Τουρκία, ανοίγοντας θέματα που έθιγαν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Επιπλέον ο «Σουλτάνος» ξέφυγε από τη «διπλωματική απομόνωση» στην οποία τον είχε περιορίσει ο δικός μας - απόγονος του Βενιζέλου, όπως επανέλαβε σε κάτι μαθητές την Τρίτη - και αλωνίζει στην περιοχή, ως ρυθμιστής του νέου συσχετισμοί δυνάμεων.

Μαζί μ’ αυτά, αναδύεται και το αδιέξοδο της «κοινωνίας του ενός τρίτου», που διαμορφώνει, επιτυχώς, από το 2019 - αλλά, όπως έδειξε το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, βάζει απέναντί του τα άλλα δυο τρία.

Το πλήγμα δεν καταφέρνει να θεραπεύσει η δημοσκοπική αγωγή, στην οποία υποβάλλεται ο Πρωθυπουργός. Δεν μπορεί άλλωστε να την επεκτείνει και στην πολυπληθή κυβέρνηση του - της οποίας το προφίλ αμαυρώνεται όλο και περισσότερο από την κατάσταση στη χώρα: στην οικονομία, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη δημόσια ασφάλεια, στην κοινωνική πρόνοια…

Η επιθετική δήλωση για διεκδίκηση νέας τετραετίας, η διαγραφή Σαμαρά και η κλιμάκωση των παρασκηνιακών παρεμβάσεων σε κόμματα της αντιπολίτευσης, - για την τύφλωση τους, ώστε να κυριαρχεί ο μονόφθαλμος - δεν αποδίδει. Είναι μόνος στη σκηνή γιατί διαλύει τους άλλους, αλλά μέχρι πότε;

Η ειδυλλιακή εικόνα συντηρείται με τον έλεγχο της ενημέρωσης και η προστασία των προσώπων με τον έλεγχο της Δικαιοσύνης. Αλλά οι παροικούντες διακρίνουν ότι έρχεται «μπαμ» - σε περισσότερα από ένα μέτωπα - και δεν θα υπάρχει διέξοδος διαφυγής.

Οι ήττες του Μητσοτάκη δείχνουν ότι και στην περίπτωσή του λειτουργεί ο πανάρχαιος κανόνας της πολιτικής: όταν τα παίρνεις όλα, έρχεται, η στιγμή που τα χάνεις όλα…