Μια ψηφιακή δικτατορία

11:22 8/5/2020 - Πηγή: newsbreak

Το μόνο χειροπιαστό στον κόσμο του διαδικτύου είναι η δύναμη που δίνει ο χρήστης σε όσους το ελέγχουν

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Σε έρευνα της διαΝΕΟσις για το «Πώς ζουν οι Έλληνες στην πανδημία» τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι ηλιακές ομάδες από 17 έως 24 ετών ενημερώθηκαν για την πανδημία του κορωνοϊού σε ποσοστό 40,1% από τα ηλεκτρονικά μέσα, έναντι του 29,6% που αποσπά η τηλεόραση και του 12,2% που έχουν τα κοινωνικά δίκτυα. Σε αυτό το ηλικιακό κοινό, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, το ποσοστό που δήλωσε ότι ενημερώθηκε από ραδιόφωνο και εφημερίδες «είναι

μηδενικό».

Στις ηλικίες από 25 έως 39 ετών τα ψηφιακά μέσα προτιμήθηκαν σε ποσοστό 41,2% στην ενημέρωση για την πανδημία. Η τηλεόραση «ψηφίστηκε» από το 24,5%, τα κοινωνικά δίκτυα από το 13,4%, το ραδιόφωνο από το 2,4% και οι εφημερίδες στο 1,5%.

Οι μεγαλύτερες ηλικίες βλέπουν περισσότερη τηλεόραση και διαβάζουν περισσότερες εφημερίδες. Το συμπέρασμα είναι ότι η προέλαση των ψηφιακών μέσων στον τομέα της ενημέρωσης θα οδηγήσει, με μαθηματική ακρίβεια, σε έναν άνευ προηγουμένου ολοκληρωτισμό. Η παγκόσμια κυβέρνηση θα έχει ως αίθουσες υποδοχής δυο τρεις εταιρίες (πιθανότατα να έχουν όλες συγχωνευτεί και να έχουν γίνει μία) που θα απαρτίζονται από μια μηχανή αναζήτησης τύπου Google και έναν κόμβο όπου θα έχουν αναρτηθεί τρισεκατομμύρια βίντεο. Τα κλειδιά αυτών των εταιριών θα τα κρατά, πολύ σφιχτά στα χέρια, μια ομάδα ανθρώπων των οποίων τα ονόματα πιθανότατα να μη μάθουν ποτέ οι πολλοί.

Η στροφή στο διαδίκτυο ουσιαστικά είναι απόδοση ισχύος των πολλών σε ελάχιστους. Τα παραδοσιακά μέσα ανήκουν και ανήκαν σε λίγους (σε μερικές χώρες με υπερανάπτυξη των ΜΜΕ σε πολλούς) και στο ψηφιακό βασίλειο οι βασιλείς είναι ελάχιστοι.

Φυσικά, όποιος δεν συμμορφώνεται με τους (άγνωστους και άγραφους) κανόνες της Νέας Τάξης θα αφανίζεται. Με ένα κλικ θα σβήνεται άπαξ διά παντός το περιεχόμενό του από το διαδίκτυο ή, αν είναι ακόμα πιο «άτακτος», θα διαγράφεται ο «λογαριασμός» του. Τέτοιου είδους περιστατικά είχαμε λίγα στο πρόσφατο παρελθόν, σε ακραίες περιπτώσεις, ενώ τώρα πληθαίνουν και γίνονται για «ψύλλου πήδημα».

Συνεχίζεται…