«West Side Story» της Πέρσας Σούκα

Στο Σαν Χουάν Χιλ, μια εργατική συνοικία του Γουέστ Σάιντ της Νέας Υόρκης του 1957, οι Τζετς, μια νεανική συμμορία λευκών, βρίσκονται σε μόνιμη σύγκρουση με τους Πουερτορικάνους Σαρκς για την τοπική κυριαρχία. Ο αστυνομικός Κράπκι σταματά για πολλοστή φορά την αντιπαράθεσή τους λέγοντας ότι μάταια διαπληκτίζονται, καθώς η περιοχή θα αλλάξει σύντομα όψη και τίποτα δεν θα θυμίζει τη γειτονιά που γνώριζαν μέχρι τώρα. Όμως αυτοί αδιαφορούν. Το μίσος που τρέφουν μεταξύ τους είναι μεγαλύτερο από την κοινή λογική. Έτσι ο Ριφ, αρχηγός των Τζετς, προτείνει μια μυστική συνάντηση στον Μπερνάρντο,

τον αρχηγό των Σαρκς, για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους. Η πρόταση γίνεται αποδεκτή. Ο Ριφ επισκέπτεται τον Τόνι, ένα πρώην ηγετικό μέλος της συμμορίας, και του ζητάει να συμμετάσχει στην εμπλοκή. Εκείνος αρνείται λέγοντάς του ότι όλα αυτά ανήκουν γι’ αυτόν στο παρελθόν και δεν θέλει καμία ανάμειξη. Οι μέρες περνούν και όλοι ανυπομονούν για τον χορό που διοργανώνεται για τους νέους της περιοχής. Η Μαρία, αδερφή του Μπερνάρντο, κοιτάζει το λευκό φόρεμά της στον καθρέφτη και συζητάει για τη μεγάλη βραδιά με την Ανίτα, την κοπέλα του αδερφού της. Μέσα στον τρελό ρυθμό της νύχτας και τον ξέφρενο ενθουσιασμό, θα συμβεί το αναπάντεχο. Η Μαρία και ο Τόνι θα ερωτευτούν κεραυνοβόλα. Όπως είναι φυσικό, αυτό θα ηλεκτρίσει ακόμα περισσότερο τις τεταμένες σχέσεις των δύο συμμοριών και θα φέρει τους Τζετς και τους Σαρκς σε ακραίες και μη αναστρέψιμες καταστάσεις.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Το θρυλικό West Side Story μεταφέρεται δεύτερη φορά στον κινηματογράφο από τον αιώνια ονειροπόλο και μάγο της μεγάλης οθόνης, Στίβεν Σπίλμπεργκ, και έχει προταθεί για επτά Όσκαρ.

Το περίφημο μιούζικαλ του Άρθουρ Λόρεντς ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1957 και μάγεψε το κοινό με τη θεσπέσια μουσική του διάσημου αρχιμουσικού και συνθέτη Λέοναρντ Μπέρνσταϊν και τους στίχους του Στίβεν Σόντχαϊμ. Το 1961 το σκηνοθετούν για τον κινηματογράφο οι Ρόμπερτ Γουάιζ και Τζερόμ Ρόμπινς, η ταινία βραβεύεται και γίνεται τεράστια επιτυχία, όπως και το σάουντρακ.

Ο Σπίλμπεργκ (Ιντιάνα Τζόουνς, Η λίστα του Σίντλερ) δίνει νέα πνοή στο κλασικό φιλμ και ξετυλίγει με σύγχρονο τρόπο μια δραματική ιστορία αγάπης που δεν την απασχολούν οι φυλές, τα μίση, οι κακίες και οι μικρότητες. Τα μισογκρεμισμένα κτίρια, οι γκρίζοι τοίχοι της φτωχικής συνοικίας, τα ερείπια, δημιουργούν τη σωστή ρεαλιστική νότα που λειτουργεί ως το απόλυτο φόντο για να ξεχωρίσει η μικρή κατακόκκινη ερωτική φλόγα. Οι πολύχρωμες μπουγάδες που κρέμονται από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και από σκαλωσιά σε σκαλωσιά φαντάζουν σαν τις προσδοκίες των ψυχών και τα φανταχτερά φορέματα των γυναικών ανεμίζουν γεμάτα ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Αντίθετα, οι άντρες ταυτίζονται με το μουντό και ωχρό περιβάλλον και γεμίζουν από αρνητικά και πολεμοχαρή συναισθήματα, κρύβοντας κι από τον ίδιο τους τον εαυτό τον φόβο για το αβέβαιο μέλλον που τους περιμένει.

Οι Άνσελ Έλγκορτ (Βaby Driver) και Ρέιτσελ Ζέγκλερ –η οποία κάνει το ντεμπούτο της–, στους ρόλους των Τόνι και Μαρία αντίστοιχα, μέσα από τις εξαίσιες ερμηνευτικές και τραγουδιστικές ικανότητές τους αναδεικνύουν την ανεξέλεγκτη έλξη, τη νεανική ορμή, τον αγνό ρομαντισμό.

{jb_quote}Ο Σπίλμπεργκ καταθέτει μια πιο γήινη, μεστή και κοινωνική οπτική, προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα.{/jb_quote}

Ο Μάικ Φέιστ (Panic) στον ρόλο του Ριφ και ο Ντέιβιντ Αλβάρεζ (The Stamp Collector) στον ρόλο του Μπερνάρντο σκιαγραφούν με πάθος τους ήρωες, ενώ με τη χορευτική και τραγουδιστική τους δεινότητα αποδίδουν με μοναδικό τρόπο τους εριστικούς, εγωιστές και σκληροτράχηλους χαρακτήρες.

Η Αριάνα Ντεμπόζ (Hamilton) ως Ανίτα κερδίζει τις εντυπώσεις αποδίδοντας με κάθε λεπτομέρεια τη μεγάλη συναισθηματική γκάμα της ηρωίδας. Μια δυναμική προσωπικότητα με επιδιώξεις, συνετή, συναισθηματική, αλλά και μια γυναίκα που λυγίζει στο τέλος υπό το βάρος της κακοποίησης και χάνει τελικά τη μεγαλοψυχία της.

Η Ρίτα Μορένο (West Side Story ’61) αποτελεί τη νότα νοσταλγίας και αποτίει φόρο τιμής στην εκπληκτική πρώτη βερσιόν, που ανήκει πια στο πάνθεον του κινηματογράφου.

Ο Σπίλμπεργκ καταθέτει μια πιο γήινη, μεστή και κοινωνική οπτική, προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα. Προωθεί τον ουσιαστικό διάλογο, φωτογραφίζει τη βαθύτερη φύση των ανθρώπων, την ουσία των πραγμάτων, εμβαθύνει στους χαρακτήρες, φωτίζει τις κρυφές πτυχές τους και αποδίδει την καθαρή αντίληψη της σκληρής πραγματικότητας. Τα διαχρονικά τραγούδια και οι εξαίρετες χορογραφίες λειτουργούν συμπληρωματικά για να χαρίσουν στην εμπνευσμένη από τον Σαίξπηρ ιστορία, λυρισμό, μαχητικότητα και ποιητικότητα. Ο ρατσισμός, η βιαιότητα και η πόλωση κυριαρχούν στο φιλμ και καταδικάζονται αναπόφευκτα από την τραγική κατάληξη των ηρώων. Το West Side Story είναι μια διαρκής αναμέτρηση της αγάπης και του μίσους. Ο δημιουργός παρουσιάζει ένα άπιαστο όνειρο, που ταξιδεύει μέσα σε σκονισμένους και ξεθωριασμένους δρόμους και, όταν συναντά το αδιέξοδο, μεταμορφώνεται αναγκαστικά σε μια εφιαλτική πραγματικότητα. Το West Side Story του Σπίλμπεργκ είναι ένα εκρηκτικό στροβίλισμα, που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Και το μόνο που φαίνεται στον ορίζοντα μετά την απώλεια δεν είναι το μίσος, η οργή ή η εχθρότητα. Είναι η εξιλέωση.

H ταινία προβάλλεται από τον Δεκέμβριο στους κινηματογράφους και στην πλατφόρμα του Disney+.

Keywords
Τυχαία Θέματα