«Ανεβαίνοντας τον Ηράκλειτο ποταμό» του Βασίλη Πανδή

11:44 17/10/2022 - Πηγή: Diastixo

στην Ελένη Λαδιά

Βαραίνει κάποτε η βροχή
βαθύτερα στο στήθος
κι απ’ την πλευρά των πουλιών
ξεμακραίνει
στα φρικώδη δευτερόλεπτα της θέας
μην επιτρέποντας
άσματα εκμαγεία της μέρας
τέτοιες τόλμες

χάραμα και ψιλόβροχο λοιπόν
στην εξουθένωση παραδίνομαι
και γεμίζουν οι δρόμοι μπαμπάκια
όπως απ’ τον καθρέφτη μου περνούν
τα ηλιοτρόπια διεκδικώντας ήδη
το σκοτάδι όπως
παραμιλάει ο χάλυβας αλαφραίνοντας λύνοντας
της λέξης τα κορδόνια
σε ανεπιθύμητες αγρύπνιες

έτσι
κουβαλώ την υγρασία
σε όλα

μου τα κόκαλα
κατηφορίζω τη Λιοσίων
εικονίζοντας τίποτα
κι η ενότητα
λέω νεότητα
δεν έχει –
τότε

φυσάει ξάφνου
ως τα φαράγγια φυλλοκάρδια του πρωινού
κι ο σκύλος ήλιος λύνεται
σαρκώνει το σκοτάδι
τον κανένα καρπό του
περνάει
από τα πράγματα
το αυτί του

είναι το φως που ονομάζει τους ίσκιους

από τα μάτια του έρχονται
τα δέντρα και ματώνουν
τα νερά
στα νύχια του

σέρνει τη γλώσσα του
στα χέρια μου
γλείφει τις ώρες μετράει
στα χώματα κυλάει
την κοιλιά του

–ποιος νεκρός μάς ονειρεύεται;–

Φωνή που
γεννάει το στόμα
φύσημα που

φεύγει
από
τα
χείλη

μ’ αυτό το φως που σαρώνει τους ίσκιους

με τη μνήμη του δέρματος
πλουτίζοντας των ουρανών τη ρίζα

κάθε στιγμή τινάζεται
ο σαρκοτρομερός

να δροσιστεί
μασάει τα κόκαλά μου χαρωπά γεμίζει
με αλυχτήματα
ο κάλλιστος κόσμος
κι εγώ

ξυπνάω στ’ αλήθεια
κόβομαι απ’ τον μύθο
σάμπως το άνθος κόβεται
απ’ το χρώμα του

γυμνεύω πάλι το αλάτι ανεβαίνοντας
τον Ηράκλειτο ποταμό

να ελληνογράψω τη βουή

καλημέρα

Ο Βασίλης Πανδής γεννήθηκε το 1997 στην Κέρκυρα. Έργα του: Χάσμα βαθύ (Οδός Πανός, 2018), Ιόνιος Ακολουθία (Οδός Πανός, 2019), Πρόλογος σε κάθε πιθανό μέλλον (Οδός Πανός, 2021). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα αλβανικά και τα ρουμανικά.