Δημήτρης Κάσσαρης: «Τα μουσικολούλουδα και ο παράφωνος κάκτος»

08:17 16/4/2021 - Πηγή: Diastixo

Μιλούν τα λουλούδια; Όλα μιλούν όταν έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν, κυρίως αν κάποιος τους μιλήσει με τη γλώσσα της καρδιάς. Όταν χαϊδεύεις ένα λουλουδάκι ή ακουμπάς τα δάχτυλα ή τα χείλη σου στα φυλλαράκια του, αν έχεις δυνατή ακοή κι ευαισθησία, ακούς μια σιγανή φωνή, σαν ευωδιά ή σαν πνοή από απαλό αεράκι να σου μιλάει με τον δικό του τρόπο. Και δεν χρειάζεται να είσαι πάνσοφος για να το καταλάβεις. Αρκεί να έχεις καθαρή καρδιά και νου παιδιού για να αντιληφθείς την αγαθή σοφία του Δημιουργού, την καλοσύνη και την αγαθότητα για να αγαπάς τη φύση, το περιβάλλον.

{loadmodule

mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Πάνω σ’ αυτή τη σχέση του ανθρώπου με τα δημιουργήματα του Θεού, ο Δημήτρης Κάσσαρης, μουσικός και συγγραφέας βιβλίων για παιδιά, συνδυάζει τη μουσική με τη λογοτεχνία, δίνει φωνή και ψυχή στα λουλούδια. Άλλωστε, τα μικρά παιδιά ζουν στον δικό τους κόσμο και βιώνουν αυτόν τον κόσμο που τα περιβάλλει και νιώθουν ενωμένα με τη φύση και με όλα τα πλάσματα. Βιώνουν την παιδική ηλικία του μάγου, οπόταν όλα έχουν φωνή και ζωή ίδια με τη δική τους.

Έτσι, Τα μουσικολούλουδα του Δημήτρη Κάσσαρη, που η μαμά Μουσική έχει φυτέψει στην αυλή ολόγυρα στο σπίτι τους, δεν χρειάζονται παρά καθαρό αέρα, ήλιο και βροχή για να δώσουν το άρωμα και την ομορφιά τους στο περιβάλλον. Όταν δεν έχει βροχή, η μαμά Μουσική φροντίζει να τα ποτίζει και να τα συντηρεί. Αυτή η σιγουριά, ωστόσο, κάνει τα μουσικολούλουδα περήφανα και αλαζονικά. Και η συμπεριφορά τους απέναντι στον ασχημούλη κάκτο, που άθελά του φύτρωσε και μεγάλωνε ανάμεσά τους, ήταν σκληρή. Δεν ήθελαν καμιά επαφή μαζί του. Κι ο κάκτος ένιωθε μόνος και περιφρονημένος.

{jb_quote} Όλα μιλούν όταν έχουν κάτι να πουν, κάτι να δώσουν, κυρίως αν κάποιος τους μιλήσει με τη γλώσσα της καρδιάς. {/jb_quote}

Όταν, όμως, όχι μόνο η βροχή σταμάτησε να βρέχει και να ποτίζει τα μουσικολούλουδα, αλλά και η ίδια η μαμά Μουσική χρειάστηκε να λείψει από το σπίτι, τα «παιδιά της» άρχισαν λίγο λίγο να μαραίνονται, ίσαμε που παραλίγο να ξεραθούν από τη δίψα. Τότε, στη δύσκολη στιγμή της ζωής τους, εκείνο το αγκαθωτό, άσχημο και αντιπαθητικό φυτό, το αταίριαστο με την ομορφιά τους, το διαφορετικό, εκείνο τα έσωσε προσφέροντάς τους νερό από όσο νερό είχε πάντα αποθηκευμένο στο κορμί του, για να αντέχει στην ξηρασία, ο ασχημούλης κάκτος!

Ένα όμορφο βιβλίο, απλό, με ευκολονόητους συμβολισμούς, χωρίς περιττές αναλύσεις, που με τις ολάνθιστες τρυφερές ζωγραφιές, που τις κάνουν ανάλαφρες τα απαλά ταιριασμένα χρώματα, τα καλοσχεδιασμένα σχήματα και οι γλυκύτατες φιγούρες, που φιλοτέχνησε με ιδιαίτερα προσεγμένο τρόπο η Ελένη Μαραθού, δημιουργώντας ανάλογο περιβάλλον για να ευδοκιμήσουν τα ιδιαίτερα άνθη που καλλιεργεί ο Δημήτρης Κάσσαρης, γίνεται χαριτωμένο και ευχάριστο, καλοδεχούμενο από τους φίλους των λουλουδιών και της μουσικής.

«Ένα παραμύθι για τη δύναμη της επιβίωσης σε δύσκολες συνθήκες, για τη σημασία της συγγνώμης, για τον σεβασμό στο διαφορετικό και για την αγάπη που δεν κάνει διακρίσεις», ένα πολύ όμορφο βιβλίο, ένα ανοιξιάτικο ανάγνωσμα, γέννημα και προσφορά της εποχής, με εντυπωσιακό, ολάνθιστο εξώφυλλο που κυκλοφορούν οι Εκδόσεις 24γράμματα / Γιώργος Δαμιανός, προσφέρεται θαρρείς ως αντίδωρο στα παιδιά που, λόγω της καταραμένης πανδημικής νόσου, στερούνται και τη χαρά της ανθισμένης εξοχής.

Τα μουσικολούλουδα και ο παράφωνος κάκτος
Δημήτρης Κάσσαρης
εικονογράφηση: Ελένη Μαραθού
24 γράμματα
30 σελ.
ISBN 978-6185-469-849
Τιμή €11,70