«Η πόλεμος» της Κατερίνας Μαρδακιούπη

00:56 2/1/2024 - Πηγή: Diastixo

ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Τη θεία μου τη λέγανε Γιαννούλα
Πέθανε κάποια ώρα της ημέρας
σε μένα άγνωστη
στο νοσοκομείο Παμμακάριστος
το οποίο στη δεκαετία του 1930
λειτουργούσε ως πρότυπο
δημοτικό σχολείο
Η θεία μου δεν ήξερε γράμματα
Είχε όμως τέσσερα παιδιά

Πιο πολύ θυμάμαι τον Σπύρο
Έναν άντρα μονίμως άπλυτο
μα ποτέ άκαπνο
Πέθανε και εκείνος στο Δρομοκαΐτειο
είπαν από καρδιά
Τις τελευταίες του μέρες στη Γη
μάλλον τις πέρασε σε ένα κρεβάτι

με το μυαλό ασάλευτο
και τα νύχια γαμψά
σαν της τίγρης

Αυτό που θέλω να σας πω
είναι μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή
και πως κανείς τους
δεν πρόλαβε ποτέ
να κοιτάξει τα καράβια και τα σύννεφα.

ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ

Τι υπάρχει πίσω από τα βουνά
κανείς δεν ξέρει

Ο ποιητής κοιτά την κορυφογραμμή
το ποτάμι που εκβάλλει
τους θάμνους
και τα διχαλωτά σύννεφα
να χάνονται μες στο νερό

Έχει για δάχτυλα τον άνεμο
στα μάτια του εγκυμονεί
καθρέφτες και άλλα αντικείμενα
κατοπτρισμού
το σώμα του απλώς υπάρχει

Ξυπνά πάντα αχάραγα
αγρυπνά όταν όλοι κοιμούνται
Είναι συνήθως ο άνθρωπος
με τα κόκκινα όνειρα
και το φεγγάρι στον λαιμό

Δεν θα σου μιλήσει ποτέ
για την τιμή της φράουλας στην αγορά
θα φάει όμως
το κοτσάνι της νύχτας
κι απ’ το στομάχι του
ανώνυμοι ήχοι
θα στήσουν χορό

Ο ποιητής προβάλλει
τη ζωή που δεν έζησε
τα καλοκαίρια σε λευκό πανί
ντύνει τη μέρα
με δαντελένιους σταυρούς

μα τι υπάρχει πίσω από τα βουνά
κανείς δεν ξέρει.

ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ

Είδα στον ύπνο μου
Κάπως έτσι ξεκινά κανείς
μια συνεδρία στον ψυχαναλυτή
ή τη συζήτηση
με τον σκονισμένο καθρέφτη
Με όνειρα άλλωστε ξεκινούν
οι μεγάλες επαναστάσεις
τα ταξίδια στα σύννεφα
το πλησίασμα
στις βαθύτερες ρωγμές του κόσμου

Αλλά τι γίνεται με τους άγρυπνους
Τι γίνεται

Η ΠΟΛΕΜΟΣ

Με την επανάληψη το σώμα θυμάται
την αέναη κίνηση
τις πληγές
τα ίχνη
που άφησαν πίσω τους
οι τρομαγμένες κλειδώσεις

τα πολυβόλα όταν τρέχουν
καταπάνω του
την καλή πλευρά των εχθρών
εκατομμύρια τραύματα
σπαρμένα
στα πεδία των μαχών

Το σώμα θυμάται
ένα άλλο σώμα
στον θάνατο.

Η Κατερίνα Μαρδακιούπη γεννήθηκε στη Λαμία το 1988. Σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Ψυχιατροδικαστική στο ΕΚΠΑ. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στην Αθήνα. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το πρώτο της ποιητικό βιβλίο, με τίτλο Το άρρωστο ζώο, θα κυκλοφορήσει εντός των ημερών από τις Εκδόσεις Ενύπνιο.