Ναπολέων Λαπαθιώτης

Τ’ όνειρό μου πια δεν είναι να χαρώ, μήτε να ζήσω,
μα να πω μια λέξη μόνο, σα μια φλόγα – και να σβήσω.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Κι αν ακόμα ζω του κάκου, και γυρνώ στη γην απάνω,
μόνον ένα πια μου μένει – να την πω και να πεθάνω…

Κι όμως ούτε αυτή τη λέξη δε μου δόθηκεν ακόμα
να την πω – και μου παιδεύει την ψυχή μου και το στόμα.

Μήτε καν αυτή τη λέξη, την απέραντα θλιμμένη,
μήτε τρόπος να τη μάθω, μήτε χρόνος δε μου μένει.

Κι αφού τα άχαρά μου χείλη δεν την πρόφεραν ακόμα,
θα την

πάρω – και σαν ξένοι, θα χαθούμε μες στο χώμα…

Ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης |31.10.1888 – 8.1.1944| συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής ποίησης. Γιος του εύπορου μαθηματικού και ανώτατου στρατιωτικού Λεωνίδα Λαπαθιώτη και της Βασιλικής Παπαδοπούλου, ανιψιάς του Χαρίλαου Τρικούπη, δεν ακολούθησε τη στρατιωτική καριέρα ούτε και τη νομική επιστήμη, παρότι απόφοιτος της Νομικής. Αφοσιώθηκε από παιδί στα γράμματα και ως νέος λογοτέχνης ήταν συνιδρυτής του περιοδικού Ηγησώ. Εκτός από το ποιητικό έργο του (Τα ποιήματα, 1939), όπου εκφράζει μια συναισθηματική θεώρηση του κόσμου, έγραψε πολλά πεζά κείμενα και επιφυλλίδες, καθώς και την αυτοβιογραφία του. Αυτοκτόνησε τον Ιανουάριο του 1944.

#ΣανΣήμερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Keywords
Τυχαία Θέματα