«Περί της εποχικής σταχτόπαπιας» του Αλέξιου Μάινα

00:31 13/1/2022 - Πηγή: Diastixo

Η ΥΔΡΟΦΙΛΗ ΣΤΑΧΤΟΠΑΠΙΑ

(Momentum ornithologicum.)

Αυτό το ποίημα θα γραφτεί εκτός απροόπτου
εκτός φάτνης
κατόπιν μάχης ανάμεσα σε καρδιά
και καλάθι αχρήστων,
κατόπιν μάχης ανάμεσα σε δέντρο και πορτμπαγκάζ
για τον απρόθυμο στολισμό του με φιόγκους,
μάχης με γυαλιστερές σάλπιγγες, ιππικό και πρόβατα
μάχης με το ιερό απρόσοδο του παντός μου
που μισό ποίημα δεν δώρισες, μούσα,
για τη λεγόμενη σταχτόπαπια που θα φάμε:
Μετανάστευσε απ’ τους Άγγλους με κόπο
μα περνώντας ξεπρόβαλαν τα μεσάνυχτα μάγοι
γιατί πείνασαν τ’ άστρα

πείνασε κι η ξεχασμένη Θράκη
που δεν χιονίζει ν’ ανταλλάσσουν δώρα
στο τζάκι με τη χαμένη χρονιά μας.
Μ’ αφού δεν μου δόθηκε στίχος και σπίθα κεριού
ουδέ στήθος πάπιας
θα κάτσω να ψήσω χήνα με ξινολάχανο.
Έλεος δηλαδή, χρειάστηκε να το γράψω όλο
μόνος μου.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

ΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ

(Αίμα πυρά ιππόδρομος.)

Παραβρέθηκα πρόσφατα σε οικογενειακό συμβούλιο
για την αγορά σκύλου
όπου τσακώνονται όλοι με όλους ενόψει ρεβεγιόν
–όπως το ’λεγαν– και πεινασμένων για δώρα τέκνων.
Στις τελικές επιλογές βρέθηκε ένας ασιατικός ποιμενικός
που έτρωγε πρόβατα.
Τα παιδιά χαρούμενα φώναζαν. Πετάχτηκαν
μαξιλάρια στο δέντρο. Τα άγια τοις κυσί.
Η μάνα πήγε στο μπάνιο ν’ αποφασίσει και να κλάψει
για τον γάμο της.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΟΥ ΞΑΔΕΛΦΟΥ

(Πώς ψήλωσες έτσι;)

Μπήκε πολυτεχνείο.
Ξεπετάχτηκε γρήγορα, μακρύ μαλλί,
γυμναστήριο.
Ήθελε να πάει στο Άμστερνταμ να καπνίσει χόρτο.
Πήγε interrail μέσω Σάλτσμπουργκ και Μαδρίτης.
Από μανούβρες της τύχης βρέθηκε σ’ έναν βουδιστικό ναό
στο Μπαγκλαντές.
Θα ’ρχόταν μουσώνας, θα ’βρεχε τη θάλασσα.
Τον κράτησαν τρεις μέρες
γιατί έβγαζε φωτογραφίες με το κινητό.
Έμαθε να μαγειρεύει ρύζι.

ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΕΝΟΣ ΤΕΛΟΥΣ

(Λίγη η ερώτηση και πολύς ο γρίφος.)

Ακροθάμπει και μικραίνει
απ’ τα παγκάκια.
Λίμνες στον παράδρομο
εκεί που μέναν οι Δόπουλοι.
Και βαθαίνει από τ’ αηδόνια
και τους τρυποφράχτες του περίπατου
στο δάσος.

Η μπόρα στο μαλλί
ροδίζουν τα λαγόνια
προς τις σκλήθρες.

Ανέμελος και γιορτινός
ο θρίαμβος της θλίψης.

[Ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή Τιτιβικυβισμός]

Ο Αλέξιος Μάινας (Αθήνα *1976) σπούδασε Φιλοσοφία και Νεότερη Γερμανική Λογοτεχνία στη Βόννη και ασχολείται με τη μετάφραση και την επιμέλεια (ειδικά ποίηση και θέατρο). Ο ίδιος γράφει ποίηση, διήγημα και δοκίμιο και δημοσιεύει κυρίως σε περιοδικά και εφημερίδες – πρώτες δημοσιεύσεις έκανε το 1994. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών. Μεμονωμένα ποιήματά του κυρίως, έχουν μεταφραστεί και ανθολογηθεί σε εννέα γλώσσες. Πάρεργό του και αναψυχή του η φωτογραφία. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (Γαβριηλίδης 2011, βραβείο στο Συμπόσιο Ποίησης, υποψηφ. για το Κρατικό και το βραβείο του περιοδ. Διαβάζω), Το ξυράφι του Όκαμ (Μικρή Άρκτος 2014), Ο διαμελισμός του Αδάμ (Ελβετία, ιδιωτ. έκδ. 2018), Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις για την κατάβαση της αγέλης στον κάμπο σε περίπτωση αντάρας (Μικρή Άρκτος 2021).