Τρία ποιήματα του Νίκου Μητρογιαννόπουλου

08:17 2/3/2023 - Πηγή: Diastixo

Πέντε Έλληνες στον Άδη

Είναι οι ηττημένοι στον εμφύλιο
Οι εξόριστοι της Τασκένδης
Οι άνεργοι
Οι συγγενείς σε έναν διάδρομο στα ογκολογικά
Ή οι άρρωστοι σε ένα βρεγμένο στρώμα
Είναι οι καταδικασμένοι σε στημένες δίκες
Είναι εκείνοι που δεν πιάνει το παυσίπονο
Ή είναι κλειστό το ιατρείο πόνου
Είναι όσοι έχουν άρρωστα παιδιά
Και κλαίνε αναίτια ένα απόγευμα στο δρόμο
Μπροστά σε έναν άγνωστο,
γιατί εξαντλήθηκε ο οίκτος από τους γνωστούς
Σ’ αυτόν τον τόπο είναι το ίδιο ακριβώς
Αυτό που ανθίζει κι εκείνο που μαραίνεται
Είναι το ίδιο

Όταν ζει κανείς κι όταν πεθαίνει
Είναι η Ηριάννα, ο Χρήστος, ο Γιάννης, η Σοφία, η Ελένη
Είναι οι πέντε Έλληνες στον Άδη.

Και πάλι για την ομορφιά στον κόσμο

Υπήρχε ομορφιά στον κόσμο
Μονάχα τις στιγμές που σπαταλήθηκα
Ο χρόνος και οι άνθρωποι ήταν τα έξοδά μου.
Μην ανησυχείς. Μη φοβάσαι.
Να είσαι πρόχειρα ντυμένη.
Να βάλω το μαύρο σακάκι.
Όποτε το θελήσουμε θα βρούμε
Ένα θερινό σινεμά να μας στεγάσει
Ή ένα σκυλάδικο να γκρεμιστούμε.

Λεζάντες-τέταρτη

Κι εσύ, ρε αδερφέ,
σταμάτα να ρωτάς
«πού πάμε;».
Όπου μας βγάλει πάμε.
Στο κάτω κάτω
μπορεί να θέλω να δω
θάλασσα.

Υπάρχουν τόσα λαϊκά τραγούδια
στη γεωγραφία μου,
που βάζω όπου θέλω
εγώ τα σύνορά μου.

Μόνο αν έχεις περάσει
από αυτή τη μουσική,
μπορείς να αποφασίζεις
για ζωή και θάνατο ακαταπαύστως.

Πολλά δημοτικά της αγάπης
έφτασαν μέχρι τις μέρες μας,
επειδή τα αντέγραφαν σχολαστικά
οι καλόγεροι στα Μετέωρα.
Σαν να παίζουν τα όργανα βουβά,
χωρίς να βγάζουν ήχο.
πάνω από μνήμα.

Η πιο γλυκιά πατρίδα,
Είναι η πενιά, Μανώλη.

Ο Νίκος Μητρογιαννόπουλος γεννήθηκε το 1966. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έργα του: Τσιμέντο να γίνει (εκδ. Ενδυμίων, 2014), Νησάκι (1984, ταξίμι, εκδ. Ενδυμίων, 2016), Μέγα Λαϊκό (εκδ. Τυφλόμυγα, 2019).