Τρία ποιήματα του Πάνου Καπώνη

22:53 22/5/2022 - Πηγή: Diastixo

Το τέλος των οχημάτων

Το πνεύμα των οχημάτων
Ταξίδι αγγέλων στον αυτοκινητόδρομο
Μία και μόνη οδός μάς φέρνει στον ήλιο
Προσμονή τοπίων γαλάζιων και πράσινων.
Διαπρεπώς οι αθάνατοι αύξησαν τα όρια
των ταχυτήτων στα χαμόγελα των πολιτών
χαρούμενοι που καταργήθηκαν τα οχήματα
εις τας νήσους του Αιγαίου Πελάγους.
Έτσι εγκαινίασαν το μνημείον πεσόντων
Αυτοκινήτων και μοτοσικλετών εντός πάρκου
Εξαιρουμένων των ποδηλάτων βεβαίως
Ως μη ανήκοντα στην ίδια κατηγορία.
Εν τέλει με την παντελή έλλειψη οχημάτων
Εσωτερικής

καύσεως ως λέγουσι οι αρχές
Άρχισε να μοσχοβολάει το κλίμα των πόλεων
Και να σταματάνε τα δάκρυα των ανθέων.

Αστρική προβολή

Μου είπαν πως έδειχνα οιονεί θλιμμένος
Στην άκρη της αθανασίας που τον περίμενε
Ενώ ένα φως ως ιμάτιον αναδύθηκε έξαφνα
Ως προβολή αοιδίμου στήλης δάδας λαμπερής
Και η χαρά μου ήταν μεγάλη, πολύ μεγάλη.
Προσκυνητής εγώ τότε που άρχισε η βροχή
Με την μυρωδιά λιβανιού και ανθέων
Διαχεομένων έξωθεν των κοιμητηρίων
Μου χάρισαν γαλήνη και ευλογία μια λέξη
Των ουρανών που άνοιξαν λευκά πτερύγια.
Δεν υπήρχαν ουρανομήκεις κραυγές αθανάτων
Με την ψυχή να υπερίπταται αντένα στον άνεμο
Πάνω από στάχτες και λασπωμένους τάφους
Πάνω από κτήρια και παλλόμενες νεφώσεις
Πέρα από τα χρηματιστήρια και τις ανάσες
Των δούλων του Θεού στις εισόδους των τραπεζών
Τις εγκόσμιες και μη εγκόσμιες αγάπες των ναών.
Ήταν τότε που στην αστρική μου προβολή άλλαξε
Ο κόσμος όλος και βλαστήμησα την ώρα και στιγμή
Που πέταγα χωρίς μηχανή πάνω απ’ το σώμα μου.
Αυτά έγιναν όταν ήμην δωδεκαετής εντός του Ναού.

Το ωραίο κορμί

Το ωραίο κορμί της Εύας παρέλασε τρυφερά
Ως ρόδον το αμάραντον στην πασαρέλα
Των οφθαλμών μου παγίδα κεκρυμμένης
Καλλονής που με έφερε άνω κάτω ανέλπιστα.
Ένας ποιητικός απόηχος έφτανε με το άρωμα
Του ωραίου κορμιού της στις αισθήσεις μου
Που όταν τις άγγιζε μετά τα παιχνίδια της
Ήταν μαγευτικές ημέρες πλην Κυριακών.
Πράγματι, πρέπει να σημειώσω ότι έβγαινε
Δήθεν αθώα στο μπαλκόνι της το ωραίο της
Στήθος γυμνό στον ήλιο για ηλιοθεραπεία
Και μου μετέφερε στίχους όλο τριαντάφυλλα.
Η δυσκολία όμως ήταν εμφανής να πλησιάσω
Στο μπαλκόνι που ξάπλωνε επιδεικτικά το
Ωραίο της κορμί που επιζητούσε κάποιον
Χειρισμό κάτω από τα δήθεν σεμνά φορέματα
Και όταν ήρθε σπιθοβολώντας μέσα στην νύχτα
Των ονείρων μου στην μαλακή κοιλιά της
Να γράψει ένα ερωτικό ποίημα απογειώθηκε
Συνειδητά τροποποιώντας το σκοτεινό της δάσος.
Μετέπειτα, το ωραίο κορμί ξέχασε την πασαρέλα
Και τας ηδονάς σφετερίστηκε νυχθημερόν πλέον.

Ο Πάνος Καπώνης, από τους πρώτους ποιητές της γενιάς του ’70, γεννήθηκε στο Αγρίνιο (1947). Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης και στο Ε.Κ. Αθηνών και σκηνοθεσία. Είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω στην Αθήνα, έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Πατρών Φαρμακευτικό Δίκαιο και συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου. Ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, έχει εκδώσει εννέα βιβλία ποίησης.