Αυτά είναι τα πιο άσχημα αυτοκίνητα του κόσμου -Αντέχεις να δεις τις μεγαλύτερες σχεδιαστικές αποτυχίες;

14:20 27/12/2024 - Πηγή: Car & Motor

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι κατασκευαστές οι οποίοι επέλεξαν να υπερβάλλουν ώστε να κάνουν τις τετράτροχες δημιουργίες τους ξεχωριστές, επιτυγχάνοντας το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα και κερδίζοντας μια θέση ανάμεσα στις μεγαλύτερες σχεδιαστικές αποτυχίες όλων των εποχών

Γκροτέσκασχέδια, άλλα πνιγμένα στο κιτς, κάποιαγεμάτα από έναν φθηνό εντυπωσιασμό καιορισμένα φτιαγμένα με βάση κάτι που τοmarketing ενδεχομένως να διέβλεπε ως «υπόγεια»επιθυμία ορισμένων καταναλωτών να είναιτο οικογενειακό τους αυτοκίνητο αληθινάάσχημο -που ενδεχομένως

να ισχύει γιατίσυνήθως το άσχημο είναι το βολικό και,βασικά, το απενοχοποιημένο-, αυτά είναιδέκα από τα ασχημότερα αυτοκίνητα πουκύλησαν στη γη τις τελευταίες πέντεδεκαετίες.

Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Υποτίθεται ότι τα supercars είναι αντικείμενα πόθου, αλλά αυτό είναι τόσο αποκρουστικό που μοιάζει να γεννήθηκε από την παντρειά ενός εκχιοινιστικού με το αυτοκίνητο του Batman, με κάποια μακρινή συγγένεια με μυρμιγκοφάγο. Ήταν ένα από τα σχέδια του Franco Sbarro αυτοπροσώπως, που θα έπρεπε να είχε μείνει στο συρτάρι, μαζί με το σχεδιαστικό του ταλέντο.

To Sbarro Autobauδημιουργήθηκε προς τιμήν, και τι τιμή,του Ελβετού αγωνιζόμενου Freddy Lienhard καιέκανε το ντεμπούτο του στο ΣαλόνιΑυτοκινήτου της Γενεύης το 2010. Φορά V12κινητήρα της Ferrari, τροποποιημένο νααποδίδει 1.500 ίππους. Ένα από ταχαρακτηριστικά του, πέρα φυσικά από τοειδεχθές του ρύγχος, είναι ότι το κάλυμματης καμπίνας επιβατών (πόρτες, οροφήκαι παρ-μπριζ) ανοίγει μονοκόμματα.

Fiat Multipla (1998)

Το καημένο το Multipla, ήταν ένα αληθινά πρακτικό, ευρύχωρο και τίμιο MPV, τέλειο για μια οικογένεια, αλλά εκτός από την ψυχή είχε και την εμφάνιση του Κουασιμόδου. Πώς αλλιώς να φαντάζουν τα μικρά παράταιρα μάτια του, και η μεγάλη καμπούρα εκεί που τελειώνει η οροφή; Παράξενο, για Ιταλούς, να γεννήσουν τέτοιο σχέδιο, αλλά μάλλον εδώ μίλησε το marketing, και οι απόψεις του για το γούστο των οικογενειαρχών.

Με το faceliftτου 2004 οι Ιταλοί σχεδιαστές δεν άλλαξαντο σχήμα του παρά μόνο τα εμπρός φώτα,μετατρέποντάς το από άσχημο σε απλάβαρετό. Ενίοτε, όταν συνοδεύεται απόισχυρό χαρακτήρα, όπως στην περίπτωσητου πρώτου Multipla, το πρώτο είναι πολύκαλύτερο από το δεύτερο.

Pontiac Aztek (2000)

Ένα Multipla σε έκδοση «αμερικανιάς», από την άποψη ότι είναι ένα αληθινά άσχημο αυτοκίνητο που μπορείς να βλέπεις σε καθημερινή βάση στο δρόμο. Το Aztek δείχνει να είναι φτιαγμένο από συρραφή κομματιών άλλων αυτοκινήτων. Υποτίθεται ότι είναι τόσο άσχημο επειδή πειραματίστηκε, πρώτο από όλα, με το σχήμα Coupe SUV. Ο επικεφαλής σχεδιαστής Tom Peters ήθελε να φτιάξει ένα «τολμηρό αυτοκίνητο που δεν είναι για τον καθένα», αλλά μάλλον εννοούσε για τον καθένα με λίγο υποτυπώδες γούστο.

Τα αποτρόπαιαγκρι περιμετρικά πλαστικά βάφτηκανμετά την πρώτη έκδοση, αλλά το μακιγιάζελάχιστα βελτίωσε τα πράγματα. Και κάτιακόμα: το άνοιγμα του ρεζερβουάρ δενέχει τάπα. Για ποιόν λόγο μπορεί κανείςνα μην έβαλε τάπα στο ρεζερβουάρ; ΤοAztek, πάντως, δεν ήταν κακό μηχανικά, αλλάστο τέλος αυτό που μένει, όπως έγραψε οβραβευμένος με Pulitzer δημοσιογράφος DanNeil, είναι ότι πρόκειται για «κάτι πουτο βλέπουν τα σκυλιά στο δρόμο και τουγαυγίζουν».

Aston Martin Lagonda Shooting Brake (1998)

Κάποιοι τη βρίσκουν τρομερά cool, άλλοι cult με τα ορθογώνια Eighties φώτα της, όμως κάτι το μακάβριο δείχνει να φωλιάζει μέσα στο μακρύ κουτί που αποτελεί το αμάξωμα της Lagonda Shooting Brake. Οι σχεδιαστές της, της ελβετικής εταιρείας Roos Engineering, βασίστηκαν στη sedan έκδοση της Σειράς 3 της Lagonda του 1987 για να δημιουργήσουν τη station wagon έκδοση Shooting Brake το 1998. Όμως, η επιμύκηνση του πίσω μέρους δείχνει να σαν προέκυψε στον προκρούστη.

Η ουρά δείχνειπόσο παράταιρη, σαν κάποιος να την έβαλεέξτρα με οξυγονοκόλληση, και είναιαληθινά δύσκολο να σκεφτεί κανείς σετι μπορεί να χρησιμεύουν τα πλαϊνάπαράθυρα στο χώρο αποσκευών. Παρόλααυτά, είναι αλήθεια πως πρόκειται γιαένα γνήσιο και αντιπροσωπευτικό δείγματου cult ψυχισμού των 80s, το οποίο επρόκειτονα βγει σε δημοπρασία το 2019 στη ΒόρειαΑμερική, με τιμή που αναμενόταν νααγγίξει τις 200 χιλιάδες δολάρια.

Mitsuoka Orochi (2007)

Αν υπάρχει ένα αυτοκίνητο που να παραπέμπει σε cartoon, αλλά χωρίς τη γλύκα εκείνων της ταινίας «Cars», αυτό είναι το Mitsuoka Orochi. Η γρίλια του μοιάζει με στόμα -με τεχνητή οδοντοστοιχία- που γελά, ανάμεσα στα στρογυλλά μάτια του και πάνω από ένα αντιδιαμετρικά άγριο πιγούνι όπως το σχηματίζουν οι δύο αεραγωγοί του προφυλακτήρα. Ίσως να μην είναι τυχαίο που πήρε το όνομά του από τον δράκο με 8 κεφάλια Yamata no Orochi της ιαπωνικής μυθολογίας.Ssangyong Rodius (2004)

Πολλάαυτοκίνητα της κορεάτικης εταιρείαςθα μπορούσαν να την εκπροσωπούν σε αυτήτη λίστα, αλλά το Rodius είναι το πιοαποτρόπαιο από όλα. Με ένα κουτί στηράχη του που το κάνει να μοιάζει μεσκρίνιο, με φώτα μεγάλα σαν λεωφορείουκαι τροχούς στο μεγέθος των Smarties, είναιένα δύσμορφο MPV 5,16 μέτρων με εκδόσεις7,9 ή 11 θέσεων, οι οποίες μπορούσαν νααναδιπλωθούν για να γίνουν τραπεζάκιαή να περιστραφούν για να δημιουργήσουνένα φίνο σαλόνι.

Το σχεδίασε ο Ken Greenley, που δίδασκε στο Royal College of Art του Λονδίνου, με σκοπό να του προσδώσει τη φιλοσοφία ενός πολυτελούς γιότ. Με κινητήρες 2.7 λίτρων (diesel) ή 3.2 λίτρων (βενζίνης) και βάρος 2,3 τόννων, ποτέ δεν σπαταλήθηκε τόσο καύσιμο για να κινείται κάτι τόσο άσχημο. Το 2009 κέρδισε τον τίτλο 'WTF' του βρετανικού περιοδικού Top Gear, με το σχόλιο πως «μοιάζει να διαλύθηκε σ' έναν τσακωμό σε μια pub και να το συναρμολόγησε πάλι ένας τυφλός».

Ssangyong Rodius (2004)

Πολλά αυτοκίνητα της κορεάτικης εταιρείας θα μπορούσαν να την εκπροσωπούν σε αυτή τη λίστα, αλλά το Rodius είναι το πιο αποτρόπαιο από όλα. Με ένα κουτί στη ράχη του που το κάνει να μοιάζει με σκρίνιο, με φώτα μεγάλα σαν λεωφορείου και τροχούς στο μεγέθος των Smarties, είναι ένα δύσμορφο MPV 5,16 μέτρων με εκδόσεις 7,9 ή 11 θέσεων, οι οποίες μπορούσαν να αναδιπλωθούν για να γίνουν τραπεζάκια ή να περιστραφούν για να δημιουργήσουν ένα φίνο σαλόνι.

Το σχεδίασε ο Ken Greenley, που δίδασκε στο Royal College of Art του Λονδίνου, με σκοπό να του προσδώσει τη φιλοσοφία ενός πολυτελούς γιότ. Με κινητήρες 2.7 λίτρων (diesel) ή 3.2 λίτρων (βενζίνης) και βάρος 2,3 τόννων, ποτέ δεν σπαταλήθηκε τόσο καύσιμο για να κινείται κάτι τόσο άσχημο. Το 2009 κέρδισε τον τίτλο 'WTF' του βρετανικού περιοδικού Top Gear, με το σχόλιο πως «μοιάζει να διαλύθηκε σ' έναν τσακωμό σε μια pub και να το συναρμολόγησε πάλι ένας τυφλός».

Bufori Geneva (2010)

Χλιδάτο, κλασάτο, κακάσχημο. Με ρύγχος που μοιάζει με βαλσαμωμένο θήραμα στον τοίχο, η γρίλια του παραπέμπει σε μουσούδα γουρουνιού, τα φώτα του στα πολλαπλά μάτια κάποιου ζωύφιου, ενώ οι θόλοι των τροχών έχουν βγει κατευθείαν από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Και το πίσω μέρος του μοιάζει σαν να έχει η εταιρεία ξηλώσει όλο το μούτρο μιας σύγχρονης Jaguar S-Type και να το έχει συγκολλήσει αυτούσιο, απλώς αλλάζοντας τα φώτα σε κόκκινα.

Με το BuforiGeneva ο εύπορος επιβάτης του πίσω καθίσματοςενδεχομένως να διακρίνεται για τηνεπιφάνειά του, μιας κι ο κινητήρας είναιV8 6.1 λίτρων, αλλά όχι και για το γούστοτου. Εκτός αν είναι «εκκεντρικός» - ηλέξη των πλουσίων για την κιτσαρία. ΗBufori λέει ότι το Geneva παράγεται μόνο για«πρώτης κλάσεως» πελάτες, μιας και ητιμή του είναι εξαψήφια, αλλά ο μόνοςπελάτης που μπορούμε να φανταστούμεείναι ο τραπεζίτης της Μονόπολης - καιτα μόνα χρήματα τα ψεύτικα επίσης τηςΜονόπολης.

Marcos Mantis M70 (1968)

Βάζονταςστην άκρη το γεγονός ότι το όνομά του,στα ελληνικά τουλάχιστον, παραπέμπεισε κάποιον μπάρμπα από το χωριό -δεν τονξέρεις- το δημι(τερατ)ούργημα τηςβρετανικής Marcos Engineering διαφέρει από ταάλλα από την άποψη ότι έχει ένα σχετικάσυμπαθητικό ρύγχος. Αλλά, από εκεί καιπίσω, είναι σκέτη καταστροφή. Είναι σανκάποιος να το έκοψε στη μεσαία κολόνακαι να κόλλησε εκεί μια κρεβατοκάμαρα.Είναι σαν τρία αυτοκίνητα σε ένα.

Ήταν ένα πολυτελές σπορ αυτοκίνητο 2+2 θέσεων με τον κινητήρα 2.5 λίτρων Triumph PI, το οποίο προσέβαλε ένα ακόμη ζωύφιο του ζωικού βασιλείου, το αλογάκι της Παναγίας (mantis, στα ελληνικά). Το 1997 θα έβγαινε και η επόμενη γενιά του, που κατάφερε ένα τρομερό βήμα εξέλιξης: έκανε άσχημο και το ρύγχος του.

Plymouth Prowler (1997)

Εκκεντρικό. Τι να πρωτοκοιτάξει κανείς, και να μην τυφλωθεί. Την ανάποδη καρίνα, που είναι το αμάξωμά της; Τη γρίλια που μοιάζει με ψησταριά; Τα αλλήθωρα φώτα; Τους προφυλακτήρες, που είναι σαν κάποιος να τους θυμήθηκε λίγο πριν ανοίξει το διακόπτη της παραγωγής του Prowler; Την καμπούρα της σκληρής του οροφής;

Πρόκειταιγια ένα IndyCar ανοιχτών τροχών, ντυμένογια τις απόκριες γκάνγκστερ τηςποτοαπαγόρευσης. Οι σχεδιαστές τηςChrysler, πάντως, όταν το σχεδίαζαν δενφαίνεται να είχαν πρόβλημα να βρουναλκοόλ. Ο σχεδιαστής του, Thomas C. Gale, είχεπάθος με τα hot-rods της δεκαετίας του '30,το σχεδίασε το 1993, και κατά έναν αδιανόητοτρόπο πήρε την έγκριση της διοίκησηςτης DaimlerChrysler να βγει στην παραγωγή.Κατασκευάστηκαν 11.702 αντίτυπα.

Ghia Exner Bugatti T101C Roadster (1965)

Πίσω από το ρύγχος, που μοιάζει με μια παράξενη αυτοκινητική νεκροκεφαλή, ή με κάποια φιγούρα της μεξικανικής Dia de Muertos, η Ghia Enxer T101C Roadster είναι ένα πανέμορφο αυτοκίνητο. Είναι το μοναδικό αντίτυπο του κόσμου, και μία από τις μόλις 7 «ειδικές» εκδόσεις της Bugatti 101 C στα τελειώματα της παραγωγής της. Η Ghia, συνεργάτις της Bugatti στην κατασκευή αμαξωμάτων, τη δημιούργησε για να τιμήσει τον Virgil Exner - έναν από τους καλύτερους σχεδιαστές μεταπολεμικά.

Πήρε τοτελευταίο αντίτυπο της T101C (#101506), μείωσετο μήκος του σασί της κατά 46 cm καιτοποθέτησε τον εν σειρά 8κύλινδροκινητήρα 3.3 λίτρων της 101, ισχύος 133 hp. Ημοναδική αυτή Bugatti παρουσιάστηκε στοσαλόνι του Τορίνου το 1965 και βρισκότανστην ιδιοκτησία του Virgil Exner μέχρι το1989. Αν δεν ήταν για το ρύγχος της,πιθανότατα θα βρισκόταν στη λίστα τωνομορφότερων αυτοκινήτων του περασμένουαιώνα.

Διαβάστε περισσότερα στο carandmotor.gr