Ένας απαγορευμένος καρπός…

09:18 7/6/2022 - Πηγή: TheCaller

Μια μικρή περιουσία κοστίζει πια ένα ταξίδι στο χωριό, και, σε κάποιες περιπτώσεις, μοιάζει με απονενοημένο διάβημα! Και πώς να πάει κάποιος όταν μόνο η μετακίνηση αγγίζει τα 200 ευρώ χωρίς… καβουροπόδαρα;

Στην αρχή, πριν έρθει ο λογαριασμός –και χωρίς… χρυσά καβουροπόδαρακι άλλα ισχυρά εμφράγματα- δεν έμοιαζε με απονενοημένο διάβημα. Τι «απονενοημένο» να έχει ένα απλό και συνηθισμένο ταξίδι στο εξοχικό, ούτε 150 χιλιόμετρα από την Αθήνα; Εβδομήντα λεπτά δρόμος, μια ευθεία.

Λίγο να συμμαζέψεις το σπίτι για το καλοκαίρι –χαλιά, κουβέρτες, μάλλινα, καλοριφέρ-, ένα τσεκ για τα νερά και τα κεραμίδια για να δεις τι άφησε ο χειμώνας, ε, και δυο μπάνια Σάββατο μεσημέρι και Κυριακή πρωί με υψηλές θερμοκρασίες, λες αξίζει τον κόπο. Με τα μπούνια δηλαδή!

Ο κόσμος τράβηξε ζόρια με τον covidκαι τον εγκλεισμό, ήθελε, θέλει να πάρει μια ανάσα. Οπότε, αν βάλουμε κι αυτή την παράμετρο, η απόφαση έγινε πιο εύκολη. Δεν πας δα και στη Χαλκιδική!

Ο αρχικός ενθουσιασμός έγινε μούδιασμα στην πορεία και μάλιστα πολύ γρήγορα. Γιατί όποιος παρέλειψε να βάλει βενζίνη στην Αθήνα, διαπίστωσε ότι μετά την Κόρινθο τα βενζινάδικα πουλούσαν το λίτρο με 2.44, κάποια και λίγο περισσότερο.

«Αδελφέ δεν φταίμε εμείς, το ξέρεις. Δεν είδες ότι στα νησιά πήγε 2.70; Έρχεται το στρογγυλό τριάρι, να το ξέρεις», είπε ο υπάλληλος, που όλο το τελευταίο διάστημα βλέπει αγριεμένα πρόσωπα.

Πάει λοιπόν το «εκατονσαραντάρι», έτσι για πλάκα (αν ο Πούτιν άκουγε τι του έσουρναν στα πρατήρια βενζίνης, θα βομβάρδιζε κι εδώ!)

Είπαμε λοιπόν για τα πρώτα 140 ευρώ. Αλλά όχι έτσι… νέτα σκέτα! Γιατί αν συνυπολογίσει κανείς και τα διόδια πήγαινε-έλα, βγαίνει το πρώτο χρυσό διακοσάρι! Μόνο για να πας και να γυρίσεις, έτσι; Να πας και να γυρίσεις! ΜΟΝΟ!

Ύστερα ήρθε η ταβέρνα. Εύκολα και άνετα το πενηντάρι για ένα ζευγάρι. Αν πρόκειται και για θαλασσινά, υπολογίστε νταμπλ σκορ. Προσοχή: όχι τίποτα τρέλες, απλά πράγματα. Με απλό και ταπεινό μπακαλιαράκι και κανένα καλαμαράκι για τη γεύση!

Πάμε στη δύσκολη πράξη της πρόσθεσης. Κάποιος που θα πάει Παρασκευή βράδυ και μέχρι την Κυριακή που θα επιστρέψει, πόσα γεύματα θέλει; Δύο; Τρία; Τέσσερα; Γιατί σίγουρα δεν θα τη βγάλει με παξιμάδι και ντομάτα.

Ο αντιρρησίας βέβαια θα κράξει.

«Να κάτσεις να φας σπίτι σου! Τι τα θες τα έξω;»

Άρα… πεθαίνει η ταβέρνα; Η ταβερνούλα, για να είμαστε εξηγημένοι! Είναι πια ΚΑΙ η ταβέρνα απαγορευμένος καρπός; Μήπως θα γίνει και το σουβλάκι;

Αλλά, ρε φίλε αντιρρησία, για να φας σπίτι σου δεν θα πρέπει να πας και από το σούπερ μάρκετ; Δεν θα πάρεις πέντε πράγματα; Ή θα κόψεις χόρτα από τα χωράφια και θα τα βράσεις και μετά θα κόψεις λεμόνια από τη λεμονιά; Ε ναι, δεν γίνονται αυτά.

Κι έπειτα, δεν θα καθίσεις στη θάλασσα να πιείς σαν άνθρωπος έναν καφέ; Έναν απλό ρημαδοκαφέ έτσι; Δεν θα στρώσεις την πετσέτα πάνω στις πέτρες, θα καθίσεις αναγκαστικά σε ξαπλώστρα.

Αν μάλιστα υπάρχουν και παιδιά, η ούτως ή άλλως μεγάλη σούμα γίνεται ιλιγγιώδης. Προσοχή, ι-λι-γγι-ώ-δης!

Άρα, για να μιλήσουμε ρεαλιστικά, ακόμα και το να πάει κανείς σπίτι του –ούτε ξενοδοχεία ούτε μεγαλεία ούτε Μύκονο ούτε Σαντορίνη!- γίνεται απαγορευμένος καρπός!

Δηλαδή τι γίνεται αν το σπίτι κάποιου είναι στο Αγρίνιο, στα Γιάννενα, στα Γρεβενά;

Και πόσο εύκολο είναι να ξοδέψει κανείς ένα τέτοιο ποσόν για ένα σαββατοκύριακο και δυο ρημαδομπάνια;

Ο λογαριασμός είναι βαρύς και τελικά ασήκωτος. Κι έτσι, ακόμα και να πάει κανείς στο εξοχικό του μόνο για σαββατοκύριακο, είναι απαγορευμένος καρπός. Είναι ξεκάθαρα απονενοημένο διάβημα! ΕΙΝΑΙ!

Όπως θα είναι αργότερα, όταν έρθουν για τα καλά οι καύσωνες, το άναμμα του aircondition! Εκεί δεν είναι η ταβερνούλα, είναι το έμφραγμα από πίσω.

Αυτά ως προς το άμεσο οικονομικό σκέλος. Γιατί υπάρχουν και «παρεπόμενα».

Λόγω κόστους, πολλοί, πάρα πολλοί, αφήνουν τα ξερόχορτα στα οικόπεδά τους και με την παραμικρή στραβή θα έχουμε ολοκαύτωμα.

Κάμποσοι δήμοι δεν έχουν βγάλει ακόμα συνεργεία καθαρισμού. Τσακώνονται, λέει, στα δημοτικά συμβούλια για τους εργολάβους και το κόστος! Ούτε λάμπες στις κολώνες δεν αλλάζουν! Τέτοια χάλια!

Και, το κερασάκι στην τούρτα: κάμποσα χωριά ξεμένουν (ΗΔΗ) από νερό γιατί ο ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ Έλληνας ποτίζει όλη τη νύχτα με το λάστιχο κι έτσι αδειάζουν οι δεξαμενές. Τα πάνω σπίτια των οικισμών δεν έχουν ούτε σταγόνα!

Κι ενώ αυτό, το πότισμα, απαγορεύεται από το νόμο αφού υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες, οι δήμαρχοι κάνουν τα στραβά μάτια για να μην τα χαλάσουν με τον κόσμο, τους ψηφοφόρους δηλαδή!

Πώς μπορεί να επιτρέπεται κάτι τέτοιο; Να αφήνουν σπίτια χωρίς νερό;

Πάμε λοιπόν για ένα καυτό –από πολλές απόψεις- καλοκαίρι, με κάμποσους να αναπολούν το… χωριό μου χωριουδάκι μου και πατρικό σπιτάκι μου!

Όποιος το επιχειρήσει –μιλάμε για ένα απλό σαββατοκύριακο έτσι;-, ας το σκεφτεί διπλά και τριπλά.