5 Εξέχοντα Ελληνικά EPs για το Φθινόπωρο που φεύγει

07:20 14/11/2013 - Πηγή: Mixtape

5 νεοφερμένα EPs ελληνικής προέλευσης, που αξιώνουν την προσοχή μας χρήζοντας επαναληπτικών ακροάσεων.

Σε μια περίοδο κατά την οποία η συγκομιδή εγχώριων παραγωγών στο πεδίο της μουσικής βρίσκεται στο πραγματικό απόγειό της – με αρκετές σε πλήθος και ποιότητα αξιόλογες κυκλοφορίες ηχογραφημάτων ποικίλων προσανατολισμών – σας παραθέτουμε πέντε περιορισμένης διάρκειας άλμπουμ (τα λέτε και EPs) που εκδόθηκαν από Έλληνες/Ελληνίδες δημιουργούς το παρόν Φθινόπωρο και χρήζουν προσήλωσης. Λίγο πριν εγκατασταθεί ο Χειμώνας,

κρατήστε ορισμένους ακόμη λόγους για να θυμάστε τούτο το τρίμηνο που μας αφήνει οριστικά.

DALOT - Ancestors [n5MD]

Η Μαρία Παπαδομανωλάκη εξακολουθεί να διαμορφώνει ένα αμιγώς παραγωγικό και δημιουργικό προφίλ, τονίζοντας εύστοχα κάθε φορά τα χαρακτηριστικά που απαιτεί για να περατωθεί το εκάστοτε εγχείρημά της. Χρησιμοποιώντας το μόνιμο προσωνύμιο Dalot και ως βάση το Λονδίνο, κινείται με άνεση μεταξύ ποικίλων ηχητικών ιδιωμάτων, με περισσότερη έμφαση σε οτιδήποτε μπαίνει κάτω από την – περιοριστική βέβαια – ambient ετικέτα .

Σε ένα έτος κατά το οποίο ήδη εξέδωσε τέσσερις δουλειές (μία σόλο, μία σε σύμπραξη με τον ιδιοκτήτη της This Is It Forever και μέλος των worriedaboutsatan Gavin Miller και δυο με το σχήμα των Κασετίνα), η Dalot συνεχίζει να εξερευνεί τα όρια της «ατμόσφαιρας» στη μουσική και στο εν γένει πεδίο του ήχου. Πέντε κομμάτια αφαιρετικών διαθέσεων συν τρία remixes του ομώνυμου track από ισάριθμους καλλιτέχνες (Bvdub, Dryft, Northcape) περιλαμβάνει το νεοφερμένο της EP, το οποίο τιτλοφορείται ως Ancestors. Πληκτροφόρα, ηλεκτρονικές επεμβάσεις, κιθάρες, τσέλα, βιολιά και φωνητικά οικοδομούν μεθοδικά τα καλαίσθητα αυτά ηλεκτρακουστικά σχήματα ambient-rock υφής, προσδίδοντας επουράνιες διαστάσεις στα τεκταινόμενα του δίσκου. Οι εικονοπλαστικές ιδιότητες της τεχνοτροπίας της εν λόγω δημιουργού, βρίσκονται ξανά στο πλευρό της…

DIRTY FUSE – Surfbetika! [Green Cookie Records]

Ένα κουιντέτο από την πρωτεύουσα βάλθηκε να αναθεωρήσει τη λαϊκή μας παρακαταθήκη. Άρτι αφιχθέντες από ένα έξοχο – περυσινό και ομώνυμο – πλήρης διάρκειας ντεμπούτο, οι Dirty Fuse προτάσσουν τις surfαριστές τους αρμονίες προκειμένου να αποδώσουν επτά συνθέσεις προερχόμενες από την κοιτίδα του ρεμπέτικου τραγουδιού και τους νταλκάδες που κουβαλούν οι ιστορίες αυτών. Και μπορεί το τόλμημα αυτό να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, μιας και κατά καιρούς πολλοί στο μουσικό σινάφι επιχείρησαν να μεταπλάσουν σε ανάλογο ύφος τέτοιο υλικό, εντούτοις, η εκφραστική ευχέρεια του προκείμενου αθηναϊκού συγκροτήματος ρέει απολαυστικά στο τελικό αποτέλεσμα.

Η επιτυχία των Dirty Fuse στο EP Surfbetika!, με την υποσημείωση Greek Rebetika (From 1925-1938) που υποδεικνύει το χρονικό διάστημα εγγραφής των πρωτότυπων κομματιών, έγκειται στο γεγονός ότι ναι μεν αγκαλιάζουν επτά ρεμπέτικα άσματα με σεβασμό αλλά φροντίζουν να λειτουργούν έξω από συμβατικές και ενδεδειγμένες αναπτύξεις. Ρισκάροντας, με την σύλληψη και εκτέλεση των άνευ στιχουργικού ερείσματος διασκευών, διευρύνουν την εικόνα που είχαμε για την παράδοση του τόπου μας στηριζόμενοι στην αξιοποίηση τόσο των χορδών στις πενιές κιθάρας και τζουρά, όσο και στις πνευστές φράσεις του σαξοφώνου και τις καθοδηγήσεις στη ρυθμολογία από μπασογραμμές και ντραμς. Κατά συνέπεια, ο χαρακτηρισμός «απαραίτητο» ακολουθεί αβίαστα το παρόν EP που κυκλοφορεί σε περιορισμένο αριθμό δίσκων βινυλίου.

mCURTIS – Mandarin Sessions [Ανεξάρτητη Κυκλοφορία]

Καθώς πηγαινοέρχεσαι στο διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα στο απύθμενο πηγάδι μουσικών ανακαλύψεων του bandcamp, μένεις εμβρόντητος μπροστά σε δημιουργήματα που σε στέλνουν σε συναρπαστικά μέρη. Ένα τέτοιο, συνιστά και το Mandarin Sessions του Κρητικού dj-ηλεκτρονικάριου παραγωγού mCurtis (Εμμανουήλ). Ως κοινός τόπος εικόνων, χρωμάτων, γεύσεων, αρωμάτων και ήχων, το συγκεκριμένο μικρής διάρκειας (περίπου 12 λεπτών) άλμπουμ αναπαριστά ένα εκστατικό χαρμάνι, το οποίο καταδεικνύει τις djing ικανότητες του εμπνευστή του.

Τρία μέρη απαρτίζουν τούτη την κυκλοφορία, με πρώτο το “Kill Good INC.” που αποτελεί, μεταξύ άλλων, μια θαυμάσια επανερμηνεία του εγνωσμένης αξίας “Feel Good Inc.” των Gorillaz, με dubstep, trip hop, ska και ambient συνιστώσες να κυλούν σε downtempo τερέν. Στα υπόλοιπα δύο, επικοινωνεί τις mashup παραστάσεις του από το σύμπαν του Wax Tailor (“All Wax”) και προβαίνει σε δηλώσεις που ακουμπούν όμορφα στο cumbia ρεύμα της Λατινικής Αμερικής (“Big Chacachacare Apple”). Αφεθείτε άφοβα…

TANGO MANGALORE – Songs That Proclaimed Solitude [Ανεξάρτητη Κυκλοφορία]

Μονίμως βυθισμένο σε μια θεοσκότεινη δίνη, το εγχώριο εγχείρημα του Tango Mangalore ντύνεται με τις σκουρόχρωμες διαθέσεις του βρετανικού darkwave (προσθέτοντας ιχνοστοιχεία από την 4AD των 80s) και παραδίδεται σε έναν καμπαρέ διονυσιασμό. Συγχρόνως, αντλεί ιδέες από τη minimal wave και synth pop πραγματικότητα με αφετηρία τα 80s, ώστε να μορφοποιήσει τις σκιαχτικές μελωδίες και τα επαναλαμβανόμενα, σε βαθμό εμμονής, ρυθμικά σκέλη του.

Στην παρθενική του επίσημη κυκλοφορία ύστερα κι από μια demo απόπειρα, o εν λόγω Αθηναίος δημιουργός ετοίμασε και κατέθεσε τρεις συνθέσεις που εξετάζουν τις σκιερές πτυχές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Τοποθετώντας στο επίκεντρο των δομών τους συνθεσάιζερ, «πλαστικά» beats και νευρωτικά βαρύτονα φωνητικά, ο Tango Mangalore υφαίνει μια παγερή noir ατμόσφαιρα που τυλίγει τον ακροατή. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως και να αποτελεί το έτερον ήμισυ των Οδός 55 (για τους οποίους εκφραστήκαμε φέτος ενθουσιασμένοι εδώ κι εδώ), κάτι που δικαιολογεί κι η κοινή τους ζωντανή εμφάνιση το περασμένο καλοκαίρι. Τυχεροί, το δίχως άλλο, όσοι παρευρέθηκαν στην τελευταία…

*THOSE HIDDEN PLACES – Emotional Perfectionism [Ανεξάρτητη Κυκλοφορία]

Τι κι αν αποτελούν μετεξέλιξη του σχήματος των Gloire Carton (για τους οποίους μιλήσαμε αναλυτικά εδώ), αφού μέλη των τελευταίων πάτησαν το κουμπί της εκκίνησης για αυτούς, η βασική μαγιά για την τραγουδοποιία των Those Hidden Places διαφέρει σε νευραλγικά σημεία από εκείνη των πρώτων. Παραμένει σαφώς στο φόντο (βλέπε γυναικεία φωνητικά και εν γένει κλίμα) μια εύθραυστη και αιθέρια γραμμή, μα στο προσκήνιο των συνθέσεων που εσωκλείονται στο ντεμπούτο EP τους Emotional Perfectionism, χρίζεται ηγέτης μια στιβαρή «συνομιλία». Μια αρραγής αλληλεπίδραση μεταξύ μελωδικού μπάσου, ευέλικτων ντραμς που ξεσπαθώνουν συχνά, κιθάρων που μέσω πεταλιών εκλύουν ονειρικά reverb και delay στο χώρο και συνθετητών που τοποθετούν διακριτικά το βάθος λυρισμού.

Ορισμένα κομμάτια μέσα από τούτο εδώ το αγκαζέ shoegaze/dream pop και post punk, σφηνώνονται άμεσα στο νου. Υπεριπτάμενο σε ένα νέφος προερχόμενο από πλήκτρα και χορδές, το “Trespassing” ανήκει αναμφίβολα σε αυτά, όπως και το “Daydream”, το οποίο θα μπορούσε να περιέχεται σε μια επιτυχημένη στροφή στο ύφος των Organ, αν οι τελευταίες επαναδραστηριοποιούνταν. Όσο για την δυναμική στα κιθαριστικά εφέ και την εν γένει εκτέλεση του “Dig”, θα έλεγα ότι οφείλουμε οπωσδήποτε να την τεστάρουμε και σε λάιβ συνθήκες.

*Παρατυπία εδώ, μιας και εκδόθηκε στις 31 Ιουλίου του 2013. Εντούτοις, μου εντυπώθηκε από τις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη.