A Place To Bury Strangers & Zebra tracks @ Fuzz club

02:04 22/10/2012 - Πηγή: Mixtape

Καλά, τι έγινε, παίζει το ραδιόφωνο place to bury strangers; Γεμάτο το Fuzz, το Σάββατο βράδυ. Αν ακούει κανείς ραδιόφωνο εκεί έξω, να μας ενημερώσει σας παρακαλώ. Αν έχει μείνει ακόμα κανείς. Φυσικά δεν αναφέρομαι στις γνωστές φωτεινές εξαιρέσεις ούτε στις πολλές και εξαιρετικές επιλογές στο διαδίκτυο. Εκεί παίζεται πια όλο το παιχνίδι για τους μουσικόφιλους, καλά θα κάνουν να το καταλάβουν και οι εταιρείες που βγάζουν τα νούμερα για το ραδιόφωνο.

Η βραδιά το Σάββατο ξεκίνησε με τους Zebra tracks

να βγαίνουν γύρω στις δέκα παρά. Με υλικό από το νέο τους άλμπουμ που ηχογράφησαν για την αμερικάνικη Limited Fanfare Records, στάθηκαν πολύ καλά στο fuzz που είχε ήδη αρκετό κόσμο. Οργάνωσαν έξυπνα το setlist τους, το δεύτερο μισό του οποίου κέρδισε τις εντυπώσεις.

Πρώτη μου φορά με τους Zebra tracks, δεύτερη με τους Place to bury strangers. Πρώτη φορά που τους έβλεπα όμως… Πώς γίνεται αυτό; Η πρώτη επίσκεψη των aptbs στην Ελλάδα έγινε στο Rodeo, στο οποίο αν δεν πιάσεις από νωρίς τις καλές θέσεις, απλά ακούς και δε βλέπεις. Και έτσι, παρά το γεγονός ότι τους είχαμε ακούσει live, τους είχαμε δει μόνο από φωτογραφία. Επειδή όμως αυτό που ακούσαμε εκείνη τη βραδιά ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό, αποφασίσαμε να ξαναπάμε για να τους δούμε κιόλας. Στο synch που μεσολάβησε, απουσίαζα.

Έπιασα λοιπόν την καλή τη θέση και ναι επιτέλους είδα τους aptbs από κοντά. Δεν τους άκουσα όμως, γιατί αυτό που βγήκε από τα ηχεία του Fuzz το Σάββατο το βράδυ ήταν μια ακατάσχετη βαβούρα, με ελάχιστη μουσική. Από τον απαράδεκτο ήχο που άκουγες, με πολλή δυσκολία μπορούσες να διακρίνεις τα κομμάτια.

Κρίμα, γιατί το τελευταίο τους άλμπουμ είναι πολύ φίνο και καλό θα ήταν να το ακούγαμε κιόλας, γιατί  η μπάντα ήταν πολύ ορεξάτη και το έβλεπες ότι έκαναν πολύ κέφι που έπαιζαν πάλι εδώ με τόσο κόσμο, γιατί είχαν ωραία visuals αυτή τη φορά, γιατί ήταν Σάββατο βράδυ και παρά τις άλλες αξιόλογες συναυλιακές προτάσεις της βραδιάς, επιλέξαμε το Fuzz.

Γιατί, αν εξαιρέσεις τη γνωστή ένταση και το αγαπημένο συναυλιακό μπάσο των aptbs, που το νιώθεις να σε χτυπάει στο σώμα σου, η ποιότητα του ήχου θύμιζε συναυλία κατάληψης στη Γκράβα.

Απ’ ότι μου έχουν πει, στο synch και τους άκουσαν και τους είδαν τους place to bury strangers.

Α ρε τυχεράκηδες.

Ε ρε τι τραβάμε.

Φωτογραφίες: Βαγγέλης Πατσιαλός