Diaries of A Film Buff #12

15:15 10/12/2013 - Πηγή: Mixtape

Ενώ έχουν μαζευτεί μπόλικες ταινίες για σχολιασμό, βομβαρδιζόμαστε και με τις λίστες της χρονιάς από sites και περιοδικά αλλά και από τα διάφορα βραβεία ενώσεων κριτικών που ξεχωρίζουν τη μία ή την άλλη ταινία (πχ στα ευρωπαϊκά βραβεία ξεχώρισε το La Grande Belleza- μην τα ξαναλέμε για το φελινικό αυτό αριστούργημα-). Περιμένουμε επίσης να δούμε στα μέρη μας το 12 Years A Slave φυσικά αλλά και το American Hustle του David O. Russell

-βλέπε Silver Linings Playbook και The Fighter,μαζί μετα Inside Llwelyn Davis των αδερφών Coen και Nebraska του Alexander Payne).

19.11.2013

Prisoners (2013): Μια από τις πιο στιβαρές ταινίες της χρονιάς είναι το Prisoners του Καναδού Denis Villeneuve που λίγα χρόνια πριν μας είχε πρωτοδείξει το ταλέντο του με το Incendies (Μέσα Από τις Φλόγες). Αστυνομικό θρίλερ με serial killer υπόθεση και μια ιστορία αυτοδικίας να μπλέκεται κάπου εκεί, στο οποίο φιγουράρει ένα από τα καλύτερα ensemble casts που έχουμε δει φέτος. Οι πρωταγωνιστές Jake Gyllenhaal και Ηugh Jackman λοξοδρομούν προς πιο σκοτεινούς ρόλους.

Φυσικά μέσα σε (μία ακόμη) ταινία μαραθώνιας διάρκειας δε λείπουν τα σεναριακά κλισέ, και ειδικά μια συγκεκριμένη υπό-πλοκή θα μπορούσε να λείπει εντελώς, αλλά σε κάθε περίπτωση η ατμοσφαιρική ταινία μάλλον θα μείνει στις αδικημένες της χρονιάς που φεύγει.

Amours Et Turbulences (2013): Αν νομίζετε ότι οι αμερικάνικες rom-coms είναι για πέταμα τότε δεν έχετε δει αυτή την σχεδόν ταινία, σε καμία περίπτωση ρομαντική, ούτε δε κατά διάνοια κωμωδία. Προσπαθώντας να προσθέσει γαλλική φινέτσα στην κλασική πλοκή των ρομαντικών κωμωδιών αποτυγχάνει παταγωδώς, ενώ οι πρωταγωνιστές αν και όχι ατάλαντοι (νομίζω ότι η Ludivine Sagnier έχει “κάτι”) καταλήγουν απολύτως ενοχλητικοί. Μια ταινία τόσο τουριστικά γαλλική που μόνο στις ηρωίδες του Sex and The City θα μπορούσε να αρέσει.

21.11.2013

The Lone Ranger (2013): O Gore Verbinsky μπορεί να είναι υπεύθυνος για το εκνευριστικά καρναβαλίστικο franchise των Πειρατών της Καραϊβικής αλλά έχει κάνει και το Rango ένα από τα πιο διασκεδαστικά φιλμ των τελευταίων χρόνων που παίζει με τα κλισέ της Άγριας Δύσης. Κάπως έτσι -χωρίς το animation βέβαια- είναι και το The Lone Ranger ένα διασκεδαστικό, μετα-γουέστερν που κλείνει το μάτι στις κλασικές ταινίες του είδους. Παρά τη μεγάλη διάρκειά του και την παρουσία του ερμηνευτικά κάπως ξεπεσμένου Johnny Depp είναι τόσο fun που το συστήνουμε εμείς αλλά και ο Quentin Tarantino που το έβαλε στο τοπ-10 της χρονιάς που τελειώνει.

Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες (1998): Συνέχεια από τα προηγούμενα για το αφιέρωμα στον Σταύρο Τσιώλη με την πιο γνωστή, αν δεν κάνω λάθος, ταινία του. Αφού εκθειάσαμε τις κωμικές αρετές του και το διεισδυτικό του βλέμμα στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα στα 90 δε μπορώ παρά να προσθέσω ότι δεκαπέντε χρόνια μετά υπάρχουν σημεία που η ταινία φαίνεται ξεπερασμένη από την εξέλιξη των πραγμάτων.

Σίγουρα είναι προφητική η σάτιρα για την πασοκο-κρατία αλλά η φιγούρα του “Παπαρρηγόπουλου του ΠΑΣΟΚ” δηλαδή του Σάκη Μπουλά αλλά και των έτερων μικρο-λαμόγιων πρωταγωνιστών (Ζουγανέλης και Μπακιρτζής) είναι πολύ πιο συμπαθητικές από ότι οι αντίστοιχοι πραγματικοί μεγαλοπαράγοντες. Με αφορμή και το θεατρικό έργο που έχει γράψει ο σκηνοθέτης, παίζεται αυτό τον καιρό στο Τριανόν και παρακολούθησα πρόσφατα (περισσότερες πληροφορίες εδώ), μπορώ να πω ότι επαναλαμβάνεται πια αρκετά και ενδεχομένως να χρειάζεται μια υφολογική και θεματική ανανέωση.

22.11.2013

Τhe Death of Mr. Lazarescu (2005): Mια από τις πρώτες ταινίες που σύστησαν το νέο κύμα του ρουμανικού σινεμά με φεστιβάλ και κοινό είναι η ταινία του Cristi Puiu που θα έπρεπε να λέγεται η Οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και προς το θάνατό του, ενώ ραγδαία επιδεινώνεται η κατάσταση της υγείας του.

Το κατάμαυρο χιούμορ και ο παραλογισμός της ταινίας εκθειάστηκαν στις κριτικές αλλά όποιος έχει πάει σε ελληνικό νοσοκομείο δε νομίζω ότι βρίσκει τόσο παράλογα όσα εκτυλίσσονται στο φιλμ (στην πραγματικότητα έχουμε δει και πολύ χειρότερα). Κλασικά για ρουμάνικη ταινία το καστ είναι φοβερό και όλοι οι δεύτεροι ρόλοι (γιατροί και νοσοκόμες κυρίως) είναι καταπληκτικοί πέραν των πρωταγωνιστών Ion Fiscuteanu και Luminita Gheorghiou (είπαμε για την υπέροχη αυτή ηθοποιό και την ερμηνεία της στο Child’s Pose).