Diaries of A Film Buff #3

12:43 22/9/2013 - Πηγή: Mixtape

Καθυστερημένη η στήλη σε μια (ακόμη) πολύ θλιβερή εβδομάδα στην οποία έτσι κι αλλιώς είχα σκοπό να κάνω μια ιδιαίτερη, “σοβαρή” αναφορά στην ταινία Ερείπια. Οροθετικές Γυναίκες: το Χρονικό μιας Διαπόμπευσης σε σκηνοθεσία της Ζωής Μαυρουδή, το οποίο προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, παρουσία αρκετών εκ των συντελεστών του, που πήραν μέρος και στη συζήτηση που επακολούθησε. Το ντοκιμαντέρ, όπως επακριβώς και ο τίτλος δηλώνει είναι μια εξιστόρηση της τραγικής αυτής υπόθεσης και κατά συνέπεια έχει αρκετά δημοσιογραφικό/ερευνητικό

χαρακτήρα και ύφος.

Παρακολουθούμε από τη μία το χρονικό του κανιβαλισμού/διαπόμπευσης των γυναικών αυτών από τα media αλλά και τη δικαστική εξουσία και από την άλλη τις ανθρωπιστικές, νομικές και ιατρικές προεκτάσεις του ζητήματος αυτού. Επιπροσθέτως ιδιαίτερο βάρος δόθηκε και στις προσωπικές ιστορίες όσων (λίγων) από τις γυναίκες αυτές συμμετέχουν στο ντοκιμαντέρ, που τους φέρεται με ιδιαίτερη διακριτικότητα, ευαισθησία και πάνω απ’ όλα σεβασμό. Διαβάστε και εδώ περισσότερα και κυρίως δείτε το πρόγραμμα των ΔΩΡΕΑΝ προβολών (στην Αθήνα στο Μικρόσκοσμο) ανά τη χώρα.

09.09.2013

Trance: Kαθυστερημένη εξάλλου βρεθηκα να παρακολουθώ και την τελευταία δουλειά του Danny Boyle και πρώτη του μετά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου. Μια ιστορία που έχει στοιχεία Inception στην εκδοχή της ύπνωσης αντί του ονείρου. Βασικά αποτελεί πάτσγουορκ στοιχείων πολλών crime films, κάτι όμως αδυνατεί να κρύψει τις τεράστιες τρύπες/λογικά άλματα της πλοκής. Φυσικά το λαμπερό καστ (James Mc Avoy, Rosario Dawson,Vincent Cassel) και η νευρώδης κάμερα του Boyle μπαλώνουν κάπως το πράγμα χαρίζοντας στο θεατή ένα απλά διασκεδαστικό δίωρο.

11.09.2013

Crystal Fairy:Γράψαμε την προηγούμενη εβδομάδα για τη λίστα των NYT για τους 20 πιο ελπιδοφόρους σκηνοθέτες κάτω των 40 ετών. Το Crystal Fairy είναι του Sebastián Silva που βρίσκεται στη εν λόγω λίστα. Ο Jamie (Μichael Cera) ταξιδεύει στη Χιλή με τους ντόπιους φίλους του και πέφτει πανω σε μια εκκεντρική κοπέλα που την προσκαλεί στην αναζήτησή τους για ένα παραισθησιογόνο κάκτο με μεσκαλίνη, τον οποίο και τελικά βρίσκουν και καταναλώνουν σε μια παραλία στην άκρη της ερήμου.

To μόνο που μπορώ να πω είναι: Μη δείτε αυτήν την ταινία για κανένα λόγο! Πρόκειται για φιλμ σε μεγάλο βαθμό βασισμένο στον αυτοσχεδιασμό και η χύμα τριπαρισμένη φάση που περιγράφει δεν έχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον στην οθόνη -σε αντιδιαστολή (…μάλλον) με την πραγματική ζωή- με εξαίρεση δυο τρεις αστείες σκηνές.

13.09.2013

The 40-Year Old Virgin: Άλλη μια claim-to-shame επιλογή, τουλάχιστον από το πάνω ράφι της αμερικάνικης κωμωδίας. Είναι φυσικά μια παλιότερη ταινία του 2005 σε σκηνοθεσία Judd Apatow με αρκετούς από τους σταθερούς του συνεργάτες (Paul Rudd, Seth Rogen κ.α.). Πρέπει να παραδεχτώ ότι βρίσκω τον Apatow αρκετά καλό σ’ αυτό που κάνει (δηλαδή μια -σχεδόν- mainstream, σίγουρα ακίνδυνη αλλά αρκετά αστεία κωμωδία, όχι απαλλαγμένη βέβαια από τα στερεότυπα που το είδος αυτό αναπαράγει στο Hollywood) και μετά από αυτή τη ντροπιαστική παραδοχή να πω ότι θα ακολουθήσουν δύο εβδομάδες πιο σοβαρών επιλογών -τόσο εκτός όσο και εντός Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.