Disappears

14:39 5/7/2012 - Πηγή: Mixtape

Ελάχιστες οι ενδιαφέρουσες συναυλίες αυτό το καλοκαίρι, οπότε η μετάκληση των Disappears, μέλος του group πλέον και ο πρώην Sonic Youth, drummer Steve Shelley, την ερχόμενη Τρίτη από την Arte Fiasco αποτελεί σίγουρα ένα από τα highlights, οπότε και μιλήσαμε με τον ηγέτη της μπάντας Brian Case.

Δημιουργικοί και ασταμάτητοι, οι

Disappears κυκλοφορούν από το 2010, ένα album κάθε χρόνο, με το ντεμπούτο “Lux“, να ακολουθείται από το “Guider“, ενώ φέτος κυκλοφόρησαν το “Pre Language”. Εργασιομανείς σίγουρα.

“Δεν είμαστε εργασιομανείς, απλά πιστεύουμε στην σκληρή δουλειά. Βασικά αυτολογοκρινόμαστε. Ξεκινάμε πολλά τραγούδια, τα δουλεύουμε και στο τέλος τα πετάμε στα σκουπίδια.”

Τρία albums λοιπόν μέσα σε τρία χρόνια, δεν θα πρέπει να διαφέρουν και πολύ, και όμως οι διαφορές μεταξύ του “Lux” και του “Pre Language” είναι εμφανείς, με το νέο τους πόνημα να είναι ίσως και το καλύτερο δισκογράφημα της έως τώρα πορείας του.

“Πάντα θεωρούσα το “Lux” ένα πραγματικά pop album και παράλληλα το πιο “garage”. To “Pre Language” νομίζω είναι πιο σκοτεινό και κατά κάποιο τρόπο το πιο «κτηνώδες» – έχει μόνο κοφτερές γωνίες και δεν επιχειρεί καλύψει τίποτα. Είναι εκεί, στέκεται μπροστά σου. Ίσως να μοιάζει πιο “catchy”επειδή η παραγωγή είναι πολύ καθαρή αλλά και λόγω της πολύ καλής τελικής μείξης.”

Και τα τρία albums των Disappears σου δίνουν την εντύπωση ότι το συγκρότημα δεν δημιουργεί συμπαγείς αυστηρές συνθέσεις. Αντίθετα φαίνονται παραδομένοι σε μεγάλο βαθμό στον αυτοσχεδιασμό. Όμως αυτό είναι μισή αλήθεια.

“Τα τραγούδια μας σχετίζονται πολύ με τον αυτοσχεδιασμό όταν ξεκινάμε να τα δουλεύουμε, αλλά σύντομα βρίσκουμε το επίκεντρό τους χρησιμοποιώντας τις πρώτες μας ιδέες και το ένστικτό μας. Μας αρέσει να αφήνουμε «χώρο» στα τραγούδια ώστε να υπάρχει πάντα περιθώριο για νέα πράγματα και πειραματισμούς. Συνηθίζουμε να πειραματιζόμαστε στο στούντιο, και για παράδειγμα τα τραγούδια “JOA” και “Minor Patterns”  -  δύο από τα αγαπημένα μου του νέου album – γεννήθηκαν στο στούντιο πάνω σε ένα ελεύθερο τζαμάρισμα. ”

Έχοντας ακροαστεί για τα καλά τα τρία albums, περιμένοντας να ακούσεις live τους Disappears στην Αθήνα, λογικό είναι ίσως να αναμένεις και μία μεγαλύτερη ελευθερία στην ζωντανή απόδοση των συνθέσεων των album τους.

“Όσον αφορά τις συναυλίες, χωρίζουμε τα τραγούδια μας σε δύο κατηγορίες . Από την μια υπάρχουν τα δεμένα «pop» τραγούδια διάρκειας γύρω στα 2 λεπτά τα οποία τα παίζουμε live όπως τα ηχογραφήσαμε, και υπάρχουν και τα υπόλοιπα τα οποία στην ουσία τα ηχογραφήσαμε την πρώτη φορά που τα παίξαμε, και φυσικά έχουν το περιθώριο να τα αλλάζουμε κάθε φορά , σε κάθε σχεδόν συναυλία. Είναι σημαντικό να διαισθάνεσαι την ατμόσφαιρα και την ανταπόκριση του κοινού σε έναν συναυλιακό χώρο και να το κοντρολάρεις κατά κάποιο τρόπο, και από την ενέργεια που δέχεσαι να διαμορφώνεις το πώς «βγουν» τα κομμάτια κάθε βράδυ.”

Με τον ρυθμό που δουλεύουν οι Disappears όπως λέγαμε και νωρίτερα με τις απανωτές κυκλοφορ