Lee Ranaldo – “Between the Times and the Tides”

11:05 26/4/2012 - Πηγή: Mixtape

Ο αρνητικός αντίκτυπος απ’ το προδιαγραμμένο τέλος εποχής για τους Sonic Youth, ύστερα απ’ το χωρισμό που επήλθε ανάμεσα στο ζεύγος Thurston Moore-Kim Gordon, έρχεται να μετριαστεί συναισθηματικά απ’ την έκδοση του ένατου προσωπικού άλμπουμ του Lee Ranaldo. Μέσα από δέκα συνθέσεις απόλυτα εναρμονισμένες με την αισθητική του, ο κιθαρίστας του νεοϋορκέζικου τοτέμ του εναλλακτικού κιθαριστικού ήχου, περιδιαβαίνει το αμερικάνικο ροκ

δίχως να προσκολλάτε σε φόρμες και μη αναμασώντας στιλιστικά πετυχημένες συνταγές του πρότερου βίου του ή ομοϊδεατών του. Between the Times and the Tides, λοιπόν…

Είναι εύλογο να θέσει κανείς επί τάπητος το ζήτημα του πόσο καταλυτικά επέδρασε η παρακαταθήκη των SY, πολλώ μάλλον στους ίδιους τους δημιουργούς της. Όταν, όμως, σε πλημυρίζουν οι ψυχεδελικές ενοράσεις του χαμηλότονου “Stranded”, διακρίνεις τάχιστα την ανάγκη για να εκφραστεί μια ιδιοσυγκρασιακή άποψη, να εμφανιστεί μια όποια παρέκκλιση απ’ τα καθιερωμένα και ευρέως αποδεκτά κεκτημένα. Δεν προκαλεί απορία, λοιπόν, το γεγονός πως ο 56χρονος Ranaldo στην πρόσφατη συμμετοχή του στη στήλη του Pitchfork 5-10-15-20, που προσκαλεί καλλιτέχνες για να τους αποσπάσει τα ανά πενταετία ακούσματά τους απ’ την ηλικία των 5 έως και τη δεκαετία που διανύουν, ο Ranaldo εκθείασε την εύστοχα αυτοσχεδιαστική γραφή των Grateful Dead.

Ο Ranaldo φαίνεται να έχει περισσότερο από ποτέ ως προτεραιότητά του να καταθέσει εύληπτα straight forward Τραγούδια (ναι με ταφ κεφαλαίο), διαμέσου ελκυστικών αναπτύξεων και κορυφώσεων. Σε αυτή του την επιδίωξη  θα ενέτασσε κανείς το αδιαμφισβήτητα εξέχον “Xtina As I Knew Her”, με τα ηλεκτρισμένα riffs που επιτρέπουν στις μελωδίες να ρέουν και να σου εντυπώνονται αβίαστα, καθώς και τύμπανα που παράγουν στιβαρή ρυθμική βάση, την οποία διασχίζουν με περίσσια νευρικότητα τα φωνητικά. Psych rock αξιώσεων συνιστά το fuzzy παραλήρημα του “Fire Island (Phases)” με κουπλέ που θα παρέπεμπαν σε ανδραγαθήματα απ’ την ηλεκτρακουστική singer/songwriter οδό των αμερικάνικων 60s/70s. Στο namedropping θα συναντήσετε τον Neil Young με τους Crazy Horse να συνυπάρχουν με φυσικότητα στις καμπύλες του ηχογραφήματος.

Εκ νέου πνοή στη δημιουργικότητά του και τη σχέση του με το κοινό, αποζητά ο εμπνευστής του εν λόγω δίσκου, τη στιγμή που επιλέγει για σημείο αφετηρίας το “Waiting On A Dream”, το οποίο θαρρείς πως ξεπετάχτηκε απ’ τις εντυπωσιακότερες θέσεις του tracklist του Goo των Sonic Youth. Βέβαια, συμφωνούμε ότι θα βαλτώσει ολίγον όταν θα κοιτάζει έντονα προς τα πίσω, με το “Lost”, αλλά κατά κάτι αργότερα θα επανέλθει κλείνοντας με το δυναμισμό του “Tomorrow Never Comes”. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτή η ευφορική καλιφορνέζικη ψυχεδέλεια είναι πανταχού παρούσα, σε όποια γωνιά κι αν εστιάσεις.

Οτιδήποτε κι αν ειπωθεί για το Between the Tides and the Times είναι αδύνατο να μην καρφώσει στο μυαλό εικόνες από μια αλλιώτικη εποχή. Λιγάκι πριν ξαναπατήσεις το play, αυτό που μετρά δεν είναι άλλο παρά το κλίμα που θα κατακλίσει το χώρο γύρω σου. Κι α