New Adventures In Hi-Fi vol. 37

13:22 24/3/2014 - Πηγή: Mixtape

Ήθελα να πω για την Lady Gaga που έφαγε τον εμετό μιας άλλης ανισσόροπης onstage αλλά αυτό πάλιωσε πια. Βρήκα όμως μια καλόγρια που πήγε στο ιταλικό Voice (οι κριτές είναι μακράν οι πιο λεχρίτες που έχω δει) και έκανε πραγματικότητα το όνειρο της Αδελφής Mary Clarence. Αν κάνει και πορνό αγοράζω το cd της.

Άχρηστη Κυκλοφορία: Mike Oldfield

– Man On The Rocks. Όταν κάνεις literal εξώφυλλο είναι σαν να παραδέχεσαι ανοιχτά και ολοκληρωτικά την ήττα σου. Και πραγματικά συμπαθώ τους γερόλυκους που προσπαθούν ακόμα.

Neneh Cherry – Blank Project (Smalltown Supersound)

Στο μυαλό των περισσοτέρων η Neneh Cherry δεν ήταν κάτι παραπάνω (ενώ είναι πολλά παραπάνω) από την θετή κόρη του Don Cherry, για κακή της τύχη (καλλιτεχνικά μιλώντας) αδερφή του αστείου -που ευτυχώς ξεχάστηκε πιο γρήγορα κι από το κακόγουστο δηλητήριο του Σεφερλή- που ακούει στο όνομα Eagle Eye Cherry και μια ξεχασμένη ποπ περσόνα (που 7 μηνών έγκυος τραγούδησε σαν να μην τρέχει κάστανο στο Top Of The Pops).

Και από το πουθενά, σκάει με τους Νορβηγούς The Thing να διασκευάζει σε free jazz εκδοχές Stooges και Suicide (και τον πατριό της Don και John Coltrane, αλλά πιο free jazz γι’ αυτούς είναι χωρίς καθόλου όργανα). Αυτό όμως δεν είναι καθόλου αφύσικο, αφού το ’81 ηχογραφούσε με τους Rip, Rig & Panic (που προήλθαν από μέλη των The Pop Group).

Κι όχι ότι είναι εντελώς αφύσικο, αλλά σίγουρα αναπάντεχο το πόσο καλό είναι το Blank Project. Η μισή δουλειά ανήκει στους Rocketnumbernine που της έφτιαξαν τέτοια μουσικάρα (κι ο Four Tet έβαλε το χεράκι του αλλά διακριτικότατα). Είναι λοιπόν αυτή η μετενσάρκωση της trip-hop;

Άχρηστη Πληροφορία: Αυτή και ο άντρας της (Cameron McVey) έστησαν την εταιρία παραγωγής Cherry Bear και ήταν οι πρώτοι που επένδυσαν στους Massive Attack για να βγάλουν το Blue Lines.

Tracks For Your Mixtape: “Naked”, “Weightless”, “Out of the black”
Video: “Naked”

Hatti Vatti – Worship Nothing (New Moon Recordings)

Αν μιλήσεις σε αμερικανό για “Polish dubstep”, το πιο πιθανό είναι να νομίζει ότι του μιλάς για κάποιο είδος μουσικής που έχει σχέση με βερνίκι, αλλά για να μη φανεί άσχετος να αντιδράσει κάπως έτσι ή απλά να πάθει κάτι τέτοιο από τη σύγχυση. Ο Πολωνός Piotr Kalinski (μέχρι πρότινος η κιθάρα σ’ αυτή τη μπάντα!) είχε καταφέρει να τραβήξει την προσοχή του Andy Stott και αυτό τράβηξε και τη δική μου.

Αυτό εδώ είναι το δεύτερο άλμπουμ του και το εξώφυλλο του το αδικεί πολύ. Αν και το να βρίσκεσαι μέσα στο σκοτάδι να ακούς το Worship Nothing πάνω σε μία ταράτσα, ξενοδοχείου μάλλον, με την νέον επιγραφή τη μόνη πηγή φωτός και την μισοφωτισμένη τσιμεντίλα από κάτω σου, ταιριάζει με το minimal dubstep που αναπτύσσεται με ηρεμία και προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο ήχος του σίγουρα χρωστάει κάτι στη βερολινέζικη dub σκηνή και αυτό φαίνεται κι από τα φωνητικά που χρησιμοποιεί στο μισό περίπου δίσκο.

Tracks For Your Mixtape: “Wonderful world”, “Synthesis”, “72 dub”
Video: “Tokyo”

Pan Sonic – Oksastus (Kvitnu)

Ιστορικός δεν είμαι, ούτε ειδικός πάνω στο θέμα αλλά απ’ όσο γνωρίζω (μαζί με τον Aphex Twin, μεγάλη η χάρη του) αυτοί οι δύο Φιλανδοί βρώμισαν μια για πάντα τον ηλεκτρονικό ήχο. Έβαλαν το θόρυβο στην techno σκηνή και έκαψαν πολλά μυαλά με αποκορύφωμα το 4πλό βασανιστήριο Kesto ακριβώς πριν από δέκα χρόνια (μέχρι σήμερα μόνο τα δύο πρώτα δισκάκια κατάφερα να ακούσω). Παρά τη διάλυση τους το 2009, αυτό είναι ένα live (δεν φαίνεται πουθενά αυτό κατά την ακρόαση) που ηχογραφήθηκε στην Ουκρανία (τέλεια χρονική σύμπτωση).

Η μετρονομική ακρίβεια τον χτυπημάτων τους είναι πάντα το χαρακτηριστικό τους και η industrial κληρονομιά των Suicide επίσης για πάντα στο πετσί τους. Το Oksastus είναι ένα τόσο ύπουλα επιθετικό ηλεκτρονικό οικοδόμημα που 1ον: δεν χρειάζεται να βάλει τίτλους στα κομμάτια, η διάρκεια αρκεί, 2ον:αν το βάλεις στα ακουστικά καλύτερα να έχεις κλείσει και ένα ραντεβού με ωριλά, γιατί αν δεν είχες ποτέ λαβύρινθο, αυτοί οι δύο μπορούν να σου φτιάξουν έναν, πιο τρομακτικό κι από αυτόν που επινόησε ο Kubrick για να τρελάνει τον Jack.

Tracks For Your Mixtape: “5:42”, “17:68”, “4:35”
Video: “5:42”

Sun Kil Moon – Benji (Caldo Verde)

Οι Red House Painters δεν ήταν και τόσο άτυχοι όσο οι Czars (κακά τα ψέματα, ούτε και τόσο μέτριοι) αλλά αν πραγματικά αγόραζαν τα άλμπουμ τους όσοι έλεγαν ότι τους αγαπούν, θα γέμιζαν κι αυτοί λίγα παραπάνω venue. Κι εγώ βέβαια έλεγα πόσο γαμάτα ήταν τόσο τα προσωπικά όσο και τα Sun Kil Moon άλμπουμ του Mark Kozelek αλλά μόλις με το εκπληκτικό Benji κατάλαβα πόσο ψέματα έλεγα.

Ο Χάρος βγήκε παγανιά στα μέρη του και εγκαταστάθηκε στον 7ο του δίσκο. Μία ο θείος του που πήγε από έκρηξη γκαζιού (“Truck driver”) μία η ξαδέρφη του λίγο μετά, που κι αυτή πήγε από παρόμοια έκρηξη, μία ένας φίλος του πατέρα του που καταδικάστηκε γιατί σκότωσε τη γυναίκα του…ε δε θέλει πολύ ο άνθρωπος να μαυρίσει. Κι αν μιλάμε για τον μονίμως μελαγχολικό Kozelek τότε είναι παιχνιδάκι. Η μαυρίλα έχει διαπεράσει όλο του το σώμα και βγήκε στους στίχους του, στη φωνή του και κατέληξε στην κιθάρα του, αλλά με μία δυναμική που σπάνια βρίσκεις σε τέτοιες καταστάσεις.

Άχρηστη Πληροφορία: Το πιστεύεις ή όχι, το άλμπουμ παίρνει το όνομα του από αυτό το κινηματογραφικό τερατούργημα, «για να ελαφρύνει κάπως το κλίμα», όπως είπε ο ίδιος ο Mark Kozelek.
Άχρηστη Πληροφορία 2: Εκτός από τον Will Oldham (ή Bonnie “Prince” Billy) που συμμετέχει στα φωνητικά, στα drums συνεισφέρει και ο Steve Shelley των Sonic Youth.
Άχρηστη Πληροφορία 3: Το τελευταίο κομμάτι “Ben’s my friend” είναι γραμμένο για τον καλό του φίλο Ben Gibbard των Death Cab For Cutie και Postal Service.

Tracks For Your Mixtape: “Dogs”, “Richard Ramirez died today of natural causes”, “Jim Wise”
Video: “Dogs”

Deux Filles – Silence & Wisdom + Double Happiness (Reissue ’82-’83, LTM Recordings)

Η Gemini και η Claudine ήταν δύο φίλες που τις ένωσε η μαύρη τους η μοίρα. Η πρώτη έχασε τη μητέρα της σε αυτοκινητιστικό, η δεύτερη από ανίατη ασθένεια. Ο πατέρας τη πρώτης έχασε τη μνήμη του από το ίδιο αυτοκινητιστικό και ο πατέρας της δεύτερης αγνοείτο από τότε που αυτή ήταν 9 χρονών. Ήταν δύο μικρές γαλλίδες που αγαπούσαν τη μουσική, έβγαλαν δύο δίσκους το ’82 και το ’83 και από τότε η τύχη τους αγνοείται.

Όλα αυτά όμως είναι μπούρδες που κατασκεύασαν οι Βρετανοί Simon Fisher Turner (γνωστότερος ως The King Of Luxembourg) και Colin Lloyd Tucker που πίστευαν ότι αυτή η πειραματική new wave ambient –αλλά κυρίως απροσδιόριστη- μουσική έπρεπε να προέρχεται από γαλλικά γυναικεία χέρια. Είναι λίγο σαν να ανέβηκαν οι This Mortal Coil σε καρουζέλ.

Γίνηκαν λοιπόν τραβέλια για χάρη της τέχνης. Πόζαραν στο εξώφυλλο του ντεμπούτο τους και είχαν και το θράσος να κάνουν και live σ’ αυτή την κατάσταση και μάλιστα να μην τους πάρει κανείς χαμπάρι. Αξίζει να τους/τις ακούσεις; Φυσικά. Θα βρεθείς σε ένα εγκεφαλικό στάδιο τόσο μπερδεμένο όσο και η σεξουαλική ταυτότητα των δημιουργών.

Υ.Γ.: Αυτό το παλικάρι γιατί δεν κατάφερε να βγάλει δίσκο και να κάνει καριέρα; Όχι ο Δελαπόρτας…αυτός έκανε καριέρα…

Tracks For Your Mixtape: “Zacinthos”, “L’ intrigue”, “She slides”
Video: “L’ intrigue”