Volume Festival @ Lab Art, Βόλος

12:03 11/12/2013 - Πηγή: Mixtape

Ανταπόκριση από το αξιόλογο βολιώτικο φεστιβάλ, με Red Snapper, Tiger Lillies, Keep Shelly In Athens, Opera Chaotique, The Big Nose Attack, Tricky Pony, Barbara’s Straight Son και Κατερίνα Καφετζή (Kafka).

Στην τέταρτή του παρουσία σε ισάριθμα

έτη, το Volume Festival που λαμβάνει χώρα στην πόλη του Βόλου, προξένησε ίσως τον ισχυρότερο αντίκτυπο από καταβολής του. Κι αυτό οφείλεται τόσο στο εκτόπισμα, την απόδοση και την εν γένει διάθεση των καλλιτεχνών που πλαισίωσαν το μουσικό πρόγραμμά του, όσο και στην άρτια διεξαγωγή του από οργανωτικής και ηχητικής πλευράς. Στους καθοριστικούς παράγοντες συνυπολογίστε και τον χώρο στον οποίο τελέστηκε κατά το τριήμερο 5-7 Δεκεμβρίου, το νεοφερμένο Lab Art που στην πραγματικότητα συνιστά μια αλλιώτικη εκδοχή αισθητικής του Vox που βρισκόταν μέχρι πρότινος εκεί.

Αναλυτικότερα…

1η Ημέρα (Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου)

Red Snapper

– Red Snapper –
Από τα πραγματικά ιδιοσυγκρασιακά σύνολα που κατοικοεδρεύουν στο Μεγάλο Νησί, αυτό των Red Snapper δεν διεκδίκησε δόξα μέσω μιας εκτεταμένης-παραφουσκωμένης δημοσιότητας. Οι Ali Friend, David Ayers και Richard Thair, θέλησαν να κινηθούν αυτόνομα από το ’93, όταν και εγκαινίασαν επίσημα τη σύμπραξή τους. Η δε άρνησή τους να ακολουθήσουν τις επιταγές κάποιου πατροναρισμένου από τα ΜΜΕ ηχητικού ιδιώματος, τους έβγαλε εκτός των καθιερωμένων λιστών με τους «αναγνωρισμένους» εκπροσώπους οποιουδήποτε μουσικού είδους. Το εισέπραττες και συναυλιακά αυτό, αφού – ως επικεφαλής της 1ης ημέρας του Volume – κανένα πλαίσιο δεν στάθηκε ικανό να τους χωρέσει.

Οι ελιγμοί του Friend στο κοντραμπάσο βρισκόταν διαρκώς σε ανοιχτή γραμμή με το ευεργετικό παίξιμο του Thair στα κρουστά και τις κιθαριστικές ενέργειες του Ayer, συστατικά που μαζί με τα αντίστοιχα στο σαξοφώνο του άτυπου τέταρτου μέλους του γκρουπ Tom Challenger, οικοδομούσαν αρμονικά την αιχμηρή κι ενίοτε απαλή τζαζ άποψή τους. Συγχρόνως, έδιναν ένα ηλεκτρονικό στίγμα αξιοποιώντας keyboard, pads και laptops, που μας έκαναν να ανασυνθέσουμε τις trip hop μνήμες μας. Εάν λάβετε υπόψη σας τις φουτουριστικές ambient, ροκ και φανκ παρεισφρήσεις στο σετ τους, τότε θα διαπιστώσετε για τι εύρος κάνω λόγο… Σε μια εμφάνιση που συνοδεύτηκε από αδιάκοπο αλισβερίσι με το κοινό (με τον Friend σε μεγάλα επικοινωνιακά κέφια), στην οποία οι Red Snapper διέσχισαν εκστατικά σταθμούς της πορείας τους. Προερχόμενους, από τo ντεμπούτο LP τους Prince Blimey (λχ “Get Some Sleep Tiger”), τις σπουδαίες τους καταθέσεις Making Bones (τα εθιστικά “Suckerpunch” και “4 Dead Monks”) και Our Aim Is To Satisfy Red Snapper (“They’re Hanging Me Tonight”), τα Pale Blue Dot (“Lagos Creepers”) και Key (“Architectonic”). Κλείνοντας, μας ενημέρωσαν για το επερχόμενο άλμπουμ τους, που πρόκειται να εκδοθεί την Άνοιξη του 2014. Αναμένουμε!

– The Big Nose Attack –
Εκείνο που σου καρφώνεται άμεσα στο νου καθώς ακούς τις αρμονίες των Big Nose Attack, είναι η αίσθηση πως έχεις μπροστά σου ένα ακόμα ντουέτο που χρησιμοποιεί τη λιτή ενορχήστρωση κιθάρας-ντραμς ούτως ώστε να περατώσει τις rock ‘n’ roll αναπτύξεις του. Κάπου μεταξύ της μπλουζ αναβίωσης που επιχείρησαν από τα τέλη των ‘90s οι White Stripes και των επακολούθων αυτής, μέρος των οποίων αντανακλάται στη μαζική υστερία για τους Black Keys. Οι τελευταίοι αποτελούν έκδηλη επιρροή για τους ΤBNA, αν σκεφτεί κανείς ότι εκείνοι τους διασκεύασαν δις, αν δεν κάνω λάθος, ενώπιόν μας (“Howlin”).

Σε ένα τέτοιο ύφος, λοιπόν, το προκείμενο αθηναϊκό δίδυμο – που έχει ξαναεμφανιστεί στο Βόλο – πέραν των λιγοστών διασκευών, ερμήνευσε κομμάτια από τα δύο άλμπουμ του (το ομώνυμο και το εφετινό Paint It Blue) και από την ηχητική επένδυση της B-Movie American Burger II, με προεξέχοντα τα ευκολομνημόνευτα “Monday Morning Spagetti” και “Yeah! (That Girl)”. Εν τέλει, με ανάμεικτα αποτελέσματα, αφού τους έλλειπε εμφανώς το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

– Barbara’s Straight Son –
Η απήχηση των Barbara’s Straight Son ήταν αληθινά αμφιλεγόμενη. Μια ματιά στους παρευρισκομένους θεατές/ακροατές αρκούσε για να το αντιληφθείς. Ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη, το συγκεκριμένο κουαρτέτο παρέδωσε οργασμικά και απολύτως εύστοχα μια ακολουθία συνθέσεων. Μέσα από την αυτοσχεδιαστική «συνομιλία» μπάσου, κρουστών, συνθεσάιζερ και ηλεκτρονικών υποστηριγμάτων, οι επίσης Αθηναίοι B.S.S διασταύρωσαν επιτυχώς και ζωντανά το math rock με την electronica (από τα 70s μέχρι τις 90s κυκλοφορίες της Warp), το πανκ με το krautrock και το drum ‘n’ bass. Μην παραλείψετε να τους απολαύσετε επί σκηνής και να ακούσετε το τελευταίο καταπληκτικό πόνημά τους.

2η Ημέρα (Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου)

Keep Shelly In Athens

– Keep Shelly In Athens –
Παρόλο που τελευταία έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές επί ελληνικού εδάφους, δεν κατόρθωσα να παρακολουθήσω λάιβ των Keep Shelly In Athens. Φάνηκε ότι εκείνη η αναμονή άξιζε πραγματικά τον κόπο, διότι ως τετράδα – με την προσθήκη ντραμς και κιθάρας – υπό την καθοδήγηση τoυ RΠЯ (ηλεκτρονικά) και της Sarah P (φωνή), απέδειξαν πως η εντός και εκτός συνόρων συναυλιακή τους δραστηριότητα τούς προίκισε με καθηλωτικές ιδιότητες. Οι οποίες, συνεισφέρουν τα μέγιστα στη ζωντανή απόδοση των ηχογραφημάτων τους.

Έτσι, ξετύλιξαν το κουβάρι της μέχρι στιγμής σταδιοδρομίας τους, παίζοντας ως επί το πλείστον τραγούδια από το μοναδικό τους LP At Home (πόσο υπέροχα ήχησε το “Time Exists Only To Betray Us”), σε ένα σετ που έρρεε αβίαστα κερδίζοντας χειροκροτήματα, χαμόγελα και διαθέσεις. Σε διάρκεια λιγότερη της μίας ώρας, που θα θέλαμε σίγουρα να διευρυνθεί εξαιτίας της καλής τους φόρμας, οι Κυψελιώτες κατάφεραν να απλώσουν τις ελκυστικές τους μελωδίες μέσα από μια καθόλα ρυθμική αλληλουχία στιγμών, στις οποίες η οργανική οπτική προσέδωσε ένα διαφορετικό αποτύπωμα σε σχέση με τις αντίστοιχες (περισσότερο ψηφιακές) στους δίσκους του γκρουπ.

Tricky Pony

– Tricky Pony –
Οι Tricky Pony συγκαταλέγονται στα μουσικά σύνολα που μοιάζουν να γνωρίζουν προς τα πού βαδίζουν. Οι απόπειρές τους επιστρώνονται στην μετάπλαση συνθέσεων άλλων καλλιτεχνών και συχνά έχουν αίσια έκβαση.

Tην περασμένη Παρασκευή, επιδόθηκαν σε νουάρ ποπ (με 60s μπαρόκ και σόουλ πνεύμα) αποδόσεις ετερόκλητων τραγουδιών. Πότε με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες επεμβάσεις από τη σκοπιά τους, όπως η μεταμόρφωση του “I Feel You” των Depeche Mode και του “Damn Your Eyes” της Etta James σε μεταμεσονύχτιες ερωτικές ωδές, και πότε με άστοχες, σαν την άψυχη ερμηνεία του “Magic Doors” των Portishead. Στα θετικά συγκρατώ και την live εκδοχή τους για το θέμα που υπέγραψε το ½ των ιδρυτών τους, ο Δημοσθένης Γρίβας, για την θεατρική παράσταση Κόκκινα Φανάρια, όπως και την αξιόλογη από μικροφώνου παρουσία της (ηθοποιού) Μαρίας Ναυπλιώτου.

– Κατερίνα Καφετζή aka Kafka –
Για την Κατερίνα Καφετζή (Kafka), η επιλογή μουσικής για την ψυχαγωγία τη δική της και των γύρω της, αποτελεί καθημερινή υπόθεση. Μια διαδικασία, που μοιάζει να επιμελείται με ιδιαίτερο ζήλο και μεράκι, τόσο από τη συχνότητα του Εν Λευκώ (όπου διατελεί διευθύντρια προγράμματος), όσο και από τις deejaying ενασχολήσεις της.

Από την πλευρά, άλλωστε, της dj μας «αποκαλύφθηκε» σε διάφορα χρονικά διαστήματα (πριν και μετά τα live) της δεύτερης ημέρας του Volume, διαλέγοντας κομμάτια ποικίλων διαθέσεων, από την post punk αύρα των The Sound και Savages, μέχρι την «περίπτωση» που ακούει στο όνομα Φανταστικοί Ήχοι. Ομορφιές…

3η Ημέρα (Σάββατο 7 Δεκεμβρίου)

Tiger Lillies

– Tiger Lillies –
Διαβαίνοντας το κατώφλι του Lab Art το Σάββατο που μας πέρασε, ήξερα πως θα συναντούσα ένα πολυπληθές κοινό. Λίγο αργότερα, θα αντίκριζα έναν συναυλιακό χώρο πιο γεμάτο από ποτέ στις τρεις αυτές ημέρες του φεστιβάλ. Οι Tiger Lillies ήταν ο προφανής λόγος εκείνης της κοσμοσυρροής.

Είναι ευρέως γνωστό πως οι εν λόγω Λονδρέζοι επικοινωνούν τις εμπνεύσεις τους μέσα από σουρεαλιστικές παραστάσεις και καταστάσεις. Μερικές δε από αυτές μετέφεραν επί σκηνής και στην πόλη του Βόλου, αποσπώντας εύλογα κολακεύτηκα σχόλια και την μόνιμη προσήλωση των παρευρισκομένων. Το πρόγραμμα τους, το οποίο ξεπέρασε σε διάρκεια το δίωρο, απαρτίστηκε από πραγματικά αριστοτεχνική κινησιολογία, τραγούδι και οργανοπαιξία (αξέχαστο θα παραμείνει εκείνο το στοιχειωτικό θέρεμιν), προσφέροντας μια μουσικοθεατρική εμπειρία που κέρδισε και τους τελευταίους δύσπιστους (όπως ο υποφαινόμενος). Γαλλικά chanson, βαλκανική αύρα, βαλς, αγγλοσαξονική φολκ, γκόσπελ, όπερα και κλασικίζοντες σκοποί, συγχωνεύτηκαν στο καμπαρέ πανκ υβρίδιό τους. Κι αν και δεν δύναμαι να σταχυολογήσω κάποιες αποδόσεις κομματιών (όλα τους συνέβαλαν αποφασιστικά), αναφέρω απλώς πως ακούστηκε μέχρι και το “Bully Boys”… Εις το επανιδείν!

Opera Chaotique

– Opera Chaotique –
Προηγουμένως, είχαν δώσει το στίγμα τους οι δικοί μας Opera Chaotique. Επιλέγοντας μια λιτή ενορχήστρωση με πιάνο και ένα μικροσκοπικό σετ κρουστών, το δίδυμο που περιοδεύει ανά την Ευρώπη, ετοίμασε και κατέθεσε με θεατρικότητα ένα σχεδόν stand up performance με εύστοχα χιουμοριστικά διαλείμματα ανάμεσα στο σκουρόχρωμο και οπερετικό καμπαρέ του ύφος. Πιστοποιώντας, με στιγμιότυπα σαν αυτά κατά την εκτέλεση του “The Love Song”, πως ανήκουν στους αξιοπρόσεκτους νέους δημιουργούς της ημεδαπής.

Φωτογραφίες: Lab Art