Η Κροατία είναι η μοίρα της Εθνικής πόλο Ανδρών

14:23 22/1/2020 - Πηγή: Contra

Το παιχνίδι με τη Ρουμανία, το μπαράζ δηλαδή της Εθνικής Ελλάδας στους άνδρες για την πρόκριση στα προημιτελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος πόλο της Βουδαπέστης, κρίθηκε στο στοιχείο που η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου ήταν ξεκάθαρα ανώτερη: την ατομική ικανότητα. Το 14-7 ήταν το προϊόν της ανωτερότητας των παικτών, της σύμπτυξης και ασφαλώς του ρυθμού που βρήκαν σε ένα καταιγιστικό 4ο οκτάλεπτο, όταν σκόραραν 4 φορές σε 3'04'', για να μετατρέψουν το 5-4 σε 5-8. Σκόραραν επιπλέον δύο φορές, για να κλείσουν την

περίοδο με το εντυπωσιακό σερί 6-0. Η αλλαγή ταχύτητας έφερε και τη ρουμανική υπόκλιση. Γιάννη Φουντούλη, Άγγελο Βλαχόπουλο, Κωνσταντίνο Γενηδουνιά, Αλέξανδρο Γούνα, Κώστα Μουρίκη, Χριστόδουλο Κολόμβο, ακόμα και Αλέξανδρο Παπαναστασίου, ουδεμία ομάδα που δεν λογίζεται από τις μεγάλες του κόσμου διαθέτει. Ο Μάριος Καπότσης, παίκτης της Στεάουα Βουκουρεστίου, έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του με το σκουφάκι της Εθνικής.

Πρακτικά, από το Ευρωπαϊκό του 2014, πάλι στη Βουδαπέστη, και την επική ανατροπή με τα δύο γκολ του Μανώλη Μυλωνάκη σε 25 δευτερόλεπτα, αλλά και την γκάφα των Ρουμάνων να παίξουν γρήγορα έναν παίκτη παραπάνω που τους εξασφάλιζε τουλάχιστον την ισοπαλία, η Εθνική έχει αφήσει τουλάχιστον αυτήν την ομάδα πίσω.

Ενδιαφέρον είναι ότι ο Βλάχος προτίμησε τον Κώστα Γαλανίδη να βγάλει τα 32 λεπτά της αναμέτρησης με τους Ρουμάνους και ο Κρητικός τα πήγε περίφημα στο 2ο ημίχρονο, όταν δέχθηκε μόλις 2 γκολ. Είναι πρακτικά αδύνατον να γνωρίζει κάποιος ποιος θα παίξει στο επόμενο παιχνίδι: στην Γκουανγκτσού, ο Γαλανίδης ήταν εκείνος που έπαιξε στους ομίλους και ο Μανώλης Ζερδεβάς στα δύο νοκ άουτ ματς. Τώρα, ο τελευταίος έβγαλε τα 32 λεπτά με τους Ιταλούς στην πρεμιέρα, στην ήττα 6-10, οι δύο τερματοφύλακες μοιράστηκαν τα ημίχρονα στο 17-10 με τη Γεωργία, ενώ πάλι ο Ζερδεβάς έπαιξε σε όλο το ματς με τη Γαλλία, αγχωτικό δίχως άλλο για την Εθνική, όπως δείχνει το τελικό 12-10.

Η γεωγραφία του Ευρωπαϊκού στους προημιτελικούς της Τετάρτης έχει μόλις ένα ζευγάρι το οποίο είναι απευκταίο για την ομάδα που θέλει να διεκδικήσει το 'εισιτήριο' που δίνει η διοργάνωση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο: το Σερβία-Ισπανία (18:30). Οι δύο είναι ήδη στους Αγώνες του Τόκιο, η πρώτη ως νικήτρια του World League το 2019 και η δεύτερη ως φιναλίστ του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Γκουανγκτσού το ίδιο καλοκαίρι. Οι Σέρβοι ψάχνουν, βεβαίως, το 5ο διαδοχικό τρόπαιό τους στη διοργάνωση και ο πιο σύνθετος τελικός από τους προηγούμενους ήταν ο πιο πρόσφατος, στη Βαρκελώνη, με την Ισπανία, ο μόνος που κρίθηκε στα πέναλτι. Η Ιταλία, που είναι η άλλη ομάδα που έχει προκριθεί, ως παγκόσμια πρωταθλήτρια, αντιμετωπίζει το Μαυροβούνιο (17:00), ενώ η Ουγγαρία, οικοδέσποινα, θα παίξει με τη Ρωσία (20:00).

Αυτό σημαίνει ότι είναι πρακτικά αδύνατον να μπεις στην τετράδα και να πάρεις το 'εισιτήριο'. Θα είναι σίγουρα μία ομάδα από τις ήδη προκριθείσες στην Ιαπωνία και στην καλύτερη περίπτωση θα είναι και δεύτερη. Ωστόσο, το πρόγραμμα φέρνει έτσι τα πράγματα, που ο νικητής του Ουγγαρία-Ρωσία θα παίξει με το νικητή του Ιταλία-Μαυροβούνιο. Και ο νικητής του Σερβία-Ισπανία θα αντιμετωπίσει την Ελλάδα ή την Κροατία, που θα παίξουν τον τελευταίο προημιτελικό της μέρας, δηλαδή στις 21:30. Ακόμη, βεβαίως, είναι νωρίς για να διευθετηθεί ακριβώς τι χρειάζεται. Η Εθνική προέρχεται από δύο διαδοχικούς χαμένους προημιτελικούς: εκείνον με την Ισπανία στο Ευρωπαϊκό της Βαρκελώνης το 2018 και αυτόν με την Ιταλία στο Παγκόσμιο του 2019.

Η Κροατία μοιάζει να είναι η μοίρα της Ελλάδας. Μόνο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί 10 φορές από το 1993, όταν οι 'χρβάτσκι' έπαιξαν για πρώτη φορά ως ανεξάρτητοι. Οι 7 νίκες της ομάδας από τη χώρα της πρώην ενωμένης Γιουγκοσλαβίας είναι ενδεικτικές, ενώ δύο εξ αυτών έχουν έρθει σε νοκ άουτ παιχνίδια: το 4-5 στον προημιτελικό του 1997 στη Σεβίλλη και το 6-7 στον ημιτελικό του 1999 στη Φλωρεντία. Άλλο ένα ματς κατάταξης, για την 5η θέση το 2014, έληξε 7-11. Η Εθνική έχει να επιδείξει 3 ισοπαλίες. Το 10-10 του 2006 στη Βουδαπέστη, με την άνευ στασιαστών ομάδα που συνέταξε ο Σάντρο Καμπάνια και τον Φουντούλη, τωρινό αρχηγό, στα 18 του στο ρόστερ είναι η μία εξ αυτών. Ακολούθησε το 10-10 στη 'στραβή' διοργάνωση του Ιούλη του 2008 στη Μάλαγα, που σήμανε την αρχή του τέλους της θητείας του Σικελού στο τιμόνι της Εθνικής, ενώ υπάρχει και το 7-7 στον όμιλο το 2001, στη διοργάνωση της Βουδαπέστης. Βοηθά ότι σε αυτήν την πόλη η Εθνική έχει πετύχει τα πιο σημαντικά αποτελέσματα με αντίπαλο την Κροατία, ωστόσο όπως είναι κατανοητό (και όπως θα ισχύει αν, ευκταία, προκριθεί και παίξει με τη Σερβία στον ημιτελικό), θα πρέπει να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ στη συγκεκριμένη διοργάνωση για να βρεθεί στους ημιτελικούς.

Η Κροατία, όμως, έχει συνοδεύσει την Εθνική συνολικά σε όλες τις μεγάλες στιγμές της. Το 2005 ήταν η αντίπαλός της στον μικρό τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του Μόντρεαλ, ο οποίος έφερε το πρώτο μετάλλιο της ομάδας στη διοργάνωση, με το 10-9 στην παράταση και το γκολ του Γιώργου Αφρουδάκη. Δέκα χρόνια αργότερα, έφτασε τον ημιτελικό του Καζάν στο όριο, δηλαδή στα πέναλτι, πριν αποκρούσει ο Γιόσιπ Πάβιτς (που το ίδιο καλοκαίρι τον είχε αποκτήσει ο Ολυμπιακός) το σουτ του Φουντούλη και σπεύσει να τον παρηγορήσει, στην αρχή μίας σχέσης που, όπως παρατηρήσαμε με τη Μαρία Καούκη στη συνέντευξή της από τον Χιώτη, έγινε μία δυνατή φιλία. Το 1996 ήμαστε εκεί εμείς γι' αυτούς. Στο πρώτο παιχνίδι τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες ως ανεξαρτήτου κράτους, στο πόλο, νίκησαν 8-5 τη 'γαλανόλευκη'. Τότε, στην Ατλάντα, είχαν φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης, όπου έχασαν από την Ισπανία, για να πανηγυρίσει το χρυσό και μία θεαματική επιστροφή ο εμβληματικός Μανέ Εστιάρτε. Η Εθνική, από τη μεριά της, μπήκε στους ολυμπιονίκες με την 6η θέση.

Η Ελλάδα, πάντως, έχει νικήσει την Κροατία 9 φορές και ψάχνει τον ζυγό αριθμό σε ένα πιο-ζυγό-δεν-γίνεται έτος.

Ύστερα από 16 χρόνια, στο Λονδίνο, η ομάδα του Ράτκο Ρούντιτς νίκησε στην πρεμιέρα 8-6 την Ελλάδα του Ντράγκαν Άντριτς. Μάλιστα, ο μυθικός κόουτς των 4 χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων ήταν τιμωρημένος, οπότε την ομάδα είχαν κοουτσάρει οι Έλβις Φάτοβιτς και Βιάτσεσλαβ Κόμπεστσακ, που ήταν μέλη της Εθνικής του 1996. Οι Κροάτες έφτασαν ως το τέλος του δρόμου και πήραν το χρυσό μετάλλιο, ισοπεδώνοντας οποιονδήποτε αντίπαλο, είτε λεγόταν Μαυροβούνιο (στον ημιτελικό) είτε Ιταλία (στον τελικό).

Οι επιρροές

Μ' αυτά και μ' αυτά, αυτή η Κροατία, με όλο το αυτονόητο ταλέντο που έχει, είναι η πιο αποδυναμωμένη έκδοση εδώ και χρόνια. Τα πλήγματα ήταν συναπτά. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Πάβιτς αποσύρθηκε από το άθλημα, ενώ το πιο αυθεντικό ταλέντο του κροατικού πόλο, ο χαρισματικός Σάντρο Σούκνο που θα γινόταν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, ανακοίνωσε ξαφνικά τον περυσινό Μάιο ότι σταματά κι αυτός το πόλο, εξαιτίας προβλήματος στην καρδιά. Θα έχει να το λέει, πάντως, ότι το τελευταίο γκολ του φορώντας το σκουφάκι με το εθνόσημο ήταν εκείνο που έκανε 8-6 το παιχνίδι με τους Ούγγρους στη Βουδαπέστη, τον τελικό, δηλαδή, του Παγκόσμιου του 2017. Από εκεί και πέρα ήταν που ξεκίνησαν οι μπελάδες για τον 29χρονο, ο οποίος δεν μπόρεσε να γευτεί τα καλύτερα χρόνια του.

Ο Ίβιτσα Τούτσακ, ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής ομάδας, αναγκάστηκε να στερηθεί τις υπηρεσίες του βασικού φουνταριστού, Νίκσα Ντόμπουντ, από το καλοκαίρι του 2015, όταν βρέθηκε θετικός σε απαγορευμένες ουσίες στον έλεγχο που έκανε η Παγκόσμια Ομοσπονδία (FINA). Η τιμωρία του τελείωσε πέρυσι, οπότε και τον απέκτησε η Προ Ρέκο, ωστόσο δεν ήταν στις επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού τουλάχιστον γι' αυτό το Ευρωπαϊκό.

Το ρόστερ της 'Χρβάτσκα' πάντως δεν είναι του... πεταμάτου. Ο πολιτογραφημένος Κροάτης Τσαβιέρ Γκαρσία, αριστερόχειρας στο δεξιό άκρο, ο πάντα επιδραστικός φουνταριστός Γιόσιπ Βρλιτς, ο Λόρεν Φάτοβιτς, ο Άντε Βουκίτσεβιτς και ο Λούκα Λόντσαρ λογίζονται ως πλήρεις πολίστες, μαζί, βέβαια, με έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες του κόσμου, τον Μάρκο Μπίγιατς. Από την παλιά φρουρά έχουν μείνει δύο: ο Μάρο Γιόκοβιτς και ο Άντρο Μπούσλιε. Ο πρώτος παίζει στον Ολυμπιακό από φέτος, ο δεύτερος έπαιζε, μαζί με τον Πάουλο Ομπράντοβιτς (που επίσης συνιστά απώλεια για το ρόστερ της εθνικής) στους 'ερυθρόλευκους' τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Βλάχος εμπιστεύεται τους Κροάτες με τα μάτια κλειστά. Πέρυσι, ο Ολυμπιακός είχε 3 στο ρόστερ του.

Δεν είναι συνήθης αυτή η προσέγγιση, ειδικά στο ελληνικό πόλο, που αγαπά πολύ περισσότερο τους Σέρβους, ελέω και της μακράς θητείας του σπουδαίου Νίκολα Στάμενιτς σε ΑΝΟ Γλυφάδας και Ολυμπιακό, αλλά για τον Βλάχο οι επιρροές από την Κροατία είναι ισχυρές. Τη σεζόν 2000-2001, που πήγε στον Ολυμπιακό ως δεύτερος προπονητής, συνεργάστηκε με τον Ντράγκαν Ματουτίνοβιτς, με τον οποίο η ομάδα έφτασε στον πρώτο τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην ιστορία της, χάνοντας στην παράταση από τη Γιουγκ στο Ντουμπρόβνικ. Από το 2003 έως το 2005 που έφυγε, ανέπτυξε ισχυρή σχέση με τον Βέσελιν Τζούχο, τον τότε πρώτο προπονητή του Ολυμπιακού. Η επικοινωνία τους δεν σταμάτησε όταν ο θρύλος της Γιουγκ και σπουδαίος Γιουγκοσλάβος πολίστας (δις 'χρυσός' ολυμπιονίκης το 1984 και το 1988) έφυγε από τον Πειραιά, τουναντίον τόσο τα μαθήματα από τη συνεργασία τους όσο και τις συμβουλές του ο νυν ομοσπονδιακός τεχνικός τις ακολούθησε τα χρόνια που έκανε το δικό του έργο στο Παλαιό Φάληρο, πριν διαδεχθεί τον Βαγγέλη Πάτερο στον πάγκο του Ολυμπιακού το 2011.

Ο Βλάχος είχε ομολογήσει, τα πρώιμα χρόνια του ως τεχνικού των 'ερυθρόλευκων', ότι "θέλω οι παίκτες μου να προπονούνται σαν Κροάτες". Έχοντας εντρυφήσει στο συγκεκριμένο μοντέλο, εκτιμούσε και προφανώς εκτιμά την εργασιακή ηθική τους. Τα χρόνια του στο Παλαιό Φάληρο εμπιστεύθηκε τη θέση ξένου στον Κροάτη Χρβόγε Κόλιανιν, ο οποίος με τα ανεμομαζώματα ήταν (και παραμένει) ο προπονητής του ΝΟ Βουλιαγμένης που εξανάγκασε στον περυσινό 3ο τελικό της Α1 τον Ολυμπιακό στην πρώτη ήττα του στο πρωτάθλημα, μετά τον πρώτο τελικό του 2013. Με τη φετινή ισοπαλία στον Λαιμό, δε, τού έκοψε το πιο μεγάλο σερί νικών για την κανονική περίοδο στην ιστορία.

Οι διεθνείς, ως επί το πλείστον παίκτες του Ολυμπιακού που συνεργάστηκαν με Κροάτες, βρήκαν νομοτελειακά, μέσα από την καθημερινότητά τους, τον τρόπο να τους απομυθοποιήσουν. Κι αν το 2018, με το 11-7 της 'Χρβάτσκα' στο Ευρωπαϊκό της Βαρκελώνης, ήταν πολύ νωρίς, το 2020 είναι ένα καλό έτος ώστε να μπουν τουλάχιστον άφοβα οι διεθνείς (που ομολογουμένως δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάστασή τους, αν και το 2ο ημίχρονο με τη Ρουμανία ανέδειξε την ποιοτική μορφή της ομάδας) στο νερό της 'Ντούνα Αρένα'.