Creepy Tale - Review

11:00 17/7/2020 - Πηγή: Game Over

Ένα μικρό αλλά αξιόλογο gaming session.

Οι συζητήσεις που έχουν γίνει γύρω από τη διάρκεια των παιχνιδιών είναι πολλές, και μάλιστα αρκετά μακροσκελείς. Ιδίως για τους μικρούς indie τίτλους - μην μπλέκουμε τώρα με triple A χωράφια, ας μείνουμε στην ανεξάρτητη σκηνή για το παρόν κείμενο. Παρότι λοιπόν υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα από όλες τις πλευρές, η ουσία δεν παύει ποτέ να είναι η εμπειρία. Αν κάποιος ένιωσε πλήρης και γεμάτος τελειώνοντας έναν μικρό τίτλο λίγων ωρών,

όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα πάνε περίπατο. Και αυτό είναι το βασικό ερώτημα που γεννάται στον παίκτη μετά το τέλος του Creepy Tale. Ενός ανεξάρτητου 2D puzzle adventure, που δεν θα διαρκέσει παραπάνω από δύο ώρες.

Η ιστορία μας ξεκινάει σε ένα φαινομενικά γαλήνιο και ειδυλλιακό δάσος, με την φθινοπωρινή παλέτα να χρωματίζει τα πάντα γύρω μας. Δύο μικρά αγόρια μαζεύουν μανιτάρια με τα καλάθια τους, ώσπου μια κίτρινη φωτεινή πεταλούδα εμφανίζεται και αρχίζουν να την ακολουθούν. Αυτή θα οδηγηθεί σε μία άγνωστη καλύβα, στη μέση του δάσους, και το ένα εκ των δύο αγοριών θα κάνει αυτό που πάντα του έλεγαν να προσέχει οι γονείς του και αυτό τους κορόιδευε, δηλαδή θα μπει στην άγνωστη καλύβα στη μέση του δάσους.

Εμείς στο ρόλο του έτερου αγοριού (αυτού που άκουγε τους γονείς του), θα παρακολουθήσουμε από το παράθυρο δύο φρικιαστικά τέρατα να τον παγιδεύουν με ένα κλουβί στο κεφάλι, και από εκείνο το σημείο θα ξεκινήσει η περιπέτειά μας για την εύρεση και τη σωτηρία του φίλου ή αδελφού μας. Η ακριβής σχέση των δύο αγοριών δεν διευκρινίζεται κάπου.

Όπως δεν διευκρινίζονται και όλα τα υπόλοιπα τμήματα της ιστορίας. Το δάσος, τα τέρατα που θα συναντήσουμε, οι πρωταγωνιστές, ο βασικός κακός του παιχνιδιού, τα κίνητρα αυτών. Τίποτα. Όλα μένουν απλά στο ατμοσφαιρικό τμήμα του παιχνιδιού, χωρίς να υπάρχει κάποιο ίχνος ιστορίας πίσω από τα βασικά. Οι δημιουργοί ρίχνουν το μεγαλύτερο βάρος στην ατμόσφαιρα, και την αφήνουν εκεί για να στηρίξει όλο το παιχνίδι. Ευτυχώς βέβαια, εκεί τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Με τα πάντα ζωγραφισμένα στο χέρι, καθώς και τα ηχητικά εφέ ή την ανάλογη ησυχία εκεί που πρέπει, ο κόσμος και τα πλάσματα του Creepy Tale αποδίδουν αυτό ακριβώς που προδίδει ο τίτλος του παιχνιδιού, μια παραμυθένια ανατριχιαστική ιστορία, κάπου ανάμεσα στους αδελφούς Grimm και το Limbo.

Και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα θα μιλήσει κάποιος για αυτό το παιχνίδι χωρίς να αναφερθεί στο Limbo, καθώς αποτελεί ξεκάθαρα πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς, κάτι που φαίνεται έντονα σε όλα του τα σημεία, εκτός από το εικαστικό χρωματικά τμήμα του και το gameplay, που μένει αποκλειστικά στα puzzle, χωρίς το platforming. Εδώ συναντάμε την κλασική συνταγή για side scrolling adventure, που υλοποιείται, όμως, εξαιρετικά, με σχεδόν όλες τις λειτουργίες να γίνονται με ένα πλήκτρο.

Για παράδειγμα, έχουμε inventory, αλλά δεν επιλέγεις ποιο από τα αντικείμενά του θα χρησιμοποιήσεις (άλλωστε θα έχει πάντα ένα με δύο αντικείμενα), αν πατήσεις το πλήκτρο αλληλεπίδρασης στο σωστό σημείο, θα επιλεχθεί το αντικείμενο που πρέπει για την αντίστοιχη ενέργεια.

Κάτι που παραδόξως λειτουργεί θετικά για το παιχνίδι. Καθώς, παρά την απλότητά του και τις πολύ περιορισμένες επιλογές, καταφέρνει να προσφέρει σε όλη την διάρκεια τις ιστορίας ενδιαφέροντες γρίφους και προκλήσεις για το βεληνεκές του τίτλου. Σε κάποια σημεία μπορεί να παίξει με τον χώρο, σε κάποια άλλα θα χρειαστεί συνδυασμό παζλ και κίνησης για να αποφύγουμε έναν εχθρό, να πάρουμε κάτι, να κρυφτούμε κ.ο.κ., ενώ σε μια-δυο περιπτώσεις συναντάμε και το παραδοσιακό pixel hunting, χωρίς όμως να ενοχλεί, γιατί συμβαίνει ελάχιστα, και το διαθέσιμο περιβάλλον είναι αρκετά περιορισμένο για να οδηγήσει στην απελπισία. Στο σύνολό τους πάντως, οι γρίφοι κρατάνε μια εξαιρετική ισορροπία στη δυσκολία, την ποικιλία και το μεταξύ τους φρεσκάρισμα.

Για να επιστρέψουμε στο θέμα της διάρκειας λοιπόν, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι, παρά το ελάχιστο διάστημα που θα κρατήσει, το Creepy Tale αποτελεί μια ευχάριστα συμπυκνωμένη πρόταση, που αν διαρκούσε παραπάνω, πιθανόν να έχανε σε ποιότητα ή να κούραζε. Από την άλλη, με λίγη περισσότερη διάρκεια, ίσως να χωρούσε και μεγαλύτερο βάθος στην ιστορία και τους χαρακτήρες. Όπως και να ‘χει πάντως, αποτελεί σίγουρα μια καλοδεχούμενη πρόταση, αρκεί κάποιος να τη δει σαν ένα ευχάριστο απογευματινό ή βραδινό play session που δεν θα κρατήσει περισσότερο από δύο ώρες. Όπως θα έβλεπε δηλαδή μια δίωρη ταινία στο σινεμά -έχει και την αντίστοιχη τιμή άλλωστε.

Το Creepy Tale κυκλοφορεί για το Switch από τις 10 Ιουλίου (η έκδοση PC είναι διαθέσιμη από τις 21/2 του 2020). Το review βασίστηκε σε κωδικό που λάβαμε από τον εκδότη του τίτλου.

pcswitch