Mortal Shell - Review

10:30 24/8/2020 - Πηγή: Game Over

Όμορφο κέλυφος, ελλιπές περιεχόμενο.

Το αρκετά εντυπωσιακό trailer της αποκάλυψης του Mortal Shell είχε καταφέρει να τραβήξει άμεσα το ενδιαφέρον μας, προβάλλοντας εικόνες που πατούσαν με ευκολία στις ευαίσθητες χορδές της soulsborne δίψας. Βέβαια, η indie φύση της νεοσύστατης Cold Symmetry σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό είδος (μόλις 15 άτομα αριθμεί στο δυναμικό της), σε συνδυασμό με τις αναρίθμητες φορές που έχουμε καεί από φαντεζί trailers, μας έκανε να έχουμε διάφορες επιφυλάξεις για το τελικό αποτέλεσμα. Τελικά η Cold Symmetry κατάφερε

να αναπτύξει το πιο όμορφο (έστω τεχνικά) soulsborne, αναφερόμενοι αποκλειστικά σε indie επιπέδου παραγωγές, όπως τα Ashen, Immortal Unchained και Hellpoint, εντούτοις, υστερεί σημαντικά στην οποιαδήποτε φιλοδοξία να ξεφύγει από τη σφαίρα επιρροής των Dark Souls.

Για παράδειγμα, το Immortal Unchained ήταν ένα παιχνίδι με αρκετά προβλήματα, που με διάφορες επιφυλάξεις θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με επιείκεια ως guilty pleasure, αλλά η Toadman Interactive δεν έπαυε να προσπαθεί για κάτι διαφορετικό, επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της στα πυροβόλα όπλα. Το Ashen, από την άλλη πλευρά, ήταν μία αξιέπαινη προσπάθεια, που έφερνε την ιδιόμορφη αφαιρετική φύση του εικαστικού ώστε να διαφοροποιηθεί ενώ και το Hellpoint, μέσα από τον ορυμαγδό από bugs και εμφανών περιορισμών της indie φύσης του, περιείχε κάποια φιλόδοξα σχεδιαστικά στοιχεία μέσω του sci-fi περιβάλλοντός του.

Αναμφίβολα το Mortal Shell βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από το Immortal Unchained, αλλά το βασικότερο παράπτωμά του φαίνεται στην ελλιπή προσπάθειά του να προσφέρει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από τα Dark Souls, τόσο σε gameplay επίπεδο όσο και στη φιλοσοφία του κόσμου του, με αποτέλεσμα να φέρνει συνέχεια στο μυαλό τους λόγους για τους οποίους καταλήγει να είναι μία αξιόλογη προσπάθεια μεν, αλλά σαφέστατα στην πυκνή σκιά ενός μεγαθήριου.

Η δράση λαμβάνει χώρα στην περιοχή του Fallgrim, ένα παρηκμασμένο περιβάλλον που δείχνει να έχει μπει για τα καλά στην εποχή της αποσύνθεσής του, όπου παίρνουμε τον έλεγχο μίας περίεργης ανθρωπόμορφης οντότητας. Δεν θα πούμε ψέματα, δεν καταφέραμε να αντιληφθούμε ακριβώς την κινητήριο δύναμη των πράξεών μας σε αυτόν τον κόσμο, πέρα από το ότι εκτελούσαμε εντολές μίας θεϊκής οντότητας προκειμένου να εξυγιάνουμε τον κόσμο (υποθέτουμε). Το σενάριο προσπαθεί υπέρ του δέοντος να είναι αινιγματικό, αφήνοντας στον παίκτη την αποκωδικοποίηση των φειδωλών πληροφοριών που βρίσκει, ώστε να βγάλει άκρη -ωσάν να παπαγαλίζει τις ιδέες των Dark Souls- δίχως όμως να είναι σε θέση να προσεγγίσει στο ελάχιστον το δέος από τα ποικιλόμορφα επιβλητικά ή ελκυστικά αφιλόξενα περιβάλλοντα της εν λόγω σειράς. Επιπλέον, η περιορισμένη έκταση του κόσμου του και οι λακωνικές επαφές με τους λιγοστούς NPCs (τέσσερις όλοι κι όλοι), δύσκολα θα σας πείσουν να επιδοθείτε στο επικεντρωμένο ανάγνωσμα των διαφόρων περιγραφών που συνοδεύουν τα δεκάδες αντικείμενα προκειμένου να αποκρυπτογραφήσετε το lore.

Η δομή του παιχνιδιού θα λέγαμε ότι ακολουθεί τη σχεδιαστική φιλοσοφία του Dark Souls 2, αν και σαφέστατα σε μία υπεραπλουστευμένη εκδοχή του και σε κατά πολύ μικρότερη έκταση. Η αρχική, δασώδης, περιοχή είναι και η μεγαλύτερη σε μέγεθος, περιέχοντας ένα μόλις σημείο για respawn σε περίπτωση που χάσουμε, στο πρόσωπο της μυστηριώδους φιγούρας της Sester Genessa. (Ακολουθεί spoiler για τη συνολική δομή του τίτλου) Μέσω αυτού του περιβάλλοντος θα κληθούμε να ανακαλύψουμε τρία διαφορετικά dungeons (με τυχαία σειρά), η κατάκτηση των οποίων θα μας φέρει στην τελική αναμέτρηση.

Αν αυτή η περιγραφή σας δίνει την εντύπωση ενός περιορισμένου κόσμου για τα δεδομένα του είδους, δεν πέφτετε καθόλου έξω. Από όλα τα τρισδιάστατα soulsborne που έχουμε ασχοληθεί, το Mortal Shell προσφέρει μακράν τη μικρότερη εμπειρία, δίχως να ξεπερνά τις 15 ώρες. Θα πρέπει να τονίσουμε βέβαια ότι τα περιβάλλοντα είναι σχεδιασμένα με λεπτομέρεια, ιδίως όσον αφορά τα λιγοστά dungeons, αποδίδοντας ένα ελκυστικό οπτικό αποτέλεσμα. Δεν θα διεκδικήσει δάφνες πρωτοτυπίας από εικαστικής άποψης, αλλά για τα δεδομένα της indie σκηνής, η δουλειά της Cold Symmetry βρίσκεται ένα σκαλί παραπάνω από τους άμεσους ανταγωνιστές της.

Επιπλέον, στον νευραλγικό τομέα του gameplay το πρόσημο είναι σίγουρα θετικό, αν και πάλι χωρίς να ξεφεύγει σημαντικά από το θέμα της ελλιπούς έμπνευσης και έντονης προσκόλλησης στον βασικό εμπνευστή του. Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά ρηξικέλευθο, αφού ακολουθεί την πεπατημένη του είδους, εντούτοις, η ομάδα ανάπτυξης αποδεικνύεται διαβασμένος μαθητής της From Software, αναπτύσσοντας ένα δίκαιο σύστημα μάχης που αποδίδει ωραία την αίσθηση του βάρους των χτυπημάτων αλλά και την άμεση ανταπόκριση του χαρακτήρα σε όλες τις κινήσεις ανεξαιρέτως. Τα dodges, αν και βαριά στην αίσθηση, πραγματοποιούνται με ευκολία και άμεσα, ανεξάρτητα αν ο χαρακτήρας μας εκτελεί κάποια κίνηση την ώρα που θα χρειαστεί να κάνουμε μία γρήγορη αποφυγή. Παρόλο που οι ασπίδες λάμπουν διά της απουσίας τους, το Mortal Shell εισάγει τη δική του πινελιά στο αμυντικό παιχνίδι, επιτρέποντάς μας να... πετρώνουμε τον χαρακτήρα μας (κυριολεκτικά) ώστε να απορροφά πλήρως ακόμα και το πιο ισχυρό χτύπημα.

Αυτή η ικανότητα δύναται να ενεργοποιηθεί πάντα αυτοστιγμεί όταν πατήσουμε το ανάλογο κουμπί, με το cooldown των περίπου 5-6 δευτερολέπτων να βρίσκεται τόσο για να αποτρέπει το “σπαμάρισμα” όσο και για να μας επιτρέπει να βασιζόμαστε σε αυτό σε κάθε μάχη. Η στρατηγική χρήση αυτής της δύναμης είναι ιδιάζουσας σημασίας για την επιβίωσή μας, δεδομένου ότι ο βαθμός πρόκλησης είναι αρκετά υψηλός. Σε γενικές γραμμές, το παιχνίδι καταφέρνει να μας πείσει ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο του χαρακτήρα.

Σε μία πιο αρνητική πτυχή του συστήματος μάχης θα πρέπει να αναφέρουμε την επιλογή της Cold Symmetry να μην συμπεριλάβει κάποιο είδους "γιατρικού" που να ανανεώνεται όποτε χάνουμε (κάτι παρόμοιο δηλαδή με τα estus flasks). Η αντικατάσταση του παραπάνω μηχανισμού έρχεται με το parry (απόκρουση), που γιατρεύει τον χαρακτήρα μας. Στην καλύτερη είναι μία αμφιλεγόμενη απόφαση, καθώς είναι ένας μηχανισμός που απαιτεί πλήρως ακονισμένα αντανακλαστικά και που –κυριότερα- ο σωστός συγχρονισμός του είναι κάπως δύστροπος και δύσκολα θα φτάσει σε σημείο να σας πείσει ότι έχει γίνει κτήμα σας. Παρόλα αυτά, θα πρέπει να τονίσουμε και πάλι τη δίκαιη φύση του συστήματος μάχης. Οι κινήσεις των εχθρών, όσο γρήγορες και αν είναι, δίνουν το περιθώριο να “διαβαστούν” εγκαίρως με την κατάλληλη προσοχή, κάτι που σημαίνει ότι η ζυγαριά της μάχης γέρνει προς τη θετική πλευρά και οι ήττες σχεδόν πάντα οφείλονται σε δική μας απροσεξία.

Στην καλή αίσθηση της μάχης βοηθάει και η αρκούντως χορταστική ποικιλία των εχθρών, σε σχέση πάντα με το μέγεθος του παιχνιδιού, με το κάθε dungeon να προσθέτει τις δικές του εκπλήξεις, παρουσιάζοντας ορισμένα καλοφτιαγμένα σχέδια στις εχθρικές παρουσίες. Το σύστημα μάχης γενικά βαδίζει σε εντελώς γνώριμα μονοπάτια (καλό το harden, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί σαν υποκατάστατο ασπίδας), αλλά τελικά παραμένει ένα από τα καλά σημεία του τίτλου, ικανό να σας κρατήσει το ενδιαφέρον ως το τέλος. Η σχετικά καλή ποικιλία από bosses επίσης προσφέρει ορισμένες έντονες και νευρικές συγκρούσεις, όσο κι αν κινούνται σε αρκετά κοινότυπα μονοπάτια.

Τα εργαλεία για τη μάχη, από την άλλη, θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη ποικιλομορφία. Γενικότερα, η ανάπτυξη και παραμετροποίηση του χαρακτήρα αποτελεί ένα σημαντικά ελλιπές κομμάτι της εμπειρίας. Η βελτίωση των attributes (strength, dexterity κ.λπ.) απουσιάζει πλήρως και αντικαθίσταται από τέσσερις διαφορετικές πανοπλίες ("κελύφη", όπως τα ονομάζει το παιχνίδι), κάθε μία εκ των οποίων έχει τα δικά της συγκεκριμένα στατιστικά, δίχως δυνατότητα να βελτιωθούν. Κάθε μία από τις πανοπλίες προσφέρει ορισμένα abilities που γίνεται να αγοραστούν με experience points ("tar", όπως τα ονομάζει το Mortal Shell), όμως η αλήθεια είναι ότι αυτές οι passive, στην πλειοψηφία τους, ικανότητες είναι στο μεγαλύτερο κομμάτι τους ανέμπνευστες και σε αρκετές περιπτώσεις σχεδόν ανούσιες. Το αποτέλεσμα είναι ότι τελικά θα βρείτε μία πανοπλία που θα σας βολέψει από την αρχή ως το τέλος και θα πορευτείτε με αυτήν, αδιαφορώντας πιθανότατα για την αγορά των περισσοτέρων ικανοτήτων που προσφέρει, πέραν ίσως από 2-3.

Ελλιπής είναι και ο εξοπλισμός περιέχοντας όλα κι όλα τέσσερα διαφορετικά όπλα. Αναμφίβολα, το όλο θέμα της ανάπτυξης και εξοπλισμού του χαρακτήρα είναι μακράν ό,τι πιο light έχουμε δει στο είδος, κάτι που βέβαια από ένα σημείο και έπειτα δεν γίνεται παρά να έχει αντίκτυπο στην αίσθηση της εξερεύνησης καθώς και της εξέλιξης του χαρακτήρα. Σε γενικές γραμμές, η συνολική αίσθηση που παίρνει κανείς από το Mortal Shell είναι πως βρισκόμαστε σε μία εμπειρία που προσπαθεί να είναι η μικρογραφία ενός Dark Souls σε όλες του τις πτυχές. Προσπαθεί με τόσο ζήλο να προσεγγίσει τη συγκεκριμένη σειρά, που δυστυχώς δεν γίνεται παρά να μπαίνει σε συνεχείς συγκρίσεις με αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα παιχνίδι το οποίο προσφέρει πραγματικά ευχάριστη ενασχόληση, παρά τους περιορισμούς του, που όμως ταυτόχρονα μας θυμίζει διαρκώς ότι βρίσκεται στη σκιά μίας κορυφαίας σειράς.

Αξίζει να σημειωθεί, βέβαια, ότι, όσον αφορά indie παραγωγές, το Mortal Shell αξιοποιεί απολύτως ικανοποιητικά την Unreal Engine 4, παραδίδοντας, τεχνικά, ένα ιδιαίτερα όμορφο αποτέλεσμα, με λεπτομερή, ανάγλυφα textures, απεικονίζοντας ορισμένες πετυχημένα κλειστοφοβικές κατακόμβες αλλά και προσεγμένα και επιβλητικά χτίσματα σε ορισμένα πιο ανοιχτά περιβάλλοντα. Αναμφίβολα, ο άρτιος οπτικός του τομέας είναι το βασικότερο σημείο που του επιτρέπει να έχει ένα προτέρημα απέναντι σε άλλες indie παραγωγές (μιλώντας ακόμα και πέρα από τα στεγανά του είδους).

Συνολικά, το Mortal Shell, παρά τα χτυπητά θέματα, το μόνο δίκαιο θα ήταν να του αναγνωρίσουμε ότι αποτελεί μία αξιέπαινη προσπάθεια, λαμβάνοντας υπόψη και την ολιγομελή σύνθεση της ομάδας ανάπτυξης και χωρίς να παραβλέπουμε βέβαια τα ελαττώματά του. Την επόμενη φορά ελπίζουμε ότι η Cold Symmetry θα επιχειρήσει να ξεφύγει από τις ασφαλείς συνταγές του βασικού εμπνευστή της ώστε να αποκτήσει τη δική του προσωπικότητα, ικανή να προσφέρει κάτι έστω ελαφρώς διαφορετικό και όχι ένα... “σφηνάκι” Dark Souls.

To Mortal Shell κυκλοφορεί για PC, PS4 και Xbox One από τις 18 Αυγούστου του 2020. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τον developer.

pcps4xbox one