Beyond Blue review

10:13 23/7/2020 - Πηγή: Game 2.0

Τον τελευταίο καιρό ο βυθός είναι στην μόδα, με τίτλους όπως το Abzu και το Subnautica. Το Beyond Blue είναι ένα ακόμα παιχνίδι(;) υποθαλάσσιας εξερεύνησης, που όμως προσπαθεί και να εκπαιδεύσει σχετικά με το βυθό και τα πλάσματά του μέσα από πολλή πληροφορία και live documentaries. Η δημιουργός E-Line Media συνεργάστηκε με το BBC Blue

Planet προκειμένου να προσδώσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αληθοφάνεια και ακρίβεια τόσο σχεδιαστικά, όσο και στις πληροφορίες που υπάρχουν παντού σχετικά με τα ψάρια και κήτη του βυθού. Ενώ το όλο εγχείρημα φαντάζει φιλόδοξο και ευπρόσδεκτο, χωλαίνει σημαντικά στην υλοποίηση και δίνει την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι εφαρμογή αντί για παιχνίδι (γι αυτό και το ερωτηματικό παραπάνω).

Στο Beyond Blue χειρίζεστε την Mirai, μία εξειδικευμένη δύτρια ωκεανολόγο που με τη χρήση εξοπλισμού τελευταίας τεχνολογίας, καταδύει στα βάθη των ωκεανών αναζητώντας πληροφορίες κυρίως σχετικά με τις φάλαινες φυσητήρες και τον τρόπο επικοινωνίας τους. Μαζί της σε αυτή την αποστολή είναι ο Andre, υπεύθυνος για την τεχνολογία αιχμής που περιλαμβάνει υποβρύχιο, drone και εξοπλισμό κατάδυσης που επιτρέπει τη χορήγηση οξυγόνου χωρίς μπουκάλες και τα συναφή. Μαζί τους έχουν και την Irina, βιολόγο-ωκεανολόγο που από μη-κερδοσκοπικές οργανώσεις, πλέον δουλεύει για εταιρείες που αναζητούν/χορηγούν τη θαλάσσια εξερεύνηση.

Το σενάριο πίσω από τις καταδύσεις δεν περιλαμβάνει τίποτα παραπάνω από την αποστολή που έχουν αναλάβει οι τρεις επιστήμονες, με την αναμενόμενη βέβαια οικολογική προέκταση και ανησυχία. Το παιχνίδι, βέβαια, για να εμπλουτίσει τον κόσμο του και να απομακρυνθεί από κάτι στεγνά εκπαιδευτικό περιλαμβάνει και κάποια κομμάτια της προσωπικής ιστορίας της Mirai, αλλά και της σχέσης μεταξύ των τριών επιστημόνων. Μέσα από τηλε-επικοινωνία, η Mirai συζητάει συχνά-πυκνά με τη μικρότερη αδερφή της, εμβαθύνοντας πολλές φορές τόσο στη μεταξύ τους σχέση και τα προβλήματα που έχει αυτή, όσο και στη σχέση με τη γιαγιά τους, πάλαι ποτέ δύτρια που πάσχει από αλτσχάιμερ. Παράλληλα συνομιλεί και με τα άλλα δύο μέλη της αποστολής, μαθαίνοντας για τυχόν προστριβές, αγωνίες και φιλοδοξίες. Το δεύτερο αυτό σεναριακό υπόβαθρο θεωρητικά βοηθάει το Beyond Blue να μοιάζει με παιχνίδι και κυρίως να μην αισθάνεστε ότι παρακολουθείτε απλά ένα επεισόδιο του Discovery Channel. Εντούτοις υποβαθμίζεται από το μετριότατο gameplay, το οποίο κάνει τις επικοινωνίες αυτές να μοιάζουν πιο πολύ με αγγαρεία παρά με ανάγκη του παίκτη να παρακολουθήσει τι μέλλει γενέσθαι.

Κολυμπώντας πλάι σε φάλαινες φυσητήρες.

Περνώντας στο gameplay, θεωρώ ότι είναι μακράν η αχίλλειος πτέρνα του Beyond Blue. Το παιχνίδι θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με ένα narrative walking simulator του βυθού, αν και πάλι θεωρώ ότι θα αδικούσε το είδος. Οι δημιουργοί αποτυγχάνουν πλήρως να συνδυάσουν το εκπαιδευτικό gameplay με ένα αντίστοιχο που θα έκανε το Beyond Blue να φαντάζει παιχνίδι. Και μη με αδικήσετε – δεν έχω τίποτα εναντίον των εκπαιδευτικών τίτλων. Τουναντίον, αλλά το επαναλαμβανόμενο αδιάκοπο κολύμπι αναζητώντας φάλαινες, προσωπικά με κούρασε τόσο που αδιαφορούσα στο τέλος εάν τελικά μαθαίνω κάτι μέσα από αυτό. Η Mirai αναζητάει φάλαινες-φυσητήρες προκειμένου να μελετήσει τις συνήθειές τους, τον τρόπο επικοινωνίας τους, την αναπαραγωγή τους και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργούν μικρές κοινωνίες. Για να το κάνει αυτό, καταρχάς πρέπει να τις εντοπίσει με τη βοήθεια υποθαλάσσιων σόναρς, κατόπιν να κολυμπήσει μέχρι αυτές και να τις σκανάρει με τον εξοπλισμό της. Καθώς κολυμπάτε, μπορείτε να σκανάρετε όλη την υποθαλάσσια πανίδα και χλωρίδα και να συγκεντρώσετε πληροφορίες στο log σας ώστε αργότερα να τις μελετήσετε. Μόλις μία αποστολή σκαναρίσματος ολοκληρωθεί, επιστρέφετε στο εσωτερικό του σκάφους σας. Εκεί μπορείτε να ακούσετε μουσική (με ενδιαφέροντα κομμάτια τολμώ να πω) και να συνομιλήσετε με την Ren (την αδερφή σας), τον Andre και την Irina.

Πολύ όμορφα όλα τα παραπάνω, με το εξής βασικό μειονέκτημα: Τα βήματα που προαναφέρθηκαν καλείστε να τα επαναλάβετε πολλές φορές σε σύνολο εννιά καταδύσεων-αποστολών. Και ναι, το κολύμπι στο βυθό σας χαλαρώνει και ναι βλέπετε διάφορα θαύματα της θαλάσσιας φύσης, αλλά αφενός χαλαρώνετε τόσο που σας παίρνει ο ύπνος κολυμπώντας για πάνω από 200 μέτρα κάθε φορά (μου συνέβη δις) και αφετέρου βαριέστε γιατί κακά τα ψέματα την αγγαρεία ουδείς αγάπησε. Δεν υπάρχει καμία έκπληξη, ούτε σεναριακή αλλά δυστυχώς ούτε και στο gameplay που να σας κρατήσει σε εγρήγορση και με όρεξη για παιχνίδι. Μόνη παρηγοριά σε όλο αυτό, τα ντοκιμαντέρ που συλλέγονται στο log και παρακολουθείτε κάθε φορά που επιστρέφετε στο σκάφος. Από την άλλη, υπάρχουν πολλά και πολύ πιο ενημερωμένα δωρεάν ντοκιμαντέρ, άρα γιατί να πληρώσετε;

Ο δε χειρισμός, ενώ σε γενικές γραμμές είναι απλός, σε συγκεκριμένα σημεία απλά σας κάνει δύσκολη την ζωή. Μόλις κολυμπήσετε και βρεθείτε δίπλα σε μία φάλαινα ή άλλο πλάσμα, το σκανάρετε και κατόπιν έχετε την επιλογή για εις βάθος scanning του κήτους/πλάσματος. Αυτό το δεύτερο σκανάρισμα προσωπικά μου έσπασε τα νεύρα, καθώς απαιτεί συγκεκριμένη γωνία της κάμερας για να λειτουργήσει και ενώ η φάλαινα ή το όποιο πλάσμα κινείται. Παρόμοια στο σκάφος, το να εντοπίσετε με τον κέρσορα ακριβώς το αντικείμενο που θέλετε να μελετήσετε δεν είναι και ότι πιο εύκολο.

Οι νυχτερινές βουτιές είναι ίσως από τις καλύτερες στιγμές οπτικά.

Αν ένας τομέας μπορούσε να σώσει το παιχνίδι, αυτός θα ήταν ο εικαστικός. Σίγουρα το να βρίσκεστε στον βυθό της θάλασσας είναι τρομερά συναρπαστικό, πόσο μάλλον το να παρακολουθείτε τεράστια κήτη από κοντά ή να κολυμπάτε ανάμεσα σε χιλιάδες ψάρια. Ο δε βυθός προκαλεί πάντα τις αισθήσεις – το έχουμε ζήσει άλλωστε σε αρκετά παιχνίδια, ακομα και το Bioshock. Το Beyond Blue, κάπου τα πάει αρκετά καλά, αλλά συνήθως αποτυγχάνει. Ο βυθός της θάλασσας φαντάζει όντως τεράστιος, ενώ τα ψάρια, τα κήτη, τα οστρακοειδή και τα φύκια σας συνεπαίρνουν με την ζωντάνια και τον πλούτο τους. Όλα δείχνουν πεντακάθαρα και διαυγή και αυτό είναι το πρώτο μου θέμα. Θεωρώ πως έπρεπε να υπάρχει κάποιου είδους φίλτρο που να προσομοιάζει το πλαγκτόν και τις υπόλοιπες καταστάσεις του βυθού, που εκτός αν είσαι στα ρηχά στην Ψαρού, συνήθως δεν είναι τόσο κρυστάλλινος. Όλη αυτή η διαύγεια κάνει τον παιχνίδι να φαντάζει σαν ένα απέραντο ενυδρείο, χαλώντας αρκετά από αυτό που εγώ τουλάχιστον είχα υπόψη.

Παρόμοια, υπάρχουν θέματα που μειώνουν τον ρεαλισμό. Το ένα είναι ότι δεν μπορείτε να βγείτε στην επιφάνεια της θάλασσας. Λες και υπάρχει πάγος από πάνω, κάθεστε στο λατρεμένο αυτό ταβάνι και φαντάζεστε πως να είναι η ζωή απ' έξω ενώ ο ήλιος δύει. Το ίδιο ισχύει και με τον ίδιο τον βυθό, καθώς αν προσπαθήσετε να φτάσετε μέχρι βάθη αβύσσου (κάτι που παραδόξως μπορείτε), βρίσκεστε σε μία μαυρίλα χωρίς φως, χωρίς ίχνος ζωής και από την οποία δεν μπορείτε καν να βγείτε λόγω αποπροσανατυολισμού. Προφανώς το παιχνίδι δεν περιλαμβάνει γραφικά για αυτά τα δύο μέρη, αλλά έπρεπε να έχει μία ρεαλσιτική δικαιολογία για να σας αποτρέπει από το να πλησιάσετε. Οι δε υφές είναι κατά τόπους απογοητευτικές, με πιο έντονο το πρόβλημα στις φάλαινες. Υπάρχει μία θολούρα και μία ερασιτεχνική ζωγραφιά σε αυτά τα textures κάνοντας τα κήτη να φαντάζουν εντελώς ψεύτικα και οριακά πλαστικά. Νομίζω το παιχνίδι έπρεπε να ήταν VR. Φαντάζομαι την αίσθηση του να παρατηρώ από κοντά μία τεράστια φάλαινα φυσητήρα και ανατριχιάζω. Την αίσθηση του να κολυμπάω στο βυθό παρέα με χιλιάδες ψάρια. Θεωρώ ότι αν υπήρχε υποστήριξη VR, όπως έγινε στο Subnautica, ακόμα και τα βαρετά μέρη του παιχνιδιού θα τα προσπερνάγαμε για χάρη της μοναδικής εμπειρίας.

Στο εσωτερικό του σκάφους.

Ηχητικά η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη. Αφενός οι ήχοι των φαλαινών είναι εντυπωσιακά ρεαλιστικοί, αφετέρου και η σιωπή του βυθού αποδιδεται άριστα. Στο δε σκάφος ενδιαφέροντα μουσικά ακούσματα ακούγονται από τα ηχεία, ενώ υπάρχει και λίστα με τα τραγούδια για να πάτε στο επόμενο, να ξανακούσετε κάποιο κτλ. Αυτό που αξίζει άριστα όμως είναι οι ερμηνείες, κάτι λογικά αφού επιστρατεύτηκαν γνωστά ονόματα για να ενσαρκώσουν τους χαρακτήρες του παιχνιδιού. Μακάρι το gameplay και οι επικοινωνίες να μην ήταν τόσο βαρετά και μονότονα.

Το Beyond blue είναι μία μάλλον αποτυχημένη προσπάθεια συνδυασμού θαλάσσιας εγκυκλοπαίδειας με παιχνίδι. Διαθέτει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, όμως όλα χαντακώνονται από ένα απύθμενα βαρετό και επαναλαμβανόμενο gameplay που υπάρχει μόνο για να δικαιολογήσει το ότι παίζετε κάτι. Και είναι κρίμα, γιατί φαίνεται ότι πίσω από το πόνημα αυτό υπάρχει πολλή μελέτη και πολλοί εξειδικευμένοι άνθρωποι. Αλλά γιατί να κυκλοφορήσει ως παιχνίδι και όχι ως μία εφαρμογή, όπως αρκετές (ειδικά για το PSVR) εκπαιδευτικού περιεχομένου; Προς τί το μελόδραμα της Mirai και οι ανούσιες συνομιλίες; Οι δημιουργοί είτε χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για την υλοποίηση αλλά παρέδωσαν νωρίτερα απ' ότι έπρεπε, είτε απλά στερούνται φαντασίας. Ασχοληθείτε μόνο αν σας αρέσει ο βυθός και η μελέτη της υποθαλάσσιας πανίδας.

Πληροφόρηση για τις συμπεριφορές των θαλάσσιων πλασμάτωνΤα ντοκιμαντέρΩραία μουσική, ήχοι και ερμηνείεςΒαρετό και επαναλαμβανόμενο gameplayΜέτρια γραφικά που μειώνουν τον ρεαλισμό του βυθούΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4, Xbox One, PCΕΚΔΟΣΗ:E-Line MediaΔΙΑΘΕΣΗ:E-Line Media

Game20.gr, το Άσυλο των gamers