Rainbow Moon Review

02:28 17/9/2012 - Πηγή: Game 2.0

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά τώρα τελευταία έχω κουραστεί από την έλλειψη πρωτοτυπίας σε πολλά από τα games που παίζουμε. Δυστυχώς ένα απο αυτά είναι και το Rainbow Moon, που ενώ έχει την μαγιά για ένα καλό strategy RPG, μας τα χαλάει σε άλλα βασικά πράγματα.

Στο Rainbow Moon

ελέγχουμε τον βασικό χαρακτήρα ονόματι Baltren, που είναι χρήστης του σπαθιού και σιωπηλός. Δεν είναι ότι έχω πρόβλημα με τους σιωπηλούς χαρακτήρες, αλλά ο Baltren υποφέρει απο αυτό που λέμε «έλλειψη προσωπικότητας». Επίσης έχει έναν «άσπονδο εχθρό» και την ανάγκη να φύγει από τον κόσμο του Rainbow Moon ώστε να βρει το δρόμο προς το σπίτι του. Α, και του αρέσει να σπάζει κεφάλια. Ουγκ!

Οι φίλοι, οι εχθροί και γενικά ο κόσμος του Rainbow Moon υποφέρουν από την ίδια ασθένεια που αγγλιστί ονομάζεται “genericness”. Οι χαρακτήρες έρχονται στην παρέα σας μετά από μια σειρά από quests, που στη βάση τους απαιτούν να πάτε να βρείτε κάτι, σκοτώνοντας τα πάντα στο πέρασμά σας και να το φέρετε πίσω. Λες και βαριέται ο ίδιος ο χαρακτήρας να πάει να το πάρει ένα πράγμα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα quests δεν προωθούν την ιστορία του τίτλου. Τον περισσότερο χρόνο σας τον περνάτε κάνοντας αγγαρείες μόνο και μόνο για να πάρετε μερικά Rainbow Pearls (χρήμα) και xp για αναβάθμιση των stats σας. Θα ξοδέψετε πολλές ώρες κάνοντας απλά quests.

Σα να μου θυμίζει κάτι απο SNES η όλη κατάσταση.

Το παιχνίδι ως strategy RPG θυμίζει Final Fantasy Tactics με αρκετά περισσότερες επιλογές. Το σύστημα μάχης, αντικειμένων και αναβάθμισης του χαρακτήρα δεν είναι κακό. Μάλιστα, ξεκινώντας μπορείτε να επιλέξετε κάποια αντικείμενα για να σας βοηθήσουν, όπως ένα σετ με φίλτρα. Επίσης, η επιδημία που έχει εξαπλωθεί στο είδος με τις οθόνες εκμάθησης δεν υπάρχει στο Rainbow Moon. Μαθαίνετε τα βασικά κατά την πρώτη ώρα παιχνιδιού και δεν δεν ξαναβλέπετε πουθενά τον όρο tutorial. Το πρόβλημα είναι ότι το υπόλοιπο παιχνίδι δεν υποστηρίζει αυτό το αρκετά καλό σύστημα. Οι εχθροί στην αρχή δεν είναι δύσκολοι, αλλά όσο προχωράει το παιχνίδι η δυσκολία ανεβαίνει πάρα πολύ απότομα. Χρειάζεται λοιπόν να επιδοθείτε σε ατελείωτο grinding. Υπολογίζοντας και όλα τα παραπάνω που ανέφερα, ουσιαστικά δεν υπάρχει καν λόγος για να παίξετε, αφού η ιστορία κινείται με ρυθμούς χελώνας και πέρα από τη δύναμη του χαρακτήρα, τα αντικείμενα και το χρήμα, δεν έχετε κάτι άλλο να πάρετε από τις δύσκολες μάχες.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα παίρνουν την κατηφόρα. Το gameplay παραμένει ίδιο κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, χωρίς απρόοπτα, εκτός από τις περιπτώσεις που εμφανίζεται κάποιος εχθρός και σας σκοτώνει πανεύκολα με ένα χτύπημα. Προσθέστε σε αυτό και την ανύπαρκτη ιστορία για την οποία δεν θα ενδιαφερθείτε, και έχετε το μεγαλύτερο πρόβλημα του Rainbow Moon: είναι ΑΔΙΑΦΟΡΟ.

Τα γραφικά του πάντως είναι όμορφα. Ο κόσμος του Rainbow Moon έχει την πολυχρωμία που “υπόσχεται” η ονομασία του. Το παιχνίδι δείχνει υπέροχο με όμορφες τοποθεσίες, λάμψεις και κινήσεις στη μάχη, ενώ η ποικιλ