Saints Row 4 Review

14:39 28/9/2013 - Πηγή: Game 2.0

Δεν έχω ασχοληθεί με τους αρχικούς τίτλους Saints Row, αλλά από όσο γνωρίζω λίγες είναι οι ομοιότητες με τις δύο πιο πρόσφατες κυκλοφορίες. Μετά το Saints Row: The Third, που πήγε τη σειρά σε πιο “κάφρικα” και παλαβά μονοπάτια, το Saints Row 4 παίρνει την ίδια συνταγή και κάνει τη βλακεία επάγγελμα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν παίρνει μόνο την ίδια συνταγή αλλά ανακυκλώνει και σχεδόν όλο το περιεχόμενο του The Third, καθώς αρχικά προοριζόταν για DLC

του προκατόχου του.

Αν έχετε παίξει το Saints Row: The Third, θα σας έχει μείνει η ανάμνηση από την εκρηκτική εισαγωγή του. Το Saints Row 4 ξεκινάει πιο συμβατικά, με εσάς και την μωβ ομάδα σας να εισβάλετε σε μια στρατιωτική βάση της Μέσης Ανατολής. Τα πράγματα πάνε καλά με το ασταμάτητο πιστολίδι να εξελίσσεται χωρίς προβλήματα, μέχρι την στιγμή που ένας πύραυλος εκτοξεύεται με στόχο την Ουάσινγκτον. Ως ατρόμητος ηγέτης σκαρφαλώνετε πάνω στον πύραυλο για να τον εξουδετερώσετε. Αφού τα καταφέρετε, γλυτώνετε τον σίγουρο θάνατο από ελεύθερη πτώση αφού προσγειώνεστε στην περίοπτη πολυθρόνα του προέδρου τον ΗΠΑ. Με το σενάριο να προχωράει λίγα χρόνια μπροστά είστε πλέον πρόεδρος της Αμερικής και η συμμορία σας είναι πλέον η πολιτική σας ομάδα. Ως υπεύθυνο άτομο έχετε δημιουργήσει δεκάδες προβλήματα ηθικής και πολιτικής φύσης αλλά όλα μοιάζουν ασήμαντα πλέον καθώς ο πλανήτης δέχεται εισβολή από εξωγήινες στρατιές.

Μετά από μία ηρωική προσπάθεια να αντισταθείτε στους ξένους δυνάστες, χάνετε τη μάχη. Ξυπνάτε ξαφνικά μέσα σε μία χαριτωμένη πόλη των ΗΠΑ, έτοιμη να πιστέψει τα λεγόμενα μίας ραδιοφωνικής εκπομπής για εξωγήινη εισβολή! Σιγά σιγά όλα γύρω σας μπαίνουν σε μία σειρά και το παραμύθι καταρρέει. Είστε αιχμάλωτος του αρχηγού των εξωγήινων ο οποίος παίζει μαζί σας μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα. Όσο προχωράει η ιστορία γίνεται όλο και πιο φευγάτη, με εσάς να προσπαθείτε να μαζέψετε την ομάδα σας και να σώσετε τον κόσμο. Ουσιαστικά πρόκειται για μία παρωδία που συνδυάζει την ταινία Matrix με τα παιχνίδια Mass Effect και παραδόξως, πέρα από το τέρμα βλαμμένο περιεχόμενο της, λειτουργεί αρκετά καλά! Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού είστε μέσα στην εικονική πραγματικότητα και με την βοήθεια των φίλων σας προσπαθείτε να πάρετε τον ελέγχό της και να την καταστρέψετε. Υπάρχουν αρκετές αποστολές στον πραγματικό κόσμο, μέσα στα διαστημόπλοια, όπου μπορείτε να αλληλεπιδράσετε με την ομάδα σας και η διακωμώδηση του Mass Effect πέφτει βροχή. Αν δώσετε σημασία στην ιστορία και τις κεντρικές αποστολές θα βρείτε δεκάδες σεναριακές τρύπες και λάθη, αλλά είναι τόσο για τα πανηγύρια που δεν θα σας καεί καρφί.

Χάρη στις υπερδυνάμεις σας δεν θα δυσκολευτείτε με τους εξωγήινους εχθρούς.

Το gameplay έχει μερικά ευχάριστα χαρακτηριστικά και αρκετά δυσάρεστα. Κατά βάση το Saints Row 4 είναι το Saints Row: The Third με υπερδυνάμεις, που σας κάνουν να νομίζετε πως παίζετε με cheats. Μετά την αρκετά μεγάλη εισαγωγή έχετε στη διάθεση σας την ψηφιακή πόλη του Steelport για να σκορπίσετε την καταστροφή. Ότι θυμάστε από το The Third επιστρέφει στο 4, δεκάδες οχήματα για συλλέξετε και να βελτιώσετε, collectibles σε κάθε γωνιά, sidequests και minigames με το κιλό. Η φοβερή παραμετροποίηση σε κάθε όπλο και όχημα επιστρέφει ατόφια και παραμένει απολαυστική, ενώ φυσικά και μπορείτε να ντύσετε τον χαρακτήρα σας με ότι παλαβή στολή θέλετε. Οι συνδυασμοί είναι ξεκαρδιστικοί και σίγουρα θα περάσετε αρκετή ώρα μέχρι να καταλήξετε στο αγαπημένο σας συνολάκι. Βέβαια όλα αυτά τα συστήματα είναι ακριβώς ίδια με του The Third, οπότε δεν υπάρχει κάποια σημαντική βελτίωση που να το κάνει να ξεχωρίζει, εκτός αν μερικά νέα ρούχα και τα θεότρελα όπλα σας αρκούν.

Εδώ είναι το περίεργο της υπόθεσης. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού κερδίζετε κάποιες υπερδυνάμεις, οι οποίες είναι τόσο ισχυρές που χαρακτηρίζουν ανούσια την ύπαρξη κάθε οχήματος και των περισσότερων όπλων. Οπότε είναι πολύ πιθανό να αγνοήσετε τελείως τα αυτοκίνητα και τα όπλα μετά από λίγο και να ασχοληθείτε με την βελτίωση των δυνάμεων αυτών. Οι δυνάμεις αυτές βελτιώνονται όσο ανεβαίνετε επίπεδα, κάνοντας αποστολές και μαζεύοντας clusters. Τα clusters είναι φωτεινά collectibles και πραγματικά υπάρχουν παντού στον χάρτη, οπότε δεν είναι δύσκολο να τα μαζέψετε. Αν έχετε παίξει το Prototype, οι δυνάμεις στο Saints Row 4 θα σας το θυμίσουν ακαριαία. Με το τρέξιμο πάνω σε κτίρια, τα άλματα πάνω από ουρανοξύστες και την πτήση, διασχίζετε την πόλη μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ αν συναντήσετε αντίσταση μπορείτε με ευκολία να βάλετε φωτιά στους εχθρούς σας, να τους παγώσετε ή να τους εκσφενδονίσετε χτυπώντας το έδαφος. Μέχρι και τηλεκίνηση μπορείτε να αποκτήσετε ή να πέσετε σαν πυρηνική κεφαλή από ψηλά.

Το τρελό όπλο dubstep εν δράσει.

Ανάμεσα στις αποστολές στο Steelport, το παιχνίδι σας φέρνει πίσω στον πραγματικό κόσμο, μέσα στο κλεμμένο εξωγήινο μαχητικό σκάφος. Σε αυτό μπορείτε να ανταλλάξετε μερικές κουβέντες με την ομάδα σας ή να ανοίξετε νέα sidequests. Που και που υπάρχουν αποστολές απελευθέρωσης μελών της ομάδας σας από το μητρικό εξωγήινο σκάφος και αποστολές δολιοφθοράς, όπου το παιχνίδι μετατρέπεται σε αργοκίνητο γραμμικό shooter και θα παρακαλάτε να τελειώσουν σύντομα. Στο σύνολό τους οι αποστολές είναι ιδιαίτερα ανέμπνευστες και η επανάληψη δεν έχει τελειωμό. Οι περισσότερες κεντρικές αποστολές στο Steelport υπάρχουν μόνο για να ξεκλειδώσετε νέα minigames, με τα μισά να είναι από το The Third, ενώ τα sidequests που σας αναθέτουν τα μέλη της ομάδας σας είναι συνέχεια τα ίδια και τα ίδια μέχρι να αποκτήσετε πλήρη κατοχή του χάρτη. Χρειάστηκα περίπου 15 ώρες για να κάνω όλες τις κεντρικές αποστολές, όλες τις loyalty και μερικά sidequests, με το save μου να λέει πως έχω ολοκληρώσει πάνω από 60% του περιεχομένου. Για παιχνίδι ανοιχτού κόσμου το περιεχόμενο δεν είναι απλά επαναλαμβανόμενο και στάσιμο, είναι και λίγο. Μοναδικά λαμπρά σημεία από τις αποστολές του παιχνιδιού είναι όταν μπαίνετε σε ένα arcade φόρο τιμής στο Streets of Rage και τα text adventures.

Στο co-op μπορείτε να σπείρετε τον όλεθρο με άλλον ένα παίκτη online αλλά και σε LAN. Εκεί λοιπόν που το solo campaign κουράζει, το co-op τα κάνει όλα πιο διασκεδαστικά, αφού ο χαμός και η καταστροφή διπλασιάζονται. Όλο το campaign και τα sidequests είναι διαθέσιμα για διπλό, με μερικές ειδικές co-op αποστολές διάσπαρτες στον χάρτη. Δυστυχώς οι ειδικές αυτές αποστολές είναι τα ίδια minigames που σας κουράζουν σε όλη τη διάρκεια του τίτλου. Οπότε πέρα από τη διασκέδαση με παρέα, μην περιμένετε το παιχνίδι να γίνει ουσιαστικά καλύτερο στο co-op. Μπορείτε επίσης να κατεβάσετε στολές και συνδυασμούς ενδυμασιών άλλων παικτών από την κοινότητα του επίσημου site, αλλά και να ανεβάσετε δικά σας.

Πέρα από το gameplay, ο τεχνικός τομέας του Saints Row 4 έχει μείνει επίσης στάσιμος από το The Third, με μέτρια textures, πολλά άγαρμπα και ατσούμπαλα animations, προβληματικό hit detection και με το clipping να πηγαίνει σύννεφο. Τουλάχιστον τα εφέ και ειδικά τα particles είναι πολύ όμορφα και σε πληθώρα με όλες αυτές τις υπερδυνάμεις και τα λέιζερ να βαράνε από παντού. Συνολικά όμως η μηχανή γραφικών δείχνει την ηλικία της. Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι η έκδοση του PC έχει πολύ καλύτερες επιδόσεις από του Saints Row: The Third και τρέχει ακόμα και σε αδύναμα συστήματα χωρίς μεγάλους συμβιβασμούς. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι η ολική ανακύκλωση του The Third σε σχεδόν κάθε τομέα. Η πόλη είναι ελαφρώς μεγαλύτερη αλλά ουσιαστικά ίδια, οι νέοι εχθροί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και επαναλαμβάνονται συνέχεια, ενώ δεν φημίζονται για την AI τους. Αυτοκίνητα, πεζοί, κτίρια και όπλα, όλα έχουν έρθει με ελάχιστες αλλαγές από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς. Ακόμα και τα αργοκίνητα, ενοχλητικά μενού έχουν μείνει σχεδόν ίδια. Αν υπολογίσετε το πόσο επαναλαμβανόμενο είναι το παιχνίδι, γίνεται αντιληπτό πως το μεγαλύτερο μέρος του budget της Volition πήγε στο voice acting και τις άδειες για την μουσική.

Καλές οι υπερδυνάμεις αλλα να μην ξεχνάμε και την παραδοσιακή καταστροφή.

Και αυτό είναι το μόνο σημείο όπου τα πάει πολύ καλά το παιχνίδι. Το voice acting είναι άριστο, με πολλές επιλογές φωνής για τον κεντρικό χαρακτήρα. Όμως τη διαφορά την κάνουν χαλαρά ο Nolan North, αλλά και ο Keith David ο οποίος υποδύεται... τον εαυτό του. Οι ατάκες πέφτουν βροχή με την χημεία μεταξύ των χαρακτήρων να λειτουργεί σωστά. Όμορφη πινελιά οι διάφορες συζητήσεις μεταξύ των χαρακτήρων όταν τους καλείτε για βοήθεια στη μάχη. Η μουσική από την άλλη δεν είναι κάτι το σπουδαίο, ηλεκτρονική στο σύνολό της με τους ελαφροdubstep ήχους να επιστρέφουν από το The Third. Στο χιούμορ του τίτλου βοηθάνε μερικά licensed γνωστά κομμάτια τοποθετημένα σε τελείως αταίριαστες σκηνές. Κορυφαίο παράδειγμα το “What is Love” από Haddaway, που παίζει ενώ προσπαθείτε να αποδράσετε από το εξωγήινο σκάφος μέσα στο κλεμμένο μαχητικό.

Το Saints Row 4 μπορεί να είναι αρκετά διασκεδαστικό, αλλά αποτελεί ξαναζεσταμένο φαγητό με ελάχιστες καλές προσθήκες και λίγη ουσία. Για την ώρα η υψηλή τιμή του παιχνιδιού δεν αντιπροσωπεύει την ποιότητά του και μπορώ να σας το προτείνω μόνο αν το βρείτε φθηνά ή αν έχετε παρέα για co-op. Ίσως στο μέλλον η κοινότητα μπορέσει να το κάνει ακόμα πιο τρελό από ότι είναι.

Εντελώς βλαμμένοΚαλό voice actingΥπερδυνάμειςΕπαναλαμβανόμενο σε βαθμό κακουργήματοςΟλική ανακύκλωση του Saints Row: The ThirdΓερασμένα γραφικάΆγαρμπος χειρισμόςΗ ιστορία είναι μπερδεμένη και σχετικά αδιάφορη......ενώ ο βασικός σκοπός της είναι να ξεκλειδώνει minigamesΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 6.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PC (review), Xbox 360, PS3ΑΝΑΠΤΥΞΗ:VolitionΕΚΔΟΣΗ:Deep SilverΔΙΑΘΕΣΗ:EnarxisΕΙΔΟΣ:ActionΠΑΙΚΤΕΣ:Single-player, multiplayerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.saintsrow.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:23/8/2013PEGI:18

Game20.gr, το Άσυλο των gamers