Wii: Αποχαιρετώντας την «Επανάσταση»

17:53 30/11/2012 - Πηγή: Game 2.0

Στον απόηχο του ερχομού του Wii U, που ξεκινά την επόμενη γενιά, νιώθω την ανάγκη να αποχαιρετίσω έναν πολύ καλό φίλο: το Wii. Αν και θα κυκλοφορεί για αρκετά χρόνια ακόμα, το Wii ουσιαστικά παραδίδει τη σκυτάλη στον διάδοχό του και χάνεται στο ηλιοβασίλεμα.

Η ύπαρξη του Wii έγινε γνωστή το 2004, όσο γινόταν κουβέντα για τον διάδοχο

του GameCube, ενώ η Nintendo παρουσίαζε μια άλλη φοβερά πετυχημένη συσκευή, το DS. Το Wii άρχισε να σχεδιάζεται αφότου η Nintendo έβγαλε τον Κύβο το 2001, υπό την κωδική ονομασία “Revolution”. Όπως ο ίδιος ο Shigeru Miyamoto έχει δηλώσει σε συνέντευξή του, “υπήρχαν ήδη πολλές δυνατές κονσόλες στην αγορά, οπότε το να βγάζαμε τη δικιά μας θα ήταν σαν να βάζαμε δεινόσαυρους να παλέψουν για την επιβίωσή τους”. Γι αυτό, ο βασικός σκοπός του Wii δεν ήταν η δύναμη του hardware, αλλά η διαφορετική εμπειρία παιχνιδιού. Στην Ε3 2005 είδαμε την κονσόλα, και λίγους μήνες αργότερα, στο TGS 2005, έσκασε μύτη και το Wii Remote. Η ανακοίνωση της ονομασίας “Wii” προκάλεσε ανάμικτες εντυπώσεις, όμως όλα αυτά ξεχάστηκαν όταν το κοινό είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει τη νέα κονσόλα. Όταν τελικά το Wii βγήκε στην αγορά το 2006, εκτοξεύθηκε αμέσως στην κορυφή των πωλήσεων για χρόνια. Βλέποντας το Wii να… τυπώνει χρήμα για τη Nintendo, οι ανταγωνιστές Sony και Microsoft έβγαλαν τις δικές τους συσκευές με motion controls. Μάλιστα η Sony έσπευσε να φωνάξει “me too!” προσθέτοντας motion controls στο παραδοσιακό χειριστήριο του PS3 (Sixaxis), δυνατότητα που αποδείχθηκε πρακτικά άχρηστη.

Το δικό μου Wii το απέκτησα κατά την επίσημη κυκλοφορία. Ήμουν ακόμα φοιτητής στην Μυτιλήνη και ήταν η πρώτη κονσόλα που αγόρασα την ημέρα κυκλοφορίας (ή μια ημέρα πριν για την ακρίβεια.) Έχοντας ξοδέψει άπειρες “εργατοώρες” στο Wii έκτοτε, μπορώ σχεδόν με σιγουριά να πω ότι το Wii υπήρξε καλή κονσόλα σε γενικές γραμμές, παρά την απογοητευτική υποστήριξή του από τις εταιρείες, οι οποίες είτε το αγνοούσαν τελείως, είτε το γέμιζαν με… σκουπιδαριό. Η ίδια η Nintendo επίσης δεν φέρθηκε καλά στην κονσόλα της σε θέματα updates, online υποστήριξης και άλλων μικρών πλην σημαντικών πραγμάτων.

Τα αστεία για το όνομα Wii ήταν πολλά.

Ας ξεκινήσω με το “θάψιμο” του Wii, να φεύγει από την μέση και να μας μείνει το καλό κομμάτι στο τέλος. Το Wii είχε πολλά αρνητικά. Στην ουσία δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα δυνατότερο Gamecube ή, όπως το αποκαλούν χαριτολογώντας οι πικρόχολοι του διαδικτύου, Gamecube 2.5. Αν και σε μερικές περιπτώσεις ανάπτυξης αυτό ήταν καλό, στις περισσότερες έδειξε να ευνοεί τη συσώρευση προχειροφτιαγμένων casual τίτλων που στιγμάτισε την εικόνε της κονσόλας. Μάλιστα κάποια παιχνίδια έδειχναν καλύτερα ακόμα και στο iPhone, όπως πχ το Captain America.

Σαν να μην έφτανε το όλο θέμα με τα αδύναμο hardware, που όμως η Nintendo απέδειξε ότι είχε δυνατότητες, το πρόβλημα ήταν και τα ίδια τα παιχνίδια. Για κάθε κορυφαίο τίτλο που έβγαινε στο Wii, υπήρχαν δεκάδες άλλοι που μας έκαναν να χτυπάμε το κεφάλι μας