THE HUNGER GAMES: MOCKINGJAY-PART 1

Έχοντας δει το Hunger games 2 και βρίσκοντάς το σχετικά διασκεδαστικό, από το 3 περίμενα μια από τα ίδια. Δηλαδή μια ελκυστική Τζένιφερ Λώρενς και αρκετή δράση με αναπάντεχες καταστάσεις. Δυστυχώς αυτό που είδα ήταν πολύ χειρότερο.

Το έργο είναι στην πραγματικότητα ένα 40λεπτο που επιμηκύνθηκε με το ζόρι για να φτάσει τις 2 ώρες. Ο λόγος προφανής: μεγαλύτερες εισπράξεις. Ακόμη κι αν είστε φαν της σειράς δεν υπάρχει σχεδόν

τίποτα για να δείτε εδώ. Η Κάτνις δέχεται να βοηθήσει την επανάσταση, κάτι που ήταν προφανές ότι θα κάνει, και σώζεται ο Πίτα σε μια αποστολή στην οποία δεν παίρνει καν μέρος η ηρωίδα. Η ίδια ρίχνει μόνο ένα βέλος σε όλη την ταινία και περνάει την ώρα της λέγοντας ‘Σώστε τον Πίτα! Τι θα απογίνει ο Πίτα;’ ή περπατώντας ανάμεσα σε ερείπια και γυρίζοντας βίντεο για την επανάσταση. Γενικά το Hunger games 3 έχει μια μανία με την τηλεόραση και την προπαγάνδα: τα μισά λόγια των χαρακτήρων είναι μονόλογοι μπροστά σε μια κάμερα ή ένα μικρόφωνο και η επανάληψη μαζί με την έλλειψη έντασης κάνει αυτές τις σκηνές πολύ βαρετές. Μας θυμίζουν αδιάκοπα πόσο κακιά είναι η πρωτεύουσα αλλά η επανάσταση, όπως στο νο2, εξελίσσεται σε μεγάλο βαθμό εκτός οθόνης. Αυτό μειώνει σοβαρά την όποια δραματικότητα μπορούσε να έχει το θέμα αφού χαρακτήρες που δε γνωρίζεις (όπως τα θύματα) και γεγονότα που απλά σου ανακοινώνονται (π.χ. ότι ξεσηκώθηκε ο κόσμος) συγκινούν ελάχιστα, παρά τη δακρύβρεχτη μουσική. Επιπλέον δημιουργούνται αναπάντητα ερωτήματα, π.χ. πώς οι πάμφτωχοι κάτοικοι της περιφέρειας έχουν φτιάξει μια τεράστια υπόγεια εγκατάσταση με αεροπλάνα; Τέλος, πώς να πάρω στα σοβαρά μια εξέγερση που στηρίζεται στα βίντεο κλιπ που γυρίζει μια τύπισσα με ξυρισμένο κεφάλι και τατουάζ-μανίκι ή όταν η φίλη της Κάτνις της ανακοινώνει ότι θα την κάνει την πιο εμφανίσιμη επαναστάτρια όλων των εποχών;

Για τη δράση ανέφερα ήδη την απουσία της ηρωίδας. Οι υπόλοιπες σκηνές περιλαμβάνουν τα εξής: ξυλοκόποι που σκαρφαλώνουν σα spiderman σε δέντρα για να οδηγήσουν μερικούς stormtroopers σε παγίδα, επαναστάτες που ορμάνε σα ζόμπι άοπλοι σε φρουρούς σε ένα φράγμα και τους νικάνε (προφανώς τα πολυβόλα είναι άχρηστα στο Hunger Games) και κομάντο που ρίχνουν δακρυγόνα σε άδεια δωμάτια μέχρι να βρουν σε κάποιο από αυτά τον Πίτα. Τόσο καλά. Ούτε καν κλιμάκωση δεν υπάρχει αφού το έργο κόβεται απότομα (παρόμοια με το Hobbit 2) για να δεις το sequel.

Για το ρομάντσο δεν μπορώ να πω πολλά αφού δεν υπάρχει. Η Κάτνις κλαίει για τον άμοιρο, καλοσυνάτο Πίτα αλλά το σενάριο τους έχει χωριστά κι έτσι μεταξύ τους δε γίνεται τίποτα. Παρεμπιπτόντως, ο Χάτσερσον, που παίζει τον Πίτα, πρέπει να κουράστηκε πολύ στα γυρίσματα: σε όλη την ταινία κάθεται σε μια καρέκλα και μιλάει στην κάμερα ντυμένος στην τρίχα. Όσο για τον Γκέιλ απλά είναι μονίμως δυστυχισμένος που η Κάτνις τον έχει γραμμένο.

Το παράξενο είναι ότι και η Λώρενς δεν παίζει καλά. Ίσως κατάλαβε πόσο χάλια ήταν η ταινία και δεν είχε όρεξη. Ακόμη κι όταν φωνάζει στην κάμερα μετά το βομβαρδισμό ενός νοσοκομείου ακούγεται άτονη.

Η σκηνοθεσία είναι το λιγότερο απογοητευτική. Η μισή ταινία είναι γυρισμένη σε ένα υπόγειο και η υπόλοιπη σε μια όχθη ποταμού, ερείπια ή το γραφείο του προέδρου Σνόου (που μιλάει στην κάμερα φυσικά). Όταν αεροπλάνα της πρωτεύουσας χτυπάνε τις θέσεις των επαναστατών δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο της επίθεσης. Μου θύμισε παραγωγή b-movie.

Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει πλοκή. Πέρα από τη διάσωση του Πίτα, που διακόπτεται από μια (ακόμη!) τηλεοπτική μετάδοση, τίποτα καινούριο δε συμβαίνει. Προκειμένου να γεμίσουν τις δύο ώρες έβαλαν τους χαρακτήρες να μιλάνε ασταμάτητα και ανούσια. Η επανάληψη κορυφώνεται όταν η Κάτνις πηγαίνει δύο φορές στο ίδιο μέρος (το δρόμο με τα πτώματα) και παίρνει δύο φορές βαζάκια από τα ράφια της κουζίνας της! Αναρωτήθηκα μήπως ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος έπαθαν αμνησία.

Θα κλείσω αναφέροντας ένα μικρό περιστατικό από το σινεμά: σε μια σκηνή όπου η Κάτνις κινδυνεύει να πεθάνει και τη σώζει ένας στρατιώτης κοπανώντας στο κεφάλι αυτόν που της επιτέθηκε μια παρέα από κοπέλες στις πίσω σειρές έσκασαν στα γέλια. Σε άλλη περίπτωση θα ενοχλούμουν που με έβγαλαν από την ένταση της σκηνής. Εδώ όμως το μόνο που σκέφτηκα ήταν ‘ευτυχώς, κάποιοι τουλάχιστον διασκεδάζουν εδώ μέσα’.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα

Keywords
Τυχαία Θέματα