Αυτήν την επαναδιαπραγμάτευση πρέπει να κάνει η κυβέρνηση

13:04 16/7/2012 - Πηγή: Antinews

Έγραφε τις προάλλες ο However, σε ένα άρθρο που τόνιζε τον κίνδυνο από την όποια περιθωριοποίηση της χώρας μας ως “ειδικής περίπτωσης” στον απόηχο της μη περίληψης της Ελλάδας στο νέο άμεσο τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, εκτός σφαίρας δημοσίου χρέους: είτε άρχισε ή πρόκειται να αρχίσει σύντομα η επαναδιαπραγμάτευση, πριν ή μετά από κάποια ανεπίσημη προδιαπραγματευτική, αλλά ουσιαστική προεργασία – η εθνική στρατηγική πρέπει να “θυμάται” ότι

δεν πρέπει να “αφήνει” την Ελλάδα για πολύ χρόνο σε προθάλαμο “ειδικής περίπτωσης”.

Και αυτό γιατί ο κίνδυνος της “απομόνωσης” μας από τους κεντρικούς ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς είναι:

α) υπαρκτός, καθώς υπάρχουν ενεργά σενάρια που θεωρούν οτι το κόστος εξόδου μας είναι συγκρίσιμο – πλέον – με το κόστος διάσωσης μας,

β) απρόβλεπτος, καθώς η σημερινή ευρωπαϊκή οικονομία είναι de facto απρόβλεπτη διαδικασία πολλών παραμέτρων και περισσότερων παγίδων,

γ) ύπουλος, καθώς οι δυναμικές σε μία ευρωζώνη που ισορροπεί – ακόμα – οριακά μεταξύ της γερμανικής προσέγγισης και της γαλλοΊταλικής υπέρβασης θα εναλάσσονται επιταχυνόμενα και,

δ) στοχευμένος, καθώς οι Γερμανοί μάλλον θα προτιμούν να αντιμετωπίζουν – έως ότου διασφαλίσουν την ενοποίηση όπως την αντιλαμβάνονται – ad hoc τα προβλήματα είτε των ισπανικών τραπεζών ή των ιταλικών ομολόγων, κλπ, παρά να πρέπει να αντιμετωπίσουν μία συνολική λύση που “επιβάλλει” ένα μπλόκ του Νότου. Και για να γίνει αυτό – μεταξύ άλλων – είναι λογικό να προτιμούν να αντιμετωπίζεται (από όλους ή έστω τους περισσότερους) η Ελλάδα ως μία ειδική περίπτωση, παρά ως αναπόσπαστο μέρος μίας συνολικότερης κρίσης.

Σε ότι αφορά το στυλ ή το ύφος της επαναδιαπραγμάτευσης οι εταίροι μας δεν θα προσαρμόσουν τη στάση τους με την ένταση της φωνής μας. Η επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού προγράμματος δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι –  διαδικασία μπρα ντε φερ αλλά ούτε και συζήτηση ιεραρχίας. Είναι συζήτηση ισορροπίας και κοινού συμφέροντος της Ελλάδας και των δανειστών της. Όσο η Ελλάδα ανακάμπτει τόσο πιο διασφαλισμένη είναι η αποπληρωμή των δανείων της και τόσο γρηγορότερα θα αποκτήσει πρόσβαση στις αγορές, ώστε να μην χρειάζεται δάνεια και μνημόνια. Αυτή η απλή πρόταση αρκεί για να ξανα-παίξει η ταινία, αυτή τη φορά όμως, στο κανάλι της ανάπτυξης.

Για αυτό το λόγο, από οποιοδήποτε “στυλ”, πιο σημαντική είναι  η κατανόηση και η προσεκτική ανάλυση του ισχύοντος προγράμματος, η τεκμηριωμένη αποδόμηση συγκεκριμένων παραμέτρων που μας οδήγησαν στην οικονομική αγχόνη και η – επίσης πιο τεκμηριωμένη – αντικατάστασή τους με άλλες που θα βγάλουν τη χώρα οριστικά από τον βρόγχο της ύφεσης. Καλή η επιμήκυνση για να απαλύνει τον πόνο, αλλά όχι αρκετή για να θεραπεύσει την ασθένεια που είναι η σπατάλη του ελληνικού ΑΕΠ… Για αυτό χρειάζεται επαναρρύθμιση του ελληνικού προγράμματος και άμεση έναρξη αποκρατικοποιήσεων και κυριότερο νέων μεγάλων έργων που θα κινήσουν την πραγματική οικονομία και θα μεταδώσουν ρευστότητα στις φλέβες της.

Υπενθυμίζουμε εξάλλου